Dit is een Elektroshockapparaat.
Bovenop liggen de twee polen die op de slapen werden gezet.
Een ander woord voor elektroshock is Elektroconvulsietherapie: ECT.
In deel 3 van mijn boek: ‘Opgeleid’ kun je een passage vinden over electroshock; ik geef hier een beknopt gedeelte ervan weer. Er werd vaak geshocked bij manisch/depressieve patiënten. Werkend op een ‘chronische afdeling’ mag ik assisteren op de observatie afdeling die boven is:
Er komt op die bewuste dag een telefoontje van het hoofd van afdeling: ‘Kunnen er straks een paar assistentes naar boven, Toos wordt geshockt.’ Ja, dat wil iedereen graag, want er vallen punten mee te behalen voor het praktijkboekje. (een elektroshock houdt in dat er op kunstmatige wijze -door middel van elektriciteit- een epileptisch insult gecreëerd wordt; er vindt dan een energetische ontlading plaats)
De collega’s van die dag hebben de punten al, dus mag Alida naar boven. De begeleiding van Toos tijdens de behandeling bestaat hieruit, dat haar lichaam vastgehouden moet worden. Dit om botbreuken en spierscheuringen te voorkomen. Er staan twee mensen bij de voeten, twee bij de knieën, twee bij de heupen, twee bij de schouders en het hoofd van de afdeling staat bij haar hoofd, en bedient ook het elektroshock apparaat. Daarmee wordt de stroomsterkte ingesteld, en door middel van twee polen op de slapen van Toos doorgegeven.
‘Iedereen klaar?’ Links en rechts wordt geknikt. Dan worden de polen op het hoofd van Toos gezet en wordt op de knop gedrukt. Met als resultaat een volledig insult. Toos ligt zwaar te snurken wegens ademnood tijdens de volledige verkramping en op het moment dat zij helemaal paars is aangelopen, wordt zij met een kort commando: ‘Draaien!’ op haar zij gezwiept, en krijgt zij zuurstof toegediend.
En daar staan ze dan allemaal rustig bij te kijken, alsof het de normaalste zaak van de wereld is… nou, niet voor Alida! Zij denkt dat er van alles mis is gegaan en dat Toos doodgaat, maar het blijkt erbij te horen. De aanwezige arts heeft zij, lijkbleek als ze is van de schrik, gevraagd wat dit voor beestachtige vertoning was, en of niet iemand haar even had kunnen voorbereiden op wat er ging gebeuren! Zij kon er niet over uit dat er zo mensonterend gehandeld werd!” (als tweede jaars leerling had Alida dit onderwerp nog niet behandeld gekregen in het lescentrum)
Tot zover de ouderwetse psychiatrie. Niet heel lang daarna werd er alleen nog deze behandeling toegepast in een Algemeen Ziekenhuis en onder lichte narcose. Dat was een stuk humaner; tenminste, àls je daarvan al kunt spreken. Want erg vriendelijk is de methode nog steeds niet. Het idee alleen al, stel het je eens voor; elektriciteit door je hoofd! Dat het bij sommige mensen een korte psychische verbetering opleverde, was buitengewoon prettig. Maar dat betekende echter niet dat er geen hersencellen vernietigd werden tijdens zo’n behandeling. Want dat gebeurde namelijk. Kun je nagaan, als deze behandeling vaak werd toegepast…
Magnetiseur.
Het zou zoveel simpeler en zeker ook vriendelijker /liefdevoller zijn om menselijke energie te gebruiken.
Ik herinner me nog het korte overleg vlak voor de behandeling met behulp van het elektroshock apparaat. Hoofd afdeling overlegt met de arts over de intentie van de shock. ‘Doe maar: …..’ waarna zo’n beetje ‘uit de losse pols’ het apparaat wordt ingesteld.
Een magnetiseur werkt ook met energie, maar stemt zich precies af op de energie van de persoon die hij gaat behandelen. Betere/zuiverder afstemming is niet mogelijk.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!