Ernaast
…soms is het
heel fijn om ergens
‘naast’ te zitten…
Ziekte, Gebrek en Wetenschappelijk Bewijs
ZIEKTE EN GEBREK ZIJN DE POORTEN
Ziekte en gebrek zijn de poorten naar Hoger Bewustzijn. Ja hoor, daar heb je er weer een die het allemaal beter weet! Ik hoor het je al zeggen. Maar: ik heb de universele wetten niet gemaakt he!
ALS DAT WERKELIJK ZO IS
Als dat werkelijk zo is, dan betekent dat ook, dat we vroeg of laat onze eigen gezondheid kunnen bepalen. Waar of niet waar? Ik zeg: waar.
Maar ik praat dan ook uit eigen ervaring(en). En ook ik weet dat het lang niet gemakkelijk is. Zelfs heel erg moeilijk.
GEEN ARTS OF WETENSCHAPPER ZAL BEAMEN DAT
Geen arts of wetenschapper zal beamen dat wat ik hier beweer werkelijk zo is. Want: er is geen wetenschappelijk bewijs voor. Nou is de grap met wetenschappelijke bewijzen, dat hetgeen er op een moment bewezen is, al heel erg lang bestond! Nadenkertje, nietwaar?
EEN SOORT VAN VOORBEELD VAN WETENSCHAPPELIJK BEWIJS
Een soort van voorbeeld van wetenschappelijk bewijs is het gebruik van energie. En dan bedoel ik gewoon stroom via een snoertje dat in het stopcontact zit.
Ga ik toch het gruwelijke voorbeeld geven van de electro-shock, waarbij er stroom door de hersenen gejaagd wordt met als doel dat de patiënt zich beter gaat voelen.
WIE HEEFT DIT OOIT BEDACHT, DAT STROOM DOOR IEMANDS HERSENEN
Wie heeft dit ooit bedacht, dat stroom door iemands hersenen jagen, een therapeutische werking kon hebben? Heb ik het even niet over de enorme angsten die de behandeling van tevoren oproept èn de lichamelijke schade, maar dit even terzijde. Dat bedenk je toch niet zomaar?
OF WAS ER OOIT EEN ARTS, DIE KENNIS HEEFT GEMAAKT
Of was er ooit een arts, die kennis heeft gemaakt met de heilzame werking van menselijke energie ofwel magnetiseren? En die heeft geprobeerd deze energie na te bootsen met een apparaat? Dat was dan natuurlijk een mooi streven, maar een apparaat kan een mens niet vervangen. En kan al zeker de subtiele energie ofwel hoge frequentie van een magnetiseur nimmer benaderen.
DE MAGNETISEUR STEMT ZICH EXACT AF OP
De magnetiseur stemt zich exact af op degene die tegenover hem zit. Er wordt in de juiste dosering energetische balans bewerkstelligd. Al naar gelang de mogelijkheden van dat moment natuurlijk, daarbij zijn er ziektes en gebreken die onomkeerbaar zijn (geworden). Dichterbij iemand, dan werken in zijn of haar energieveld, kan niemand komen.
TERUG NAAR DIE POORT
Terug naar die poort naar Hoger Bewustzijn, want daar begon ik mee. Kijk eens om je heen, luister eens naar verhalen van anderen. En dan bedoel ik geen vakantieverhalen, maar herstelverhalen. Hersteld zijn van ziekte.
Dan zul je horen van velen dat ze er sterker uit zijn gekomen. Dat juist die ervaring hen een ander- en beter mens heeft gemaakt.
DE UITDRUKKING WAAR WE EERDER NIET LETTERLIJK
De uitdrukking, waar we eerder niet letterlijk naar luisterden zegt het al:
Na ziekte wordt je BETER. Letterlijk betekent dat ‘het beter’ van de overtreffende trap. Beter dan je eerder was. En dat is nou die poort.
Je moet door ziekte heen om ‘er’ beter van te worden.
WAAR OF NIET
Waar of niet: zonder ziekte kun je niet beter worden. Denk er eens over na.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Ongelijkwaardig en-of ongelukwaardig…
EEN COLLEGA HEEFT ME EEN BOEK GEGEVEN
Een collega heeft me een boek te leen gegeven en vraagt om mijn mening. Inmiddels heb ik het gelezen en ben me eerlijk gezegd rot geschrokken: het gaat om hoe de buitenwereld en de partner het gedrag van de betreffende echtgenote ziet, en daarop reageert.
VOOR ALTIJD EEN STEMPEL
Voor altijd een stempel, als je hele sores en gedrag door je partner benoemd wordt in een boek. Ik vroeg mij meerdere keren af: ‘Om wie gaat het hier eigenlijk?’
NATUURLIJK VOOR JE EIGEN BESTWIL ENZOVOORT
Natuurlijk, voor je eigen bestwil enzovoort! Dat de mensen het snappen enzo. Maar ik ervaar een grote ongelijkwaardigheid als ik het boek gelezen heb. En dat schrijf ik dan ook in mijn aantekeningen.
ALS IK LATER MIJN AANTEKENINGEN DOORLEES
Als ik later mijn aantekeningen doorlees staat er echter heel iets anders door een verschrijving.
In plaats van ongelijkwaardig staat er nu ongelukwaardig.
Daar moet ik eens even over nadenken; wat zegt deze ‘verschrijving’ mij werkelijk over dit boek?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Respect…
…Met alle respect
is geen respect…
Waarheid…
…Van de waarheid
kan niemand
een discussie
winnen…
Beelddenkers en enkele punten uit het nieuws
DE UITDRUKKING BEELDDENKEN IS INMIDDELS BEKEND
De uitdrukking beelddenken is inmiddels bekend bij misschien wel iedereen. Voor degene die dat niet weten, betekent het dat een verhaal dat iemand vertelt ook direct voor eigen ogen als een film zich afspeelt.
Hoe leuk, zul je zeggen.
KAN ERG LEUK ZIJN MAAR ZEKER OOK VERWARREND
Dat kan erg leuk zijn maar ook verwarrend. Leuk als er het gaat om mooie en goedgevulde dames, nietwaar heren? Maar stukken minder leuk als er iets wordt verteld over nare dingen, wellicht een verkeersongeval. Beelddenkers zien het ongeval voor zich, alsof ze het hebben zien gebeuren.
EN DAN VOLGEN ER NU ENKELE PUNTEN UIT HET NIEUWS
En dan volgen er nu enkele punten uit het nieuws. Dat was vroeger de standaard uitdrukking na het voorlezen van het ochtendnieuws. Misschien alle nieuwsuitzendingen wel, maar die hoorde ik niet. In de ochtend werd er op de radio naar het nieuws geluisterd bij ons thuis. De rest van de dag was je naar school of speelde je buiten.
HET DRONG BIJ MIJ NIET DOOR WAT DIE PUNTEN DAN WEL WAREN
Het drong bij mij niet door wat die punten waren. Als ik me er goed in had verdiept -lees: goed geluisterd had naar het nieuws- dan had ik het natuurlijk wel een keer begrepen. Maar dat deed ik niet, want daar was ik helemaal niet mee bezig. Nieuws was voor grote mensen.
IK ZAG DE PUNTEN ALS EEN VERSNELDE OPNAME
Ik zag de punten als de versnelde opname van bollen die uit de grond komen. Ze groeiden ook letterlijk en bleven als de punten in een grafiek staan. Het was altijd een oneven aantal: drie stuks. Iedere dag opnieuw na het nieuws. Als ik eraan terugdenk zie ik het weer voor me.
WAT IK GEZIEN HEB VERGEET IK NIET GAUW MEER
Wat ik gezien heb vergeet ik niet gauw meer. Dat is heel erg handig als je iets moet leren. Je slaat beelden heel gemakkelijk op. Ik tenminste, dat geldt natuurlijk niet voor iedereen.
EEN BEELD IS ALS EEN SYMBOOL
Een beeld is als een symbool en geeft in één enkele oogopslag een heel verhaal weer. Probeer dat maar eens onder woorden te brengen.
WAT DIE PUNTEN WERKELIJK BETEKENDEN
Wat die punten werkelijk betekenden, daar kwam ik pas vele jaren later achter. Het was het belangrijkste nieuws, dat puntsgewijs en beknopt na het nieuws nog eens werd vermeld. Voor als je het hele nieuws had gemist of zo? Hoe simpel kan het zijn.
NU ZUL JE ZEGGEN: JE HAD HET TOCH KUNNEN VRAGEN
Nu zul je zeggen: je had het toch kunnen vragen? Maar wat wat had ik dan moeten vragen? Ik zag die punten toch voor me… dat was duidelijk genoeg. Ze prikten omhoog en bleven daar staan tot het nieuws was afgelopen. En daarmee was voor mij de kous af.
TOT ZOVER ENKELE PUNTEN UIT HET NIEUWS
Tot zover enkele punten uit het nieuws, werd er aan het eind vermeld. En als bij toverslag waren de punten ook uit mijn hoofd verdwenen. Letterlijk.
