Kun je dit stellen: dat een probleem uit een vorig leven ook valt onder een Post Traumatische Stress Stoornis? Ja, ik denk dat dat hetzelfde is. Of eigenlijk nog moeilijker. Om het te onderkennen en er mee te leren omgaan. Ik ken een man die zijn leven lang heeft gewerkt in de zorg, hij is nu al ver in de zeventig. Op zijn werk later in de revalidatie had hij vaak te maken met verkeersslachtoffers. Er was in die tijd weinig aandacht voor de zorgverleners, in die zin dat er begeleiding was voor hen. Begeleiding om er zelf niet aan onderdoor te gaan; want wat zagen zij een ellende dagelijks voorbijkomen. En bij wie konden ze dat kwijt? Moesten ze daar thuis over beginnen, hun partner ermee lastig vallen… nee dus.
Gewoon doorgaan, goed je werk doen, en liefst nog een beetje meer dan goed. En niet zeuren. En als je ergens last van had dan stopte je dat gewoon weg. Niet wetende dat ‘het laatje ‘waarin het werd opgeborgen eens overvol zou raken. De man vertelt tegenwoordig vaak over zijn werk, de ellende die hij heeft gezien. De gezinnen waarvan een papa of mama of beiden, in bijna onherstelbare kreukels lagen. De gevolgen voor de rest van hun leven, de gevolgen voor de gezinnen.
Hij praat nu van zich af, wat opgehoopt in hem zit. Het móet eruit. Maar zo stilletjes aan heeft het zich ook al vastgezet in zijn eigen leven. De gevolgen van zijn onverwerkte verleden tijdens zijn werk maken nu dat:
*Hij eigenlijk geen auto meer durft te rijden. Daar is geen werkelijke reden voor, hij is gezond van lichaam en geest. Maar toch, een onberedeneerde angst regeert zijn leven.
* Zijn vrouw alleen de deur uit zien gaan met vriendinnen, is voor hem een regelrechte ramp. Hij heeft geen rust eer zij weer thuis is, en verwacht af en toe een berichtje dat het allemaal goed gaat.
* Naast iemand in de auto gaan zitten is nog erger dan zelf rijden. Hij zit stijf als een plank naast de chauffeur, ook al is het een beroepschauffeur op een taxi.
PTSS: de stress van toen komt, nu daar tijd en ruimte voor is, naar boven.
De angst die zich heeft vastgezet, door wat hij allemaal heeft gezien en nog niet eens zelf heeft meegemaakt, wordt alleen maar erger. Hij zal hulp moeten gaan zoeken om hiermee om te leren gaan. In te leren zien dat problemen die hij tijdens zijn werk zag bij anderen zíjn problemen niet zijn. Lastig, maar niets is onmogelijk.
Als in dit leven de problemen niet verwerkt kunnen worden, zullen zij zich vroeg of laat in een volgend leven weer voordoen. In een andere vorm waarschijnlijk, maar niet minder moeilijk. Naar mijn idee gaat het dan nog steeds om hetzelfde: PTSS.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!