ALS JE AL ZO GEVOELIG BENT
Hoe overleef je juist nu al die nare berichten over ernstig zieken en mogelijk geen plaats in ziekenhuizen? Je kunt geen televisie aanzetten of je wordt ermee geconfronteerd. Harde realiteit. Berichten op je telefoon, nieuwsflitsen… die eigenlijk altijd al een negatieve lading hebben. Of heb jij positieve nieuwsflitsen gehoord? Nieuws lijkt per definitie wel negatief.
ALS KIND MEED IK KRANTEN UIT ZELFBESCHERMING
Als kind meed ik al kranten, vanwege de negativiteit die erin stond. Tot grote ergernis van de leraren op de ULO, want ik ‘hoorde’ de krant te lezen. Maar het was een soort van zelfbescherming om die krant niet te lezen. Al die narigheid die erin stond kwam bij mij -als gevoelig meisje dat nog niet met die gevoeligheid om kon gaan- als een mokerslag binnen. En die narigheid liet me daarna niet meer los.
VOLGENS SCHOOLDOKTER OP LAGERE SCHOOL LEESLUI
En daarbij hield ik niet van lezen -een boek kreeg ik nooit uit, dus daar was de lol snel af- en was ik volgens de schooldokter ‘leeslui.’ Zo, dat weten jullie dan ook weer. Ik was dus leeslui. Punt. Een gegeven. Verder werd er niets mee gedaan, niks gevraagd waarom. Ook geen tips gegeven om wel te gaan lezen.
DE REDEN VAN MIJN LEESLUIHEID WEET IK ONDERHAND ZELF WEL
De reden van die zogenaamde leesluiheid weet ik inmiddels zelf wel: snel afgeleid. Niet lang kunnen concentreren, omdat mij niets ontging van wat er in mijn buurt gebeurde. Ieder spinnetje, vlindertje of vliegje zag ik voorbijkomen en iedere zucht, ieder geluid hoorde ik. En daar reageerde ik op; keek ernaar. Altijd ‘op scherp’ om wat er om mij heen gebeurde.
IK DOE IETS ANDERS DAN KRANTEN LEZEN EN HOU MIJN OGEN OPEN
Kranten lees ik nog steeds niet graag. Al die ellende die erin staat; ik kan daar niets mee; kan het niet verhelpen. Wat ik dan wel kan en doe? Ik kijk om me heen. Wat in het klein gebeurt, gebeurt ook in het groot. Als ergens in de buurt mensen elkaar naar het leven staan en elkaar het liefst de hersens inslaan, dan zijn ook ergens buurlanden met elkaar in oorlog. Problemen aan de andere kant van de wereld, daar kan ik niets aan doen op die afstand. Wat ik wel kan doen, is mijn buren helpen, als dat nodig en gewenst is. De zieken aan de andere kant van de wereld, daar kan ik niets voor doen; maar hier kan ik wèl mensen helpen die ziek zijn, zowel psychisch als lichamelijk.
WAT IN HET KLEIN GEBEURT, GEBEURT OOK IN HET GROOT
Ik zag het gebeuren in een AZC waar ik begin jaren negentig werkte. De landen die met elkaar in oorlog waren, daar vandaan kwamen ook de vluchtelingen die er woonden. Dagelijks, in de eetzaal als zij in de rij stonden te wachten voor de warme maaltijd, raakten zij geïrriteerd aan elkaar en regelmatig ook in gevecht. De oorlog ging daar gewoon in het klein verder.
WAT DOE JIJ ERAAN OM TE OVERLEVEN
Ben wel benieuwd wat jij eraan doet, om deze periode goed door te komen. Kun je je afsluiten voor alle negativiteit om je heen, en zo gewoon mogelijk doorgaan met je eigen leven, rekening houdend met voorschriften van de overheid en een gezonde levensstijl en voldoende rust? Als je goeie tips heb, laat het weten, anderen kunnen er wat aan hebben. Heb je zelf nog geen manier gevonden om je af te sluiten, lees dan even onder het kopje Alternatieve Geneeswijzen op de site.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!