Vandaag gelezen: ‘Geestelijk gezonde mensen horen geen stemmen.’ Gewoon in een boek. Nou kan ik je verzekeren dat ik op een wel heel kritiek/speciaal moment een bijzonder duidelijke stem hoorde! En ik schaar mezelf tot ‘normale’ mensen, met een nuchter en kritisch denkvermogen.
Ik reed richting Pyreneeën, op weg naar vrienden voor een weekje. Dat deed ik wel vaker, zo in mijn eentje, dat had ik af en toe nodig. Het was aan het eind van de dag, ik moest nog een flink stuk rijden, en nam pauze. Bij een parkeerplaats langs de grote weg ben ik even in het gras in het laatste zonnetje gaan liggen. Er was alleen nog een gezin met kinderen, die daar lekker aan het spelen waren. Dus ging ik niet ver bij hen vandaan liggen. Je moet het niet opzoeken, toch?
Op een moment hoor ik heel duidelijk iemand tegen mij zeggen: ‘Er staat iemand naar je te kijken!’ Was ik me daar toch in slaap gevallen… en er was niemand meer. Zon al ver achter de horizon verdwenen. En inderdaad stond er iemand naar me te kijken! Ik vervloekte de man in onvervalst Amsterdams en mijn ogen schoten vuur.
Hij stond te gebaren, van: ‘Ik doe toch niets?’
‘Wat niets doen, gtvrdegtvr! Laat me met rust!’
Ik vloog overeind, en woest als ik was, ben ik achter hem aan gegaan. Stom, zul je zeggen. Nee, niet stom, ik was zo kwaad, ik kon hem aan! Met gemak. Degene die bang was, was hij!
Helaas rende hij zo hard voor mij uit, dat hij zich ergens kon verstoppen tussen alle vrachtwagens die verderop stonden geparkeerd. Waarschijnlijk was hij één van de chauffeurs. Ik heb nog rond gekeken, maar zag hem niet meer. Dan maar terug naar de auto.
En die stem die mij gewaarschuwd had? Alsof er iemand naast me had gestaan… maar dat had ze niet. Ik wist wie het was. Dit was mijn moeder die enige jaren daarvoor overleden was.
‘Dankjewel mam,’ heb ik gezegd en ben verder gereden. Uitgerust en wel, om laat in de avond aan te komen bij de vrienden in de Pyreneeën.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Maand: augustus 2019
n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Herinnering uit de psychiatrie en wie heeft er zelf ervaring met ‘alternatieve psychiatrie?’
Nu ben ik bezig de laatste kreukels in mijn boek recht te trekken, maar ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig of mijn lezers zelf ervaring hebben. Om te beginnen ervaring in de psychiatrie, en zeker niet als laatste ervaring met alternatieve geneeswijzen. Op wat voor manier dan ook.
Zo herinner ik mij bijvoorbeeld een jonge vrouw op een gesloten afdeling, waar ik toen werkte in de psychiatrie, die zichzelf verminkte. Ik heb het over 1973. Zij sneed haar armen open aan het glas van de ramen die zij kapotsloeg. En dat was notabene het dikke glas van de zware tussendeuren naar een isoleergang. De isoleergang was de gang die toegang gaf tot zes isoleers, waar mensen in afzondering werden verpleegd, vanuit de zienswijze dat rust en alleen zijn beter was. Of om de persoon zelf te beschermen, of om anderen te beschermen.
Kun je nagaan wat een agressie die meid in zich had! Begrijpelijk, want zij was al op heel jonge leeftijd slachtoffer geworden van incest. Naast het zichzelf verminken, vond zij zichzelf zó vies, dat zij zich onder de douche langdurig waste met bleekwater, vim, harde boenders en met kokend heet douchewater. Uiteraard mocht zij niet zelfstandig meer onder de douche. Allerlei medicijnen werden er gegeven, maar niets hielp. Op een dag is zij met verlof gegaan voor een weekend, maar kwam nooit meer terug.
Het verhaal ging later dat zij bij een homeopathisch arts geweest was. Die heeft haar -volledig op haar afgestemde- homeopathische middelen gegeven, waardoor zij geestelijk gesterkt werd. Sterk genoeg ook om, met zijn hulp en gesprekken, haar vernederingen en boosheid later het hoofd te kunnen bieden. Wat een geluk voor haar dat dit -hoe dan ook- op haar pad kwam!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tips om je energie beter te laten dóórstromen
Water is heilzaam, en altijd voorhanden. Als je -zoals in de vorige post beschreven- last hebt van koude voeten, ga dan eens in een voetenbadje met je voeten. Water is een goede geleider, en trekt je energie naar beneden. Je voelt je ook niet voor niets heerlijk opgeknapt na een douche, of na een strandwandeling en door zee lopen op je blote voeten.
Vroeger hielden ouders driftige kinderen ‘met de kop onder de koude kraan.’ Ook niet voor niets. Eerst is er natuurlijk het schrikeffect. Maar niet minder belangrijk, het water voert het teveel aan energie direct af. Het helpt nog steeds. Alleen hoef je driftige kinderen niet met de kop onder de kraan te houden; je kunt ook gewoon de handen onder de kraan laten houden. Helpt ook. En doe je dat zelf ook niet automatisch, als je het erg warm hebt, zenuwachtig, of oververhit bent? Polsen onder de kraan. Het koelt af, dat koude water, maar voert ook energie af.
Sinpel he!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!