En zo snel kan het gaan. Ik herinner me dus hierdoor wat er zestig jaar geleden tijdens het nieuws gezegd werd. Kun jij dat -als niet beelddenker-ook zeggen van iets van zo lang geleden?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij
DE NOOD HET HOOGST IS, IS DE REDDING NABIJ
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Een oud gezegde dat we op school allemaal leerden. maar waar slaat het eigenlijk op? Slaat het op een lange wandeling, waarbij je aan het eind met de tong op je schoenen loopt? Slaat het op financiëel slechte tijden; wanneer de bodem van je geldkistje al te lang onbedekt is?
EEN UNIVERSELE WIJSHEID, OP ALLES TOEPASBAAR
Een universele wijsheid, op alles toepasbaar. Of het nu gaat om geldzorgen, teveel hooi op de vork genomen, spanningen… het maakt niks uit.
Als de nood op zijn hoogste punt is, kan het niet nòg erger worden.
ALS EEN WISKUNDIG GEGEVEN LEIDT DEZE UNIVERSELE WET ONS
Als een wiskundig gegeven leidt deze universele wet allen, maar staan we daar wel altijd bij stil? Geven we niet allerlei ingrepen van buitenaf de eer?
EEN MAN MET HOGE KOORTS
Een man met hoge koorts wil geen medicatie gebruiken. Zijn goed recht en hij heeft een groot vertrouwen in zijn eigen zelfgenezend vermogen. Hij is in huis bij familie en men praat op hem in. Hij moet toch echt iets gaan slikken om de koorts te laten zakken. Het duurt nou ‘al’ een paar dagen. Allerlei enge gevolgen worden hem lichtelijk dreigend voorgehouden.
EEN BEVRIEND ARTS WORDT ERBIJ GEHAALD
Een bevriend arts wordt erbij gehaald om de voorstanders van medicatie te sterken. De wil van de familie om medicijnen te geven wordt door hem aangemoedigd. De familie is gesterkt en schermt nu met de arts: ‘Dokter heeft ook gezegd…’
WAAR GAAT HET HIER EIGENLIJK OM
Waar gaat het hier eigenlijk om? Om het gelijk te halen van de familie, of de persoon die ziek is te steunen op zijn eigen unieke wijze? Het laatste gaat zeker níet gebeuren. Zij zijn zo dwingend in hun medicijngericht denken, dat de zieke zwicht. Terwijl het natuurlijk proces dan eigenlijk al gekeerd is.
HET NATUURLIJKE GENEZINGSPROCES IS INGEZET
Het natuurlijke genezingsproces was al ingezet, nog voor het moment dat de medicijnen werden gegeven. De koorts was al beginnen te zakken. Toch gaat de familie door met aandringen. Voor je eigen bestwil enzovoort, zeggen we dan maar. Hoe zou de zieke zich gevoeld hebben? Daar heb ik hem tot op dit moment nog niet naar kunnen vragen.
ZIE JE NOU WEL, ZEGGEN DE VOORSTANDERS VAN MEDICIJNEN
‘Zie je nou wel,’ zeggen de voorstanders van de medicijnen triomfantelijk.
‘Maar goed dat je naar ons geluisterd heb. Nu gaat het beter met je!’
Helaas tijdens hun op-de-zieke-inpraten hebben zij het ziekteproces niet gevolgd. De koorts was immers al aan het zakken. De zieke -toch degene waar het allemaal over ging- was inmiddels murw van het op-hem-inpraten.
DE MEDICATIE KRIJGT ALLE EER VOOR HET GENEZEN
De medicatie krijgt alle eer voor het genezen. Het tegendeel is echter waar. Het lichaam had al genoeg strijd geleverd en was bezig de ziekte onder controle te krijgen. Maar dat wordt -uit pure onwetendheid- van tafel geveegd. Alle eer voor de medicatie en degenen die doorgedramd hebben. Vinden zij zelf.
DE NOOD -HOGE KOORTS- WAS AL OP ZIJN HOOGST, ERGER KON NIET
De nood -de hoge koorts- was al op zijn hoogst, erger kon niet. Dan gaat het natuurlijk proces in werking, het tij keert. Zoals altijd. Dat is de universele wet waaraan we allemaal onderhevig zijn.
ALS DE KEELPIJN OP ZIJN ERGST IS, GAAT MEN NAAR DE DOKTER
Als de keelpijn op zijn ergst is, gaat men naar de dokter: ‘Het is nú zo erg, ik hou het niet meer, ik moet naar de dokter.’ En er wordt een afspraak gemaakt. Dokter bekijkt de zere keel, ziet de enorm grote amandelen en mompelt iets onverstaanbaars. Dat de amandelen braaf hun werk doen, en dáárom zo groot zijn, zegt hij niet. Men wil met een receptje de deur uit. Daar is dokter toch voor?
MAR, TUSSEN ONS GEZEGD EN GEZWEGEN
‘Mar, tussen ons gezegd en gezwegen, de mensen willen gewoon een recept mee.’ Dit zei mijn huisarts tegen mij tijdens mijn eerste zwangerschap. Mijn HB was aan de lage kant. Ik een kreeg recept mee voor staalpillen, maar vergat die pillen te halen. Bij de volgende controle was mijn HB hersteld, en ik vertelde dat dit zonder de pillen was. De huisarts zei daarop dat dit bij de zwangerschap hoort, en de natuur zich weer herstelt. Maar ook dat men van een arts verwacht een middeltje mee naar huis te krijgen, omdat ‘dat zo hoort.’
GEEF JE LIJF EENS DE KANS
Geef je lijf eens de kans om zichzelf te herstellen tijdens ziekte. Binnen de redelijke grenzen dan h“è. Als je been in drie bochten verwrongen naast je ligt, is het toch heus handig om hulp in te schakelen om te zorgen dat het zo goed mogelijk gezet wordt om te genezen. Ook als je bang bent na slechte ervaringen moet je niet het onmogelijke van jezelf vragen. Maar denk er eens over na, om je lijf het natuurlijke proces te laten ingaan om zelf te genezen.
En mocht het je niet lukken, kun je altijd nog aan de bel trekken en om -medicinale- hulp vragen. Of een andere, alternatieve manier kiezen om je ziekte onder de knie te krijgen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Het Persoons Gebonden Budget en vergoedingen
HET PGB IS EEN GOEIE ONTWIKKELING GEWEEST
Het PGB is een goeie ontwikkeling geweest maar was vele keren verward in haar eigen -keer op keer veranderde- regels. Was het in het begin nog zo dat er iemand gewoon aan de deur kwam voor een gesprek en hoe verder, nu moet alles liefst digitaal aangevraagd worden.
HET IS LANG GELEDEN DAT JE EEN ZORGKANTOOR KON BINNENLOPEN
Het is lang geleden dat je een zorgkantoor kon binnenlopen en aan de balie kon vragen om hulp bij het PGB-gebeuren. Als je de deur uitging, was het geregeld. En gelijk goed ook. Je kreeg het niet, zoals vaak tegenwoordig, weer terug omdat er bij wijze van spreken een komma ontbreekt.
IK ZAG MENSEN DE MIST INGAAN TIJDENS DE VAKANTIE
Ik zag mensen de mist ingaan tijdens hun vakantie, omdat het budget van hun kind op de rekening gestort werd. Ja heus, het werd ooit gewoon in zijn geheel op de privé-rekening gestort, en daarvan werd dan de zorg betaald.
Tenzij het geld per ongeluk al was opgemaakt aan privé-activiteiten, dan was er een probleem. De vraag: ‘Wie bepaalt of degene die straks een budget toegekend krijgt, het ook zelf kan beheren?’ blijft onbeantwoord.
JE MOET HET OOK ALLEMAAL MAAR SNAPPEN
Je moet het ook allemaal maar snappen hè. Dat je jezelf wel uit het budget mag betalen, maar niet zoveel dat er voor de vaste zorgverlener te weinig overblijft. Allemaal zien gebeuren in mijn directe omgeving!
‘Maar ik mocht mezelf betalen zei die meneer van het Zorgkantoor!’ Dat is inderdaad waar, maar als je dan even vergeet te vertellen dat er al een grote hap uit je budget naar de vaste zorgverlener gaat, dan kan de goede man niet het juiste antwoord geven!
EN ZO KRIJGT ZORGVERLENER GEWOON NIET UITBETAALD
En zo krijgt zorgverlener gewoon niet uitbetaald, omdat er geen geld meer is voor hem. En wie gaat de hypotheek, verzekeringen en andere kosten voor hem betalen? Vóór alles weer goed geregeld is, zijn er vele slapeloze nachten voorbijgegaan voor zorgverlener en zijn gezin.
EEN BEHOORLIJK HIAAT IN DE REGELGEVING
Een behoorlijk hiaat in de regelgeving is, dat men zelf kan bepalen wat een zorgverlener betaald krijgt. Richtlijnen zijn er natuurlijk wel. Van minimum loon tot een maximum. Maar men vindt het bedrag dat de zorgverlener vraagt te hoog. Zelf denk ik dat men dat meet aan eigen (laag?) inkomen, en volledig voorbij gaat aan de maandelijkse kosten die een zelfstandig zorgverlener heeft.
