‘O’ is het enige wat er nog over mijn lippen komt.
En ik zal wel heel dom gekeken hebben, want alles gaat zo snel en mijn tantes doen alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is. Nou ja, misschien is het dat ook wel en moet ik er alleen aan wennen. Ze leggen de kaarten voor mij uit op tafel. ‘Bekijk ze maar eens aandachtig en vertel me wat je opvalt,’ zegt tante Beatrice.
‘Zeg Claire, hoe lang geleden is het niet dat wij met deze kaarten geld verdienden? Ja heus, wij hebben er geld mee verdiend. In Carcassona zijn wij geweest en moesten in ons eigen onderhoud voorzien. Kort daarvoor waren er reizigers geweest en dat bracht ons op het idee om ook voor geld de toekomst te gaan voorspellen. Alleen deden wij dat met iets meer respect naar de mensen, die met vragen kwamen, dan die reizigers. Die wilden rijk worden. Wij wilden alleen maar genoeg geld verdienen om ergens te kunnen overnachten en ons eten te kunnen betalen.
Wel, zie je al iets dat je opvalt?’
‘Nee, eigenlijk niet… hoewel? Misschien is het wel dat er vier kaarten negen liggen, zo vlak bij elkaar. Is dat wat u bedoelt?’
‘Heel goed gezien. Dat is ook bijzonder. De eigenschappen van de kaart negen worden versterkt omdat er een Zwaarden, Bekers, Staven en een Munten kaart van aanwezig is. Ik ga nog niet in op de eigenschappen van de negen. Wat zie je nog meer?’
Ik pieker me suf. ‘Ik zag dat u de kaarten niet op volgorde op tafel legde, maar de kaarten op een bepaalde manier rangschikte. Is dat ook belangrijk?’
‘Ja zeker kind, heel belangrijk. Iedere kaart ligt op een specifieke plaats. Zo zegt de kaart in het midden iets over degene die een vraag stelt. De kaarten links over het verleden en rechts over de toekomst.’
‘O, dan is het zeker ook belangrijk dat u de kaarten eerst een poosje in uw handen hield, voordat u ze uitlegde op tafel?’
‘Ja, dat is zelfs héél belangrijk. De energie van degene die om de kaartlegging vraagt moet door de kaarten kunnen stromen. Daarom moet diegene de kaarten een poosje tussen beide handen houden.
Je kunt ook zelf de kaarten vasthouden, maar dan moet jij je heel goed op de andere persoon kunnen afstemmen. Dat vergt enige oefening. Vooral om het gescheiden te houden van je eigen afstemming.
Zo zie je maar weer, wat je allemaal al weet voordat ik je ook maar iets verteld heb over het kaartleggen. Je hebt er gevoel voor. Dat zie ik zo al. Maar dat kan ook niet anders, gezien de familie waaruit jij komt.’
‘O,’ ontvalt me voor de zoveelste keer.
Het intrigeert me enorm, die kaarten. Ik wil er zo snel mogelijk meer over te weten komen en besluit te vragen wat tante Bea, zoals ik haar liever noem, zelf in de kaarten ziet liggen.
‘Dat vertel ik je nog niet, mijn kind. Dat is nog een beetje te vroeg. Eerst gaan we op de algemene punten in, zoals de verschillende manieren van de kaarten op tafel leggen, de betekenis van een gevallen kaart tijdens het schudden, omgekeerde kaarten en nog veel meer. Pas daarna ga ik in op de betekenis van iedere kaart in het bijzonder.
Als laatste gaan we bekijken welke kaarten elkaar versterken en welke elkaar afzwakken. Maar zover is het nog lang niet hoor. Tegen de tijd dat je dat allemaal onder de knie hebt, ben je klaar voor het leven. Dan mag je zelfstandig verder gaan en kun je ook zelf raad vragen aan de kaarten, op momenten dat je niet weet welke beslissing je moet nemen.
Genoeg voor vandaag. Het is allang bedtijd. Morgen zal een drukke dag worden, en jij krijgt erg veel te verwerken deze dagen. Geef eerst je geest en je lichaam maar eens de gelegenheid zich te herstellen.
Ik ga eerst naar buiten, want mijn blaas staat op knappen. Ik heb zelf ook van de vocht afdrijvende drank gedronken vanavond en dat is goed te merken. Er gaat een rilling door me heen als ik weer binnenkom. Het is vochtig buiten en koud. Even doorwarmen bij het vuur en dan lekker slapen. Maar deze nacht zal ik zeker niet droomloos slapen. Integendeel.
‘Ja, neem haar maar mee, die hoer! Mond dichthouden, zodat ze niet weer de boel bij elkaar gaat schreeuwen. Als ze dan nog haar mond niet houdt, sla je hem maar dicht. Wie niet luisteren wil, die voelt het wel.’
Ik houd wijselijk mijn mond dicht. Maar wat zou ik hard willen gillen. Waarom hebben ze mij opgepakt en waarom nemen ze mij mee? Ik heb immers niemand kwaad gedaan!
‘Ja, doorlopen,’ wordt er achter me geroepen. Alsof dat zomaar gaat.
