Me schamen dat ik verpleegkundige ben? Ja, dat is meer dan eens voorgekomen. In situaties dat mensen in de zorg aan hun lot werden overgelaten, onheus bejegend of afgebekt werden.
Ik geef er twee voorbeelden van, dat vind ik eigenlijk wel genoeg…
Zo is er een jonge vrouw, zij woont in een instelling met een bepaalde levensfilosofie; zij is jarig geweest. Het wordt op het huis waar ze woont met medebewoners en familie gezellig gevierd en er hoort ook een dagje uit bij. Dat mag ze zelf kiezen. Maar als zij dan aangeeft dat ze graag met het busje van de instelling met een paar vriendinnen naar de Efteling wil, wordt dat direct van tafel geveegd.
De zorgverlener van dat moment antwoordt:
‘Daar heb ik geen zin in hoor, daar ben ik kortgeleden nog geweest!’
Ik overdrijf niet, dit is letterlijk gezegd, degene waar het om gaat zegt niets…
Of de jongeman in diezelfde instelling, die dwangmatig gedrag vertoont maar verder geen vlieg kwaad doet:
Met twee vuisten bonkt hij op de muren, slaat keurig de brandmelders over, en gaat weer verder met bonken. Ik vraag hem te helpen met de afwas en hij neemt de theedoek aan. Een poosje is hij afgeleid. Dan vertrekt hij weer naar de gang om te bonken.
Een collega schreeuwt hem toe dat hij moet stoppen. Ik neem hem mee terug naar de keuken. Hij gaat mee, maar de drang is te groot en hij gaat de gang weer op om te bonken. Dan komt de collega aanrennen.
Hij valt de jongeman gewoon van achteren aan; met zijn arm om zijn nek trekt hij hem ruggelings op de grond. Dan, na enig tegenspartelen, zit de collega op zijn borst met zijn kruis ongeveer in het gezicht van de jongeman en duwt met veel kracht de armen naast zijn hoofd op de grond. Ik sta perplex en kijk stomverbaasd toe. Ik kan geen woord uitbrengen. De collega kijkt me aan, en niet zonder triomf meldt hij:
‘Zo doen we dat hier. Zo staat het in zijn behandelplan!’
Niet dat ik dat geloofde… maar wàt gênant!
Je begrijpt nu waarom ik me schaamde dat ik verpleegkundige ben. Vanwege het gedrag van collega’s dus!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!