VERSCHIL TUSSEN IEMAND IN LOONDIENST EN EEN ZELFSTANDIGE
Het verschil tussen iemand in loondienst en een zelfstandige is groot. Krijgt iemand die voor een baas werkt gewoon maandelijks zijn geld; wat hij schoon op de bank krijgt kan hij verteren. Een zelfstandige moet van zijn uurloon nog eerst zoveel bedrijfskosten betalen, voor hij aan privé-inkomen kan denken. En vergeet de belasting niet.
BEDRIJFSKOSTEN WAAR DE MEESTEN NIET AAN DENKEN
Bedrijfskosten waar de meesten niet aan denken zijn o.a: zelf zorgdragen voor het pensioen, bedrijfsrisico-verzekeringen, soms een bedrijfsruimte en de bijbehorende verzekeringen, ziektekosten-verzekeringen, telefoon, advertenties, branchevereniging, BIG-registratie en bijscholing, speciale computerprogramma’s voor de boekhouding en accountantskosten. En dan nog de vakantie: er wordt niets doorbetaald en er zijn geen dagen opgebouwd. Ook dat zit in het uurloon verrekend.
DAN ZIE IK SOMS ADVERTENTIES IN DE NATIONALE HULPGIDS
Dan zie ik soms advertenties in de Nationale Hulpgids en zie daar bedragen voorbijkomen, waarbij -veelal ouders van- de zorgvrager zich diep zouden moeten schamen. Voor een persoon met een geestelijk- en lichamelijk forse beperking kan zomaar 15-20 euro vergoeding geboden worden.
Als je voor enkel de ochtend- middag- en avondzorg, pak ‘m beet 5 uur kwijt bent, ‘verdien’ je die dag 100 euro. ‘Tel uit je winst,’ zeggen we dan cynisch,
en voor de rest van de dag kun je geen kant meer op.
LOODGIETER EN GARAGE WORDEN GEWOON BETAALD
Loodgieter en garage worden gewoon betaald, zonder er over na te denken en zonder discussie. Al eens op de factuur gekeken wat daarvan het uurloon is? Vaak komt onderaan de factuur ook dáár de BTW nog eens bij!
Is een pijpje in het gootsteenkastje laten vervangen dan zoveel meer waard dan goed betaalde zorg voor het kind? Denk er eens over na.
En mocht je in je omgeving deze bedragen tegenkomen, reken mensen eens voor wat er overblijft na aftrek van alle kosten.
Of verwijs naar de website van Per Saldo en de tarievenlijst:
https://www.pgb.nl/nieuwe-tarieven-2021
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Woorden…
…Soms zijn woorden
een belemmering
om te weten…
Inspiratie…
…Inspiratie
kun je
niet bedenken…
Gratis boeken downloaden
Je kunt onderstaand e-book gratis downloaden:
‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht’
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en
Alternatieve Geneeswijzen
Door op onderstaande link klikken kom je op de site van Pumbo
waar je dit boek gratis kunt downloaden:
https://pumbo.nl/gratis-ebooks/daar-heb-ik-mijn-leven-lang-op-gewacht
Een beschrijving lees je op de website bij ‘BOEKEN’
Je kunt onderstaand e-book gratis downloaden:
‘TROBAR’
Door op onderstaande link klikken kom je op de site van Pumbo
waar je dit boek gratis kunt downloaden:
https://www.pumbo.nl/gratis-ebooks/trobar
Een beschrijving lees je op de website bij ‘BOEKEN’
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Talenten…
…Als je je talenten
niet gebruikt
misbruik je jezelf…
Vooruit- en achterom kijken
…Je kijkt vooruit
de tijd gaat snel
je overziet
dat je op moet schieten
geen tijd verkwisten
Je kijkt even achterom
je bent zomaar tien jaar verder
je beseft
dat je niet teveel
achterom moet kijken…
De mens lijdt nog steeds
…De mens lijdt het meest
onder het lijden
dat hij vreest…
nog steeds!
Toen alles vanzelfsprekend was
ER WAS EEN TIJD DAT IEDEREEN TEVREDEN WAS
Het is lang geleden, misschien nog in de jeugd van mijn ouders en grootouders. Dus begin negentien honderd, einde achttienhonderd. Het leven werd geleefd zoals het al heel lang ging. Iedereen was tevreden en het leven werd geaccepteerd zoals het was.
OUDERS DEDEN ZOALS HUN OUDERS, EN DIE WEER ZOALS HUN OUDERS
Er werd niet moeilijk gedaan, er werd gewerkt, getrouwd, op de hand gewassen, eenvoudige pot gekookt, kinderen gekregen. Soms gingen er kinderen dood. Door ongeluk of ziekte, en men accepteerde dat. Het hoorde bij het leven.
NARIGHEID WAS ER WEL, MAAR VER ONDER DE OPPERVLAKTE
Gelukkig lang niet bij iedereen, maar onder de oppervlakte van de uiterlijke schijn was ook narigheid. Er waren huwelijken waar werd geslagen, gezopen en vernederd. Er was armoe. Maar men droeg dapper de last en hield zeker de vuile was binnen. Iedereen met problemen deed hetzelfde.
VUILE WAS GAAT EEN KEER STINKEN
Dat de vuile was op een moment gaat stinken, weten we allemaal. Wat dat betreft zijn we vandaag de dag misschien beter uit, omdat er mogelijkheden zijn om hulp te krijgen. Mogelijkheden om weg te gaan uit benarde situaties.
WEL JAMMER DAT DIE VANZELFSPREKENDE TEVREDENHEID VERDWENEN IS
Die tevredenheid verdween, maakte plaats voor een opeisende stroom van méér willen, en bovenal màkkelijker meer willen. De boer was niet meer tevreden met voldoende opbrengst om van te leven. Er moest méér komen.
MEER GELD OM APPARATEN TE KOPEN EN/OF ONVREDE WEG TE KOPEN
Geld om apparaten te kopen om het land te bewerken. De knechten werden de laan uitgestuurd. Geld voor wasmachines, koelkasten en later nog veel meer. Wat was er toch mis met een koude kast buiten, een kelder en weckpotten waarin bijna onbeperkt alles houdbaar was?
GELOOF IN WAT DE FABRIKANT ONS OP DE MOUW SPELDDE
En hoe dom was iedereen om klakkeloos aan te nemen dat een datum op een pak melk, kaas, brood en zelfs droogbonen bepalend was of de houdbaarheid overschreden werd? Terwijl vroeger gewoon de neus en de ogen gebruikt werden om wat uit de weckpot kwam te beoordelen op hoe de gesteldheid van het product was.
ZELF VLEES MET EEN LUCHTJE KON NOG BEST WORDEN GEBRUIKT
Iedere huisvrouw wist dat zelfs vlees waaraan getwijfeld werd, gewoon gegeten kon worden. De enige remedie was: vlees aan de kook brengen en minimaal een kwartier laten doorkoken. Dan was het vlees veilig te eten.
Wie durft het nog? Wie durft gewoon een stukje af te snijden als er een lelijk plekje aan bv kaas zit?
SINAASAPPEL MET EEN PLEKJE EROP WERD ECHT NIET WEGGEGOOID
Een sinaasappel eten waar een plekje aan zat? Ikzelf at als kind erg graag die sinaasappel waar een plekje aan zat. Die was wat bitter was geworden, en ik was er gek op. Wellicht was het een natuurlijke behoefte aan iets bitters? Steevast zei mijn moeder dan: bitter in de mond maakt het hart gezond!
WE ZIJN ERG AFGEDWAALD VAN ONZE EIGEN NATUUR
Wat zijn we op vele gebieden de weg kwijtgeraakt. Jammer. Het leven zou zo’n stuk aangenamer zijn als we een stapje terug zouden doen. Stiekem denk ik dat we met zijn allen best wat minder willen. Want waarom gaan we anders op vakantie in een tent met minimale middelen om te koken en lekker op de grond slapen?
OERGEVOEL
Ik denk dat we ons oergevoel een beetje aanboren, als we zo dicht bij de aarde zijn. Letterlijk. Dat we voelen dat we in de natuur opladen, speelt vast ook een rol. Voor jou misschien nog wat anders, wellicht het thuislaten van dat grote dwingende oog: de tv?
IEDER HEEFT ZIJN EIGEN REDEN
En zo heeft iedereen zijn eigen reden om op vakantie heerlijk de natuur in te gaan. Op wat voor manier dan ook. En al die tevreden koppies; van kinderen zowel als de ouders. Toch een stukje terug van de tevredenheid van onze voorouders? Ik zou zeggen, hou het vast en breid het een beetje uit. Alle beetjes helpen, toch… of niet?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Pijn en nare ervaringen
Alle pijn en nare ervaringen
die dagelijks het bewustzijn vertroebelen
dienen vroeg of laat opgeruimd te worden
teneinde een zekere helderheid te verwerven
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Kennis delen…
…Kennis delen
is kennis
vermenigvuldigen…
Goed geheugen…
…Een goed geheugen
is zowel een vloek
als een zegen…
Voorbij…
…Voorbij het
moment zien
moet je leren…
Na vijftig jaar terug naar Duin en Bosch; wat een veranderingen
BEN IN DE BUURT EN RIJD EVEN HET TERREIN OP VAN DUIN EN BOSCH
Als ik in de buurt ben rijd ik nog wel eens het oude ziekenhuisterrein op. Dat heet tegenwoordig: ‘Landgoed Duin en Bosch.’ Iedere keer is er wel iets nieuws te zien daar. Het houdt niet op met vernieuwingen van oude paviljoens naar appartementen; sloop oude paviljoens en nieuwbouw van woonhuizen voor mensen met een dikke portemonnee. Een aantal in de oude stijl van rond 1900, maar met nieuwe elementen; aangepast aan de tijd van nu.
