Naar aanleiding van mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ was ik vandaag met iemand in gesprek over de tijd dat ik zelf in de psychiatrie werkte. We kregen het onder andere over zwanger zijn en blijven werken. Ik herinner ik me het volgende.
Als zwangere werknemer werd ik op een dag gevraagd om even langs personeelszaken te komen. Geen idee wat er aan de hand zou zijn. Dacht dat het wel te maken zou hebben met mijn zwangerschapsverlof. Ik had het allemaal goed geregeld. Bleef zo lang mogelijk werken, om dan na de bevalling de meeste vrije weken zou hebben. Dus ging ik goedgemutst langs om te vragen wat er aan de hand was.
Mijn mond viel open van verbazing! Dit had ik nooit gedacht:
Bij mijn begroeting brandde degene die mij te woord stond al los: ‘Wanneer ga je met ontslag?’ Met stomme verbazing vroeg ik: ‘Hoezo met ontslag? Jullie hebben toch geen ontslagbrief van mij ontvangen?’
‘Maar je bent toch zwanger?’
‘Ja, maar dat wil toch niet automatisch zeggen dat ik met ontslag ga? Ik ga helemaal niet weg. Ik blijf gewoon werken!’
Bleek ik toch één van de eersten te zijn, die niet met ontslag ging vanwege het krijgen van een kind. Ondenkbaar in deze tijd. In die tijd was het heel normaal, we hebben het over 1978! Goed, het wordt geaccepteerd, maar met een afkeurend gezicht. Ik blijf vrolijk werken, en krijg een zoon.
Ik mocht in de nachtdienst mijn kind niet meenemen, terwijl ik wel borstvoeding gaf. Ik wist van de vereniging ‘Borstvoeding Natuurlijk’, waar ik later zelf actief lid van was, dat er een oude wet bestond waarin beschreven stond, dat een werkgever verplicht was iedere zogende vrouw de gelegenheid te geven haar kind tijdens het werk te voeden. Aangezien ik niet naar huis kon ’s nachts wilde ik mijn kind meenemen. Personeelszaken wist van niets… nog nooit meegemaakt! Nu wel dus. Ik heb precies verteld welk artikel in de wet dit was en gevraagd het na te zoeken. Dat zouden ze doen. Uiteraard hebben ze het artikel in de arbeidswet gevonden. Mijn kind ging vanaf dat moment met toestemming mee, en later mijn dochters ook.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!