Uit boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ Menerba heet tegenwoordig Minerve

uit deel 1 van mijn boek

hier staan de twee zusjes vlak voor hun afscheid
en kijken vol herinneringen uit over hun geliefde Menerba…
 de gorge met de bijna drooggevallen rivierbedding…
vlak onder de toegangsbrug van Menerba is de ingang van de grot, die eigenlijk geen grot is maar een doorgang…
zicht op het dal aan de achterzijde van de grot 
waar het gezin lange tijd verscholen woonde voor de Inquisitie;
het dal was bijna ontoegankelijk wanneer het water de doorgang versperde…

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!


N.a.v. mijn boek: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’… een heel proces om dat ei uit te broeden

Over mijn boek: ‘Psychiatrie Paranormaal bekeken’…
Een boek schrijven is een heel proces. Er is ergens een gedachte, of zoals in mijn geval een gedrevenheid. Maar om die gedrevenheid te vatten in woorden… daar gaan een paar jaar overheen. En wel meer dan een paar ook. Zo vaak heb ik het in een hoek gesmeten, en zo vaak een poos of soms een paar jaar erna, het weer opgepakt. Er zit namelijk een groot gedeelte van mijn eigen leven, ziel en zaligheid in dit boek. En dat is het lastigst, geloof mij!Maar goed, af zàl het een keer. En daar ben ik nu mee bezig, met de afronding. 

Ik ben van de soort die liefst alles zelf doet, en dan bedoel ik ook echt: ‘hélemáál selluf!’Toch heb ook ik mensen nodig die mijn teksten eens lezen op snapbaarheid. Maar ook om me te wijzen op die kleine stomme foutjes zoals een komma op de verkeerde plek, het vergeten van een punt achter de zin of een d-t spellingsfout, en soms was er een deel van een zin gewoon weg. Zelf ben ik na zoveel keer diezelfde tekst gezien te hebben daar stekeblind voor geworden. Ook al ben ik, geloof ik, redelijk taalgevoelig. 

Al zo lang bezig met het boek, maar geregeld slaan nog steeds de twijfels toe: Is het wel goed wat ik doe?
Moet ik zonodig mijn nek uitsteken?
Ben ik niet heel stiekem ook bang voor reacties?
En dan natuurlijk niet de positieve maar de negatieve?
Ben ik daar wel tegen opgewassen?
Of: heb ik daar wel zin in?

Wat maak ik los met dit boek? Ik herinner me de arts die de deur van het kantoortje hard dichtknalde nadat hij duidelijk   te kennen had gegeven dat alternatieve geneeswijzen: ‘ ZIJN WETENSCHAP NIET WAREN!’ 

Of voorzie ik in een behoefte aan een andere kijk op de psychiatrie? Waarbij wellicht velen zullen verzuchten: ‘Hèhè, eindelijk iemand die me begrijpt!’

Maar dan mep ik de twijfels weer van tafel, en weet dat er in de psychiatrie velen zijn die, net als degene van het grote compliment na die lezing, zitten te wachten op ‘die andere kijk’ op psychiatrie.

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!


Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken

Vandaag open ik voorzichtig deze blog om je mee te nemen in de voorbereidingen van mijn boek. Dit boek zal de titel dragen:  

‘DAAR HEB IK MIJN LEVEN LANG OP GEWACHT!’

Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen

Het boek bestaat uit drie delen.

Deel 1. TROBAR

Trobar speelt zich af in het Middeleeuwse Occitanië. Als Kathaars jong meisje komen Beja en haar familie dagelijks problemen tegen die hun leven tekenen, vaak over de schouder doen omkijken en argwanend maken tegenover iedere onbekende. Met haar familie gevlucht voor de Inquisitie gaat ieder zijn eigen weg, maar zeker als jonge vrouw is Beja haar leven niet zeker. Onherkenbaar moet zij   verder op haar pad. Toch komt zij in die periode de juiste mensen tegen die haar op weg helpen. Op weg naar haar bestemming? 

Deel 2. HET TOGAARDERS HUISJE

Eind achttienhonderd in een klein Noord Hollands plaatsje woont een tolgaarder met zijn vrouw en dochter. De ouders begrijpen hun eigenwijze en fantasierijke kind niet. De dokter wordt erbij gehaald en uiteindelijk komt zij na een leven vol valkuilen en onbegrip op een plaats terecht die je niemand gunt.

Deel 3. OPGELEID

Een leven vol herinneringen aan een ver verleden. Die herinneringen kunnen met niemand gedeeld worden en Alida sluit zich -uit zelfbehoud- af voor iedereen. Tot zij op een kwaaie dag zichzelf zolang heeft verloochend, dat ze niet verder meer kan en geestelijk en lichamelijk aan het eind is van haar Latijn. Er moet iets gebeuren, dat is haar wel duidelijk. Maar wat? Het is erop of eronder!

De titel: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht’ is gebaseerd op een opmerking die iemand maakte aan het eind van de lezing: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ Hij zei letterlijk:

‘Ik ben zelf opgenomen geweest in de psychiatrie,
maar wat ik hier vanavond van jou gehoord heb,
dáár heb ik mijn leven lang op gewacht…’

Een groter compliment kun je je toch niet wensen!

Deel 1 van dit boek kan ook gelezen worden als een op zichzelf staande Historische Roman, en komt te zijner tijd op dezelfde dag uit onder de titel:

‘TROBAR’
De spirituele weg van een Kathaarse jonge vrouw

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!