DE OUDE WATERTOREN, VROEGER EEN BAKEN VANUIT DE WIJDE OMTREK
Was vroeger de watertoren een baken in de duinen om te bepalen welke kant je op moest, nu zijn de bomen zo hoog, dat je hem niet meer overal kunt zien. Er was trouwens nog een onmiskenbaar geluid ook, dat van Duin en Bosch kwam: om klokslag 12.00 uur ging de stoomfluit.
STOOMFLUIT OP ANDERE TIJD TE HOREN, DAN WAS HET EEN ALARM
Was de stoomfluit op een ander tijdstip te horen, dan was het alarm! Dan was er ergens op het terrein brand en wist iedereen direct dat er binnen gebleven moest worden, als het tenminste jouw afdeling niet betrof! De mensen van de brandweer vlogen naar die ruimte van dienst, vlak naast de watertoren, om vandaar naar de plaats des onheils te vertrekken.
DE WATERTOREN IS ONT- EN OMMANTELD
De watertoren is ontmanteld. Het groene waterbassin is weggehaald. Hij staat van onder tot boven in de steigers. De bedoeling is namelijk dat er een één-kamer-hotel in komt. Het is natuurlijk een bijzondere locatie. Wie heeft het? Hoop wel voor de bezoekers dat ze er ook een lift in plaatsen. Hoeveel treetjes het zouden zijn om boven te komen weet ik niet, maar vast heel erg veel!
EEN ‘GEDENKWAARDIGE’ DAG VANDAAG: 50 JAAR VERPLEGING!
Het is vandaag een dag om even bij stil te staan. Het is namelijk 50 jaar geleden dat ik aan mijn opleiding voor B-verpleging begon. Het woord verpleegkundige moest nog worden uitgevonden; er waren broeders en zusters. Op mijn leerboeken stonden titels met de woorden: geestesziek en krankzinnigen. Nog altijd ben ik werkzaam als ambulant en zelfstandig BIG-geregistreerd verpleegkundige.
OUDERWETSE PSYCHIATRIE NIET ALTIJD EERBIEDIG
Er was een nachthoofd op het ziekenhuis, die geregeld tegen de jonge ‘zusjes’ zei: ‘kijk maar goed om je heen, want over een aantal jaren zullen deze mensen er niet meer zijn, en nooit meer komen.’ Zou ze gelijk hebben gehad? Zijn al die mensen die op Duin en Bosch ooit verpleegd werden op bijvoorbeeld ‘Scheer-achter’ er niet meer zijn? (Scheer-achter was de afdeling met de zwaarste en meest uiteenlopende/bizarre ziektebeelden en werd oneerbiedig door personeel onderling ook wel ‘de beerput’ genoemd…)
BEGRIJPELIJK DAT ER ZULKE TERMEN GEBRUIKT WERDEN
Dat dit soort termen gebruikt werden, daar moet je maar niet al te zwaar aan tillen. Om daar te werken was geestelijk en lichamelijk wèl erg zwaar, zodat je onderling wel gekheid -om in stijl te blijven- móest maken om op de been te blijven.
TERMEN DIE TIJDENS MIJN OPLEIDING NOG GEBRUIKT WERDEN
In de eerste jaren dat ik in de psychiatrie werkte werden deze termen nog gebruikt: diep-idioot, oligofreen, imbeciel. We hadden er immers te maken met alle mensen die zich niet in de maatschappij konden handhaven, niet alleen mensen met psychische klachten. Later zouden dan diegenen die van geboorte ‘anders’ waren, overgeplaatst worden naar de Zwakzinnigen Inrichtingen. Een woord dat evenals het toen normale woord Mongool, niet meer gebruikt wordt.
IN DE RAPPORTAGE STAAT DAT MENSEN ZIJN GEDEPORTEERD
Als ik nazomer 1978 na mijn zwangerschapsverlof terugkom op het werk, lees ik in de rapportage woorden als ‘gedeporteerd’ waar het gaat om de overplaatsing van allen die naar de nieuwe instituten zijn overgeplaatst. De collega’s die dat schreven zijn het er duidelijk niet mee eens. Immers, niemand van deze mensen heeft erom gevraagd en zij worden zo, zonder enige voorbereiding, weggerukt uit hun vertrouwde ‘thuis’.
Dat was eerlijkheidshalve ook niet mogelijk geweest, vanwege hun beperkte verstandelijk vermogens. Met alle onrust die daar bij hoorde, kwam die overplaatsing keihard aan; hun wereld stond op z’n kop.
VEEL VERANDERINGEN NA HOSPITALISATIE, RESOCIALISATIE IS HET TOVERWOORD
Dat er in die vijftig jaar veel is veranderd, mag duidelijk zijn. Ik wil er een paar benoemen. Zo werd er begin jaren zeventig een project gestart bij patiënten, zoals dat toen nog heette, en moest zelfstandigheid aangemoedigd moest worden. Nu noemen we dat dan weer zelfredzaamheid. Bijvoorbeeld zichzelf wassen en aankleden. Werd dat gewoonlijk dagelijks door de verpleging gedaan, als een automatisme, ineens moest dat veranderd worden. Ik zie mannen nog prutsen met de knoopjes van hun overhemd. Wie er gehospitaliseerd was? Euhhhh…
BEPAALDE BEHANDELMETHODEN NIET MEER IN GEBRUIK
Zo werden bijvoorbeeld elektroshocks niet meer gegeven zonder narcose. Voor een dergelijke behandeling moest men later naar een algemeen ziekenhuis om daar onder lichte narcose de behandeling te ondergaan, die overigens steeds minder werd voorgeschreven. Gelukkig maar, want wat heb ik een angst gelezen in de ogen van hen die wachtten op het ogenblik van het inwerking zetten van het elektroshockapparaat.
TERUG NAAR DE WATERTOREN
Daar begon ik mee he, met de watertoren. Ben heel benieuwd wanneer deze klaar is om in gebruik te worden genomen. Jammer dat het uitzicht van daaruit niet meer zal zijn, wat het zo lang geleden was. Uitziend over de wijde omgeving en naar zee; denk ik, tenslotte kon je vanuit het Zusterhuis op de bovenste verdieping ook al de laatste duinenrij zien. Kòn, want ook het Zusterhuis is inmiddels afgebroken.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Geloven of zeker weten…
…Geloof is
een aanname
zeker weten is
een gegeven…
Open brief aan Rutte: soms moet je beslissingen herzien, toch?
BESTE MENEER DE MINISTER, U HEEFT HET BESTE MET ONS VOOR.
Dáár twijfel ik echt niet aan, hoewel velen een andere mening zijn toegedaan. Maar heeft u er wel eens aan gedacht dat als je een beslissing neemt voor een heel volk, dat wel een keer verkeerd uit kan pakken? Misschien niet, maar u heeft het nu wel ondervonden. En zeker de mannen van de M.E. hebben het ondervonden. Vaders, geliefden, kinderen, die nu slapeloze nachten hebben omdat zij moeten proberen de orde te bewaren/ herstellen. Met alle lichamelijke en/of geestelijke gevolgen van dien.
BIJ KINDEREN HELPT HET, EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID TE GEVEN
U heeft geen kinderen, anders zou u weten dat het geven van eigen verantwoordelijkheid beter werkt dan het verbieden van iets. Daar worden kinderen recalcitrant van. Kleine kinderen, maar ook grote kinderen en zeker jong volwassen kinderen. Hoewel je je af kunt vragen hoe volwassen ze dan wel/niet zijn. Volwassen zijn is niet leeftijd-gebonden!
OUDERS STELLEN HUN REGELS BIJ ALS DAT BETER IS
Ouders stellen hun regels bij. Als zij zien dat ze een verkeerde beslissing genomen hebben. Simpel he, en zeggen dan ook nog: ‘Sorry, dat was niet de beste keus. We gaan het anders doen.’ Als ze slim zijn, vragen ze zelfs advies aan hun kinderen! En weet u, meneer Rutte, dat helpt pas echt. Kinderen voelen dat ze voor vol worden aangezien, en gaan zich als zodanig gedragen.
HET LEVEN IS ZO SIMPEL, ALLEEN WIJ MENSEN MAKEN HET MOEILIJK
Het leven is zo simpel en is eigenlijk onderhevig aan maar één wet: de wet van oorzaak en gevolg. Hanteer je die wet, dan gaat het allemaal best.
Maar luister eens naar de volkswijsheid: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet!’ Die recalcitranten zijn niet meer voor rede vatbaar; dat stadium zijn ze voorbij. Maar u toch wel? Dus: zou u het willen dat er een vrijheidsberoving wordt opgelegd als u in die leeftijd van de relschoppers zat?
VRIJHEIDSBEROVING, DAAR GAAT HET OM!
Dat is immers waar het om gaat. Vrijheidsberoving van mensen. In de Psychiatrie moeten er ontelbare formulieren ingevuld worden als iemands vrijheid wordt afgenomen door bijvoorbeeld separatie. Hoe zit dat dan?