Ze hebben mijn benen aan elkaar gebonden met een stevige ketting en dat doet zeer. Ik pieker me suf, maar weet nog steeds niet waarom ze mij hebben opgepakt. Ik besluit me rustig te houden en straks dan maar heel beleefd te vragen of dit geen misverstand is. De zon is al een heel eind gedraaid als we eindelijk mogen stoppen. Er zijn nog meer gevangenen; ik ben de enige niet. Ik wacht tot er iemand voorbijkomt, die me aardig genoeg lijkt om te vragen, waarom ik ben opgepakt en waar we naar toe gaan. Nou ja, aardig zien ze er geen van allen uit, maar toch is er eentje bij aan wie ik het durf te vragen.
‘Houd je maar niet zo van de domme griet,’ gromt hij, ‘je weet dondersgoed tot welke heksengroep je zelf behoort!’
‘Heksengroep? Ik weet niet waar u het over heeft!’
‘Ja hoor, dat roepen ze allemaal. Vertel dat de Inquisiteur maar. Die weet er wel raad mee, met zulke wijfies als jij. Je bent trouwens veel te mooi voor een heks. Ik wil je wel mee naar huis nemen vanavond! Haha dan lever ik je morgenochtend wel weer af bij je soortgenoten.’
‘Hee, Jacques, jij durft… wat denk je dat er van je overblijft als je met een heks geslapen hebt?’ ‘Geslapen? Ik was niet van plan om mijn tijd bij haar te verslapen! Hahaha.’
Wordt vervolgd…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tag: reincarnatie
Herinneringen uit een ver verleden en Montsegur
Na de expositie over Katharen in onze winkel gingen we reizen organiseren. Maar ook veel later -wij waren toen al gestopt met die winkel- heb ik nog geregeld mensen mee gehad naar Occitanië. Ook cliënten die ik als verpleegkundige begeleidde, gingen meer dan eens mee die kant op.
Wij logeerden dan bij vrienden hoog op een berg en ver van de bewoonde wereld. Maar dit keer gaan Olga (natuurlijk niet haar werkelijke naam) en twee vriendinnen van haar mee. Olga had eerder een cursus numerologie bij mijn man Kees gedaan, in de tijd van de winkel. Dat hoorde ook bij de activiteiten die wij verzorgden. Wij hadden nog geregeld contact met elkaar. Op de dag dat wij met elkaar naar de Montsegur gaan, krijgt zij het al benauwd voor we op weg zijn.
Ze ziet er nu al tegenop om straks naar boven te gaan. Toch gaan we met elkaar naar boven, als we eenmaal aangekomen zijn. Doodsbenauwd loopt ze het smalle pad op. Tussen ons in. Als ze dan een keer naar beneden kijkt durft ze niet meer verder. Ze gaat zitten op de grond en klampt zich vast aan de korte grassprietjes langs het paadje. Ze durft zich niet meer te verroeren. Maar ze kan er ook de rest van haar leven niet blijven zitten. Met veel praten, vasthouden, en stapje-voor-stapje komt ze uren later toch beneden.
‘Wat is daar boven gebeurt?’ vraagt een van de anderen. Ze weet het nog precies te vertellen. Als jonge man verplicht naar boven gestuurd op een paard. Omdat hij een bekende was van de Katharen die zich daar veilig waanden. Hij moest hen verraden door een leugen te vertellen, zodat zij daarna, zich veilig wanend, naar beneden zouden gaan. Maar daar zouden zij in de val van de Inquisitie lopen. Daar had hij zo’n moeite mee, dat hij halverwege is teruggegaan en gevlucht.
Dit dilemma heeft Olga in alle hevigheid opnieuw ervaren; ze raakte er niet over uitgepraat de rest van de dag. De ervaring op zich was niet nieuw voor haar. Het was een gevoelige vrouw die al veel ervaring had op dat gebied en veel herinneringen uit vorige levens voorbij had zien komen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Herinnering uit een ver verleden en eetverslaving
Oorzaak en gevolg. Wij hebben in de jaren 90 een New Age winkel gehad. Het bruiste er van de activiteiten en één van de activiteiten was een wisselende expositie. Op dat moment over de Katharen. Deze maakte bij sommigen iets los, en deed herinneringen boven komen. Zo was er een bezoekster die aan behoorlijk overgewicht leed. Met recht leed, want zij vond het verschrikkelijk. Bij het zien van een bepaalde foto begon ze spontaan te huilen. Dat versterkte huis op die foto kende zij. Nadat ze een beetje tot rust was gekomen, hebben we erover gepraat. Wat herinnerde zij zich over dat huis? Ze kreeg het benauwd, en had het gevoel dat ze in een kleine ruimte opgesloten was. Eten kreeg ze daar niet, en zij had sterk het gevoel dat ze daar is overleden aan uitputting door een tekort aan eten en drinken.
Dan is ze een poosje stil en kijkt me vragend aan. ‘Zou het kunnen dat ik -omdat ik toen doodging van de honger- nu alles maar eet dat in mijn buurt is? Ik ben mijn leven lang bang geweest, dat ik op een dag geen eten meer zou hebben. Dus alles moet naar binnen, nu het nog kan!’
Ik denk inderdaad dat deze mevrouw een spontane regressie heeft gehad. Met een direct inzicht in de herkomst van haar eetverslaving. Het zal een stuk gemakkelijker zijn om daar wat aan te gaan doen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!