En even terugdenken aan de eenzame opsluitingen -jaja, wel met open deuren- van al die mensen in verzorgingshuizen, omdat ze niemand mochten ontvangen vorig jaar? Natuurlijk: ‘voor hun eigen bestwil enzovoort…’ Ik heb dat al direct geestelijke mishandeling genoemd. Enig idee hoevelen daar zijn weggekwijnd? Natuurlijk niet, want dat kun je niet meten!
STATISTIEKEN LIEGEN TOCH NIET? DE CIJFERS DALEN!
De statistieken laten zien dat de besmettingen dalen. Onder de ‘normale omstandigheden van de afgelopen weken’ wel te verstaan. Maar, hoe gaat dat nu dan? Met al die mensen die heus geen mondkapje dragen tijdens hun demonstraties? Die willens en wetens spugen naar anderen die hun de orde willen opleggen? Het is een trieste zaak.
HET TEGENOVERGESTELDE IS BEREIKT
En daar zitten we nu, met de gebakken peren, ofwel met vele steden vol onrust. Ik begrijp dat best. Nu GAAN de cijfers van besmetting omlaag, en dan worden er zulke drastische maatregelen genomen. Ook daar is een gezegde voor: ‘Boter na de vis!’ Zo voelt het voor al die mensen die uit hun plaat gaan. En heus, ik snap ze. Maar dat wil niet zeggen dat ik het goedkeur.
NOG EVEN TERUG NAAR HET GEZIN MET JONGE KINDEREN
‘Is dat nu nodig?’ zou een wijze oma tegen haar kinderen zeggen, die te streng zijn voor haar kleinkinderen…
Oma’s hebben nooit problemen met hun kleinkinderen. Er is namelijk geen strijd. Bij oma zijn de kinderen gewillig. Maar oma gaat er dan ook anders mee om dan de paps en mams van het kroost. Oma doet gewoon, oma straalt rust uit en bij oma zijn geen hoge verwachtingen. Oma vindt de kleinkinderen, in al haar wijsheid, goed zoals ze zijn.
BOVENSTAANDE IS WAT ME NU TE BINNEN SCHIET TIJDENS TYPEN
Dit alles wat ik nu schrijf heb ik niet bedacht. Het rolt me zo uit de pen. Hoewel ik natuurlijk zit te typen. Het is maar een uitdrukking, he.
Meneer Rutte, denk er eens over na, dat er niets aan de hand is als u genomen beslissingen terugdraait. Wees eens flink en zeg dat u dit verkeerd heeft ingeschat, en deze middelen erger zijn dan de kwaal! Draai het terug en heb vertrouwen in het Nederlandse Volk. Vertrouw op de goede afloop. Vertrouw op het positieve en ga niet uit van de negativiteit van een eventuele derde golf.
DE KONING GING U VOOR IN EXCUSES AANBIEDEN
Enige tijd geleden ging onze Koning -tijdens de crisisperiode- op vakantie. Leuk voor hem, bij velen schoot het in het verkeerde keelgat. Hij is tot de orde geroepen en heeft uiteindelijk openlijk zijn excuses voor zijn ‘beetje domme’ actie aangeboden. Goed he, als iemand, zelfs de Koning van een land, dat kan! U zou dus niet de eerste zijn.
ANGST IS EEN SLECHTE RAADGEVER
Was het ook niet zo dat angst een slechte raadgever is? Angst is gebrek aan vertrouwen. Hoe kan iemand, die geen vertrouwen heeft, nou de goede beslissingen nemen? Die neemt per definitie de verkeerde beslissing.
WIE HET BETER WEET, DIE MAG HET ZEGGEN
En zoals altijd, mag iemand die het beter weet, het zeggen. Ik snap u echt wel meneer Rutte. Al die hete adem in de nek van zovelen die in de schaduw achter u staan en u lekker naar voren duwen om het woord te doen. Geen benijdenswaardige positie. Ik zou niet graag in uw schoenen staan. Maar dat hoeft gelukkig ook niet.
SCHOENMAKER BLIJF BIJ JE LEEST
Nu ga ik me verder bij mijn eigen leest houden. Het ambulant begeleiden van mensen met psychisch/ sociale problemen en mijn praktijk voor alternatieve, holistische geneeswijzen. Ik hou me in principe nooit met politiek bezig, maar dit moest ik even kwijt. Noem het gedrevenheid, dat ik dit geschreven heb. Niet meer en niet minder.
Ik zou zeggen, dat als er maar één zin in staat die aanspreekt en tot nadenken stemt, er al veel is gewonnen. Meneer Rutte, ik wens u wijsheid.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Burnout tijdens en/of na ‘Corona-thuiszitten’
LANG THUISZITTEN IS VOOR DE MEESTEN NIET GOED
Dat lang thuiszitten, en thuis werken naast praktische ook vervelende gevolgen heeft, hebben velen inmiddels ondervonden. Je kunt je zelfs zo belabberd voelen, dat je niet meer functioneert op sociaal en werkgebied. Maar ook thuis binnen je gezin.
DE GEVOLGEN
De gevolgen kunnen zijn dat je energetisch aan het eind van je Latijn bent; nergens energie voor heb. Alles is je teveel en er komt letterlijk niets uit je handen. Er wordt op je gelet en er wordt gemopperd. De meest pijnlijke opmerking is: ‘Waar ben jij nou zo moe van dan? Je doet niks!’
EN DAT IS HET HEM NOU NET
Dat is nou helemaal waar het om draait. Je doet te weinig. En stilstaan is achteruitgang, nietwaar? De lol is eraf, thuiswerken is niet leuk. Je mist je collega’s, de samenspraak, het ‘samen’ in zijn algemeenheid. Je kakt in.
Had je op de werkvloer een geweldige motivatie en discipline, thuis is daar niets van over. Je herkent jezelf daar niet eens in.
ACHTERUIT GAAT SNEL
Achteruit gaat razendsnel, maar het gaat lang niet zo snel als je jezelf weer bij elkaar moet rapen om weer vooruit te gaan. En hoe doe je dat… wie geeft je die goede raad hoe je weer op gang kunt komen? Natuurlijk weten alle buitenstaanders het altijd beter. Per definitie. Makkelijk he, vanaf de zijlijn!
Enorm frustrerend, en je wordt er zeker niet beter van!
WAT DOET ER WERKELIJK TOE
Wat er werkelijk toe doet, is dat jij weer gaat oppakken, waar je goed in bent, en waar je plezier aan beleeft. Is dat sporten? Ga dan naar buiten en begin vandaag nog met lopen of fietsen. Ben je graag met je handen bezig, bijvoorbeeld in de tuin? Doen! En wel nu meteen, en als je zelf geen tuin heb, dan zoek je maar iemand met een tuin, misschien ouders of grootouders? Wedden dat ze blij zijn dat je wil helpen? Knutselen in je schuurtje, je huis schilderen, breien of borduren, elke beweging is goed voor je.
MAAKT NIET UIT WAT JE DOET
In feite maakt het helemaal niet uit wat je doet, als je het maar doet. Kom van die bank af, zet de tv -met al zijn negatieve prikkels- uit en kom tot actie. Wat zul je je anders voelen als je een keus gemaakt heb. Alleen… voor je die keus kunt en durft maken, dat duurt vaak nog even.
NEEM DE TIJD
Neem de tijd, daar is ie voor! Maar, stel jezelf ook een grens, anders is lang nooit lang genoeg. Dat geldt overigens voor alles. Ook bijvoorbeeld als je geen wekker zet, is al gauw: lang nooit lang genoeg slapen…
ALS JE HULP NODIG HEB
Als je het niet alleen redt, zoek dan iemand die je vertrouwt en waar je raad durft vragen. Dat kan iemand in je omgeving zijn, of een professionele hulpverlener. Ook dat maakt niet uit. Hulp vragen helpt. Het is geen zwakte, maar juist heel sterk om toe te geven dat je het niet redt.
TREK ALLES UIT DE KAST
Trek ondertussen alles uit de kast wat je kunt bedenken dat je kan helpen:
Spring om te beginnen onder de douche, en zet deze voor je eronder vandaan stapt eens lekker koud. Daar krijg je een enorme opkikker van.
Kleren maken de man, dus: trek je mooiste kleren aan. Weg met die ik-hoef-de-deur-toch-niet-uit-kleding!
Kook vandaag wat je het allerlekkerst vindt en dek de tafel met alles erop en eraan. Schenk een glaasje bij je maaltijd. Ben je alleen, nodig iemand uit. Dat kan best een keer als je alle regels van dit moment in acht neemt.
ZELF WEET JE VAST NOG VEEL MEER
Ik hoef niet alles breed uit te meten. Je weet zelf waarschijnlijk heel goed, waar jij je prettig bij voelt. Doe het. Zonder nadenken, en voel het resultaat.
En mocht je energie zo vast zitten, dat je er hulp bij nodig hebt om je energie weer op gang te krijgen, zoek dan een energetisch therapeut die je daarbij kan helpen. Maar ook dat moet je helemaal zelf doen…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Menselijk gedrag tijdens Pandemie
ALLES WENT, EN HET LEVEN GAAT DOOR
In het begin van de Pandemie beheerste het zo ongeveer ieders leven, en de grote vraag was: hoe lang gaat dit allemaal duren? Kunnen we dit wel aan en komen we niks tekort, zowel in voeding als andere zaken. Denk even terug aan het toiletpapier.
NU LACHEN OM ANGST TOILETPAPIER
Nu kunnen we er om lachen, om die grote angst geen toiletpapier te kunnen
kopen in de winkel. Er kwamen via onze telefoon veel humoristische foto’s en filmpjes voorbij. Dat is de andere kant. Overlevingsdrang is basis voor humor; de leukste grappen zijn altijd een soort van galgenhumor. Zo herkenbaar voor iedereen.
GEWOON MENSELIJK GEDRAG
Op het moment dat er weer wat ruimte komt, enige maanden geleden, vindt iedereen dat hij recht heeft op vakantie en trekt erop uit. Jongeren gaan op vakantie- en los in Spanje. Hartstikke leuk als je dat graag wilt, maar drank, drugs, vele wisselende -sexuele- contacten en weinig slaap zijn niet altijd bevordelijk voor je gezondheid.
WEERSTAND WORDT ONDERMIJND
Als logisch gevolg daarvan wordt de weerstand ondermijnd en kun je gemakkelijk ten prooi vallen aan allerlei ziek-en-zeer: ongelukken vanwege een niet geheel helder bewustzijn, maagklachten en misselijkheid, relatief kleine overdraagbare ongemakken zoals bijvoorbeeld krentenbaard, maar ook heel vervelende SOA’s, en in 2020 het zo gevreesde Corona-virus.
GELUKKIG NIET IEDEREEN ZIEK TERUG
Er spelen altijd meerdere factoren een rol, om ziektes al dan niet op te lopen en gelukkig komt niet alle jeugd ziek terug van een wilde vakantie. Maar, de kans tijdens zo’n vakantie is groter dan dat je tijdens je vakantie rust neemt en af en toe een dagje weg gaat, of niet?
DE ANDERE KANT VAN EEN WILDE VAKANTIE
De andere kant van zo’n wilde vakantie waarbij alles mag en niets moet is er natuurlijk ook. Helemaal los gaan betekent dat je alle opgehoopte energie van je dagelijks leven eruit kan gooien. Alle boosheid en/of frustratie van je werk, relatieproblemen, je opleiding, of wat dan ook, kun je door los te gaan kwijt raken.
GETEMD EN ZO MAK ALS EEN LAMMETJE WEER TERUG
Dan kom je na je vakantie getemd en zo mak als een lammetje weer terug. Al je frustraties eruit gefeest. Je kunt er weer een hele poos tegen, gaat blij verder met je werk of opleiding, die bij nader inzien zo slecht nog niet was.
JAARLIJKS LOSGAAN IS AL OUD, DENK AAN CARNAVAL
Was dat ook niet het geval met Carnaval? Eerst een paar maanden de lol, soms ook stress, van voorbereiden van grote praalwagens voor de optocht en dan een paar dagen lang feesten tot je erbij neervalt. Soms letterlijk, zag ik in het verleden bij mijn Brabantse schoonfamilie.
TIJDENS DE CARNAVAL EEN FEESTBEEST, DAARNA DE BRAVE HENDRIK
Al die feestbeesten die geen Carnaval overslaan, weten wat het met hen doet. En dat is zeker niet verkeerd. Na de Carnaval kunnen zij er weer een jaar tegen. Zijn ze de brave Hendrik. Thuis en op het werk, storten zich weer op hun studie.
VAN ALLE TIJDEN EN OORDELEN
Laten we dus die jongeren maar lekker gaan, met hun feesten tijdens de vakantie of tijdens Carnaval, Wat overigens niet alleen voor jongeren is. En laten we ons eens afvragen waarom we iets afkeuren, zoals het losgaan tijdens vakantie. Had je dat zelf wellicht ook graag gedaan toen je jong was, maar mocht het niet van thuis of zelfs van jezelf? Beetje jaloers?
MENSEN PASSEN ZICH AAN
En wat de Corona betreft, hebben we allemaal wel ons draai gevonden om daarmee om te gaan, en dragen we braaf -hoewel verplicht nu- een mondkapje. We denken aan diegenen die het moeilijk hebben, vanwege het net opgelopen virus of de nasleep ervan; aan hen die een dierbare hebben verloren en we helpen een buur die nu even niet de deur uitkan.
Zo komen we toch weer met zijn allen door deze crisis heen.
Want hoe dan ook: dat gaat zeker gebeuren!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Zo is het…
…Wie de schoen
werkelijk past
trekt hem
liever niet aan…
Doen…
…Pluk de dag
een ander doet het
niet voor jou…
Coronavirus houdt de gemoederen bezig, hoe dan ook
DAT WE IN EEN HEFTIGE TIJD LEVEN WETEN WE
Dat we in een heftige tijd leven, weten we wel met zijn allen. Er vallen vele mensen te betreuren die zijn weggevallen door de nu heersende ziekte: Corona. De regering -geadviseerd door o.a. R.I.V.M.- doet er alles aan en tracht onze gezondheid in banen te leiden en verspreiding van ziekte te voorkomen. Wie niet meedoet krijgt straf in de vorm van een geldboete.
KUNNEN MENSEN WEL INGRIJPEN IN DE LOOP VAN DE NATUUR
Maar, heb je er wel eens over nagedacht of het wel mogelijk is om in te grijpen in de loop van de natuur? Zou het niet zo kunnen zijn, dat de natuur bepaalt en dat het zijn beloop móet hebben? En als er geprobeerd wordt in te grijpen, het natuurlijke proces misschien alleen maar langer duurt?
ORDE WORDT HERSTELD WAAR NODIG
Zou het niet zo kunnen zijn, dat de orde -de natuur- hersteld wordt, als er een wanorde ontstaan is? Zoals bijvoorbeeld bij droogte een boom vanuit de wortels vele nieuwe scheuten de grond uit kan stampen om zijn voortbestaan te garanderen? En zeg nou zelf… hadden wij mensen er met zijn allen geen wanorde van gemaakt? Op persoonlijk vlak en in je eigen nabijheid vast niet, doe je je best naar eer en geweten te handelen en leven, maar op grote schaal?
ANTWOORD OP MENSELIJK HANDELEN
Stel nou, dat dat werkelijk het geval is, dan is het toch prachtig om te zien dat de natuur zichzelf aan het herstellen is? Of wij dat nou leuk vinden is een ander verhaal, maar zie de universele wetten zijn werk eens doen.
Het stemt tot nadenken he, of heb jij dat niet?
OVERAL EN ALTIJD: OORZAAK EN GEVOLG
Wat je ook doet en waar je ook bent, overal gelden de wetten van oorzaak en gevolg. Hoe dan ook. Mooi he. En als je je nou een beetje aan die wetten kunt houden, er een beetje rekening mee houdt, dan gaat de rest vanzelf.
TERUG NAAR NU EN DIE MENSEN- EN LEVENS VRETENDE VIRUSZIEKTE
Ja, het zal je geliefde maar zijn, een ouder, grootouder of kind. Wíe je ook verliest, het blijft om het even; er wordt een gat geslagen. Een leegte die nooit meer op te vullen valt, want die jij moest missen daarvan was er maar één.
STEL ER WAS NIET INGEGREPEN MET MAATREGELEN
Stel nou dat de regering helemaal niet had ingegrepen. Alles op zijn -natuurlijke- beloop had gelaten, hoe hadden wij dan gereageerd? Zou dan niet iedereen hetzelfde hebben gehandeld als nu, en op natuurlijke wijze -hun eigen gevoel- afstand hebben genomen van ziektehaarden? Afstand hebben genomen van allerlei activiteiten om eigen gezondheid te beschermen, zoals jaarlijks bij de griep ook iedereen met kwetsbare gezondheid zichzelf in acht neemt? Bij het minste of geringste roept: ‘Blijf uit mijn buurt hoor met je verkoudheid!’ Of zelf waarschuwt: ‘Ik zoen niet hoor, anders krijg jij het ook!’
STEL NOU DAT HET ZO WAS GEGAAN
Stel nou eens, dat het zo was gegaan, zouden er dan zoveel meer slachtoffers van dit virus gevallen zijn? Of zouden ze éérder gevallen zijn en de gezonden en sterken -net zo veel als nu en straks- overgebleven zijn?
NATUURWETTEN BEINVLOEDEN
Als we nog eens uitgaan van natuurwetten, denk je dan echt dat de mens deze kan beïnvloeden? Is de mens zo sterk dat hij dat kan? Als dat werkelijk zo is, laten we onze krachten in het dagelijks leven dan maar eens positief gaan bundelen. Ophouden met macht te grijpen voor geld en eigen gewin en er gewoon zijn voor onze naasten.
DAT HEBBEN WE GOED GEDAAN
Stel, dat als volgend voorjaar alles weer bij het oude is -onmogelijk natuurlijk nadat de Coronabezem de samenleving schoonveegde- roept de regering ongetwijfeld dat zij het virus goed onder controle hebben gebracht. Maar is dat wel zo? Was niet na verloop van tijd dit virus weer in zijn mand gegaan omdat het zijn werk al gedaan had? Gelijk de Pest in de middeleeuwen, de Tyfus, Cholera, Spaanse Griep en TBC. Het is een keer uitgewoed, dat virus, maar pas als het geen enkele voedingsbodem meer heeft om voort te bestaan.
ZO SNEL EEN VACCIN, ZONDER LANGDURIG TESTEN
En denk je nou echt dat een vaccin, dat nu wellicht gemaakt wordt tegen Corona, de ultieme oplossing is? Wat te denken van het te snel gebruiken, zonder langdurig getest te hebben? Waarom moeten alle andere geneesmiddelen dan zo langdurig getest worden? We weten immers niet wat het op termijn met je lijf en geest gaat doen. En al helemaal niet in combinatie met andere medicijnen.
OVER NADENKEN EN WIE HET WEET MAG HET WEDEROM ZEGGEN
Dit alles even om je op een ander been te zetten. Om na te denken over wat er gebeurt. Neem niet klakkeloos allemaal maar aan wat er gezegd en beweerd wordt. Ook niet van mij natuurlijk, maar dat staat al duidelijk onder iedere blog! Of we met zijn allen onze eigen verantwoordelijkheid niet kunnen dragen. En als laatste: of het wel strikt noodzakelijk is, om straks op straffe van geldboetes bij weigering met mondkapjes -ofwel muilkorven- door het openbare leven te moeten gaan.
‘Ik ben vandaag weer even de advocaat van de duivel.’
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Hoogsensitieve L. voelt zich ‘een schoon kind’
Ik ben een schoon kind
dat is wat ik ben
geboren, gevoelig, héél
Dan het leven
en psychiatrie in 1990
Haldol erin en opsluiten
maar ik brak uit
Dronk het gif
de trein nam een ander spoor
30 jaar later draag ik dit op
aan ‘Onze Echtheid”
Liefde, L.
DIT KREEG IK OPGESTUURD VAN L; AANVULLING VAN MIJ HIERONDER.
L. ken ik al bijna haar hele leven. Op haar eerste anderhalf jaar na.
In de moeilijkste periode van haar leven -of liever één van de moeilijkste periodes- hadden wij een regelmatige briefwisseling.
HOOG SENSITIEF EN OPNAME IN DE PSYCHIATRIE
L. is hoog sensitief, en raakt zichzelf daardoor helemaal kwijt. Zij wordt opgenomen in de psychiatrie. Om tot rust te komen. Zij moet deelnemen aan groepstherapie, maar dat is voor haar niet goed. De problemen van de anderen komen regelrecht bij haar binnen.
Zij raakt zichzelf, voor zover mogelijk, nog verder kwijt.
HALDOL, INJECTIES EN ISOLEERCELLEN
Er komt Haldol aan te pas, en de nodige injecties. Zij verzet zich hiertegen, want het voelt niet goed; maar er zijn daar regels en artsen die het voor het zeggen hebben en zij belandt uiteindelijk in de isoleer.
OVERGELEVERD AAN HAAR ANGSTEN
Overgeleverd aan haar angsten verblijft zij -hoe lang weet zij niet meer, maar gevoelsmatig jaren- in de isoleer. Het geeft haar zeker geen rust.
Na verloop van tijd wordt zij weer uit haar isolatie gehaald en mag weer op de afdeling komen.
GESLOTEN AFDELING
De afdeling waar L. verblijft is natuurlijk gesloten. Ter bescherming van zichzelf. Voor L. wordt het steeds duidelijker dat zij daar niet op haar plaats is, en dat zij niet werkelijk wordt geholpen/ geholpen kan worden. Langzaam dringt het tot haar, door medicatie verdoofde, geest door dat ze weg moet. WEG WEG WEG!
Maar hoe?
HERMETISCH GESLOTEN EN TOCH ONTSNAPT
Op een goeie dag heeft zij haar plan om weg te gaan uitgevoerd. De dubbeldikke ruiten van de afdeling bleken minder sterk dan beoogd.
Op een tafel naast het raam staat een enorme keramieken vaas, die haar redding wordt.
AL HAAR KRACHT EN BOOSHEID IN EEN GOOI ERUIT
Zij pakt de vaas op, en gooit in één keer al haar boosheid en emoties eruit. De vaas gaat regelrecht door de ruit, en L. stapt naar buiten. De vrijheid in.
ONDER INVLOED/BIJWERKINGEN VAN MEDICATIE
L. is nog ernstig onder invloed van haar medicatie en het bewerkstelligt een ongekende dadendrang die haar de kracht geeft een tweede harde actie te ondernemen. Op kerstavond besluit zij zichzelf voor de trein te zetten, die dan een eind aan haar leven kan maken. Eenmaal op de treinrails rijdt de trein luid toeterend langs haar, in plaats van over haar heen. Verkeerde spoor! De hele familie in rep en roer…
LANGE WEG TE GAAN
Dat ze een lange weg te gaan had, wist ze zelf ook wel, toch is het haar gelukt. Klopte aan bij diegenen waar zij een luisterend -en niet veroordelend- oor wist, onder andere bij de nonnen. Maakte vele ‘misstappen’ maar wist steeds weer op haar eigen pad terug te keren.
GEREGELD CONTACT
Nog steeds heb ik geregeld contact met L. Kort geleden nog had ik haar aan de telefoon. Het gaat goed met haar. Over de grote lijn gezien; af en toe wil het niet en trapt ze weer in haar eigen valkuilen.
Maar, zeg zelf, wie eigenlijk niet?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Zorgverleners uitgeblust door hoge werkdruk; tijd voor alternatieve geneeswijzen?
IN TIJD VAN CRISIS EN HOGE WERKDRUK ZIJN VEEL ZORGVERLENERS AAN HET EIND VAN HUN LATIJN
We horen het bijna dagelijks op de tv en om ons heen, want iedereen kent wel een zorgverlener. De werkdruk wordt hoger en hoger, ook al omdat er steeds meer zorgverleners aan het eind van hun Latijn zijn. Uitgevloerd zijn ze, en hebben geen energie meer om naar het werk te gaan en melden zich ziek. De collega’s moeten dat gat in het rooster maar weer te zien opvullen.
TEVEEL GEGEVEN EN ZICHZELF WEGGECIJFERD
Teveel gegeven hebben ze, en zichzelf voortdurend weggecijferd. Je kunt tenslotte de mensen die zorg nodig hebben niet laten stikken… dus nog maar weer een paar uur doorwerken na je eigen drukke dienst. Dat doe je gewoon. Inderdaad doe je dat als zorgverlener, maar er zijn grenzen aan jouw kunnen.
UITGEBLUST EN NOODGEDWONGEN THUIS
En nu zit je noodgedwongen thuis, omdat je niet meer kunt. Omdat je de energie niet heb om uit je bed te komen. Je weet even niet hoe je hier weer bovenop moet komen. Goeie raad is duur en je slaapt het etmaal in de rondte en meer.
DE BEDRIJFSARTS GEEFT JE DE RAAD OM DE ACCU WEER OP TE LADEN
Je komt bij de bedrijfsarts terecht. Je bent niet de eerste en ook niet de laatste met deze klachten. Hij geeft je de goede raad om je accu weer eens goed op te laden. Je krijgt twee weken en dan moet je weer op gesprek.
NA TWEE WEKEN NIETS VERANDERD
Na twee weken rustig aan, wat wandelen en uitwaaien op het strand ga je nogmaals naar de arts. Het is niet gelukt, je hebt je energie niet terug. De arts vraagt je van alles; er zijn geen aantoonbare lichamelijke klachten. Die zijn er gelukkig ook niet. Of nog niet?
WEER BEGINNEN MET WERKEN
Dan zegt hij je dat je langzaam je werk moet gaan opbouwen, maar bij het idee alleen al breekt het zweet je uit. Je knikt braaf en gaat het ook doen.
Maar het wordt er alleen maar erger op. Jammer dat de arts geen andere raad kon -of durfde- geven door je naar een goede magnetiseur te sturen.
MAGNETISEUR (ENERGETISCH THERAPEUT) BRENGT ENERGIE IN BALANS
Degene die jou kan helpen je energie weer op orde te krijgen is een energetische therapeut, ofwel een magnetiseur. Deze stemt zich af op jouw wezen en brengt -voorzover als mogelijk op dat moment- jouw energie weer in balans. Geeft je richtlijnen om met je energie te leren omgaan en je af te sluiten voor die mensen die jou energie onttrekken. Ook hoe je ‘nee’ kunt zeggen zonder een ander te beledigen of af te wijzen.
MET DE JUISTE HULP BEN JE ER SNEL WEER BOVENOP
Als je de juiste hulp gekozen heb om je energie weer in balans te krijgen, dan ben je er zo weer bovenop. Wil niet zeggen dat het je niet nog een keer gebeurt dat je onderuit gaat. Zorgverleners in het algemeen zijn ‘gevers’ en ingesteld op anderen; een goede eigenschap, maar tegelijkertijd hun grote valkuil! Het kost tijd om die goede eigenschap onder de knie te krijgen en niet jezelf nogmaals weg te geven.
UITGEBLUSTE VERPLEEGKUNDIGEN, TREK JE PLAN
Dus als je graag staande blijft binnen je werk, stap dan eens buiten je reguliere denken en kies voor alternatieve geneeswijzen. Heus het helpt!
Lees meer over de werkwijze tijdens magnetiseren op de website van Ramira bij Alternatieve Holistische Geneeswijzen. Ook kun je zelf een afspraak inplannen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Voedseltekorten en de invloed van de huidige crisis
MEER VOEDSELTEKORTEN NU WE MIDDEN IN EEN CRISIS ZITTEN
Nu we volop in een crisis zitten hebben we te maken met uitvergroting van de dagelijkse problemen. Zijn er wereldwijd voedselproblemen, dan zijn die problemen nu nog nijpender. Dat is een wetmatigheid waar we met zijn allen mee te maken hebben.
ZIT JE ZELF IN EEN CRISIS
Als je zelf in een crisis zit, dan wordt ook deze crisis uitvergroot door de situatie waar we nu allemaal mee te maken hebben. Dat is heel vervelend, maar het is niet anders. Immers, crisis zit niet alleen in jezelf, maar wordt aangewakkerd of afgezwakt door je omstandigheden en de mensen om je heen.
TIJDENS OPTIMALE OMSTANDIGHEDEN GAAT HET BETER
Als jij tussen de juiste mensen zit en in de juiste omgeving, dan gaat het beter met je. Je voelt je begrepen, en je weet dat mensen om je geven en er voor je zijn. Ontbreken deze goede invloeden, dan gaat het minder goed met je en kun je je crisis met moeite het hoofd bieden.
HANDREIKING DIE DE WERELD ROND KOMT
Een vriendin van mij zei ooit: ‘Als iedereen zijn buurman de rechter hand reikt, dan komt het vanzelf de wereld rond.’ En zo is het. Met alles, dus ook met het voedselprobleem.
TE SIMPEL
Wellicht vind je dit te simpel. Maar het leven is simpel, alleen maken wij mensen het -onszelf- zo moeilijk. Denk even aan die ene universele wet, die van oorzaak en gevolg. Overal op toepasbaar; kijk maar eens wat je op een dag doet of laat. Aan iedere -actieve of passieve- actie zitten gevolgen vast.
REIK ELKAAR DE RECHTER HAND
Dus reik elkaar de rechter hand en geef een boterham, een kop soep, of doe een boodschap voor die ander. En vergeet dat vriendelijke woord niet. Heus het werkt. Nu hoor ik je met allerlei tegenwerpingen komen, maar dat zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen! Toch… of toch niet?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Hebben of krijgen…
…Gelijk kun je alleen
krijgen
als je het heb…
Workshop EHBO: Eerste Hulp Bij Overgevoeligheid
Zodra het weer kan, gaan mijn workshops weer van start, te beginnen met:
EERSTE HULP BIJ OVERGEVOELIGHEID
In deze workshop komen een aantal zaken aan de orde betreffende overgevoeligheid, of zo je wilt: hoogsensitiviteit. Hoe je het noemt maakt niet uit, je kunt er veel hinder van ondervinden. Sterker nog, je kunt het gevoel hebben dat je er stapelgek van wordt; dat je jezelf volledig kwijt raakt door alle prikkels van buitenaf, die bij jou binnenkomen.
En ken je ook dat gevoel, dat je heel druk van een ander kunt worden, maar aan de andere kant, dat een ander je alle energie kan ontnemen?
Als je oorzaak van deze gevoeligheid kent kun je de gevolgen voorkomen.
Je krijgt praktische tips om jezelf te leren beschermen. Na verloop van tijd zal deze bescherming een vanzelfsprekendheid worden, en ondervind je geen last meer van je (over)gevoeligheid.
Dat is deze workshop om draait.
Dagindeling:
09.30 – 10.00 start in de Restauratie van het Zakenstation met koffie of thee.
10.00 – 12.00 eerste blok workshop bij Ramira op nr. 189
12.00 – 13.00 lunch in de Restauratie
13.00 – 15.30 tweede blok workshop bij Ramira op nr. 189
15.30 – 16.00 afsluiting met koffie of thee in de Restauratie
Kosten workshop: € 145,- inclusief koffie, thee en lunch.
Adres Zakenstation: Stationsplein 99; 1703WE Heerhugowaard.
Op 5 minuten loopafstand van bus-en trein station.
Er kunnen maximaal vier personen deelnemen aan deze workshop. De afstand van 1,5 meter tussen elkaar is geen probleem; maar gebruik gewoon je mondkapje als je dat prettiger vindt. Als de omstandigheden dat eisen, gaat de workshop niet door en verschuift deze naar een andere datum.
OPGEVEN GAAT ALS VOLGT:
Meld je aan per mail: info@ramira.nl
Vermeld om welke datum/workshop het gaat. Aanmelding gaat op volgorde van binnenkomst van de mail, maar is pas definitief na betaling.
Als je vragen heb, of je wilt met je eigen groepje van vier personen op een andere datum, daar is altijd wel een mouw aan te passen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Neuzen…
…Tegen de tijd dat alle
-regerings-neuzen
dezelfde kant opstaan,
is de crisis allang voorbij…
Hoogsensitief…
…Overgevoeligheid voor prikkels
is meer dan eens
om gèk van te worden…
Kun je nog gewoon doodgaan in een zorginstelling
NAAR AANLEIDING VAN MIJN BOEK EN DE CORONA NU
Naar aanleiding van mijn boek Psychiatrie Paranormaal Bekeken ben ik in gesprek met iemand over doodgaan tijdens opname in een instelling. Ook met betrekking tot de huidige tijd en de gevolgen van Corona. Ik vertel haar over een periode dat ik oproepkracht was in een verpleeghuis. Het is etenstijd -vanwege de praktische kant wordt daar meestal warm gegeten tussen de middag- en bijna iedereen aan de tafel wordt geholpen met eten. Om verschillende redenen; de een wil niet eten, en wordt gestimuleerd, de ander krijgt het niet zelfstandig naar- en in de mond. Er zijn veel helpende handen nodig.
EEN HOOGBEJAARDE DAME ZAKT LANGZAAM WEG
Een van de hoogbejaarde dames die aan tafel zit, lijkt te dutten. Af en toe gaat er wel een hapje in, maar niet van harte. Haar bordje wordt niet leger, maar de blik van mevrouw des te meer. Met steeds waziger wordende ogen kijkt ze verbaasd om zich heen als zij aangespoord wordt de mond te openen. Dat gaat automatisch, maar ze kauwt niet meer.
MOGELIJK ZOU ZIJ STIKKEN IN HAAR ETEN
Dat levert een gevaarlijke situatie op; ze zou in haar eten kunnen stikken. We helpen haar door de mond leeg te halen, en brengen haar naar bed.
Het gedoe om haar kleding te verwisselen voor een nachtponnetje kost haar veel energie. Ze ademt moeizaam en haar gelaatskleur verandert.
EENMAAL IN BED WORDT HET NIET BETER
Als de dame eenmaal in bed ligt, wordt het niet beter. De gedachte was, dat ze dan wat tot rust kon komen, maar het tegendeel gebeurt. Er blijft iemand van de verpleging bij haar en praat zachtjes tegen haar. Een geruststellende stem, ze luistert zichtbaar en het doet haar goed. Even lijkt ze in slaap te vallen, om dan met grote verschrikte ogen onrustig met haar hoofd te draaien.
DE VERPLEEGHUISARTS WORDT OP DE HOOGTE GESTELD
De collega praat weer tegen haar, en gebaart dat mevrouw steeds verder wegzakt en wij zien nu duidelijk dat zij stervende is; daar hoef je geen verpleegkundige voor te zijn. Omdat er nog steeds op gedempte toon en geruststellend tegen haar gepraat wordt, lijkt ze wel te ontspannen.
De arts wordt gewaarschuwd, en er wordt vermeld dat mevrouw stervende is. Binnen vijf minuten is de arts op de afdeling.
IS DAT NOU ECHT NODIG
Het is een jonge vrouw, niet veel ouder dan ikzelf. Ik bemerk aan haar reactie enige onervarenheid op het gebied van sterven. Ze pakt haar pols en telt de hartslag, tegelijkertijd volgt ze de ademhaling. Ze zegt nog niets, en pakt vervolgens haar stethoscoop om hart en longen te beluisteren en vraagt om een bloeddrukmeter. Onder normale omstandigheden de juiste handelingen, maar deze dame bereidt zich voor op haar sterven. Ik vraag haar: ‘Is dat nou echt nodig, dit heeft toch geen meerwaarde, mevrouw is stervende!’
LAAT HET LIEVE MENS GEWOON DOODGAAN
Ze kijkt me aan met een blik, die duidelijk aangeeft dat zij zich afvraagt waar ik het vandaan haal, om haar in haar handelen te belemmeren. Dan glimlacht ze. ‘Je heb gelijk. Laat haar maar in alle rust doodgaan en laten we haar maar niet meer storen.’ Pfffffff, ze snapte het. Wat een geluk voor deze mevrouw. Geen gehannes meer aan haar en geen onrust meer om haar heen; geen klinische handelingen meer. Eindelijk kan zij zich overgeven aan het natuurlijke proces en op een waardige manier sterven.
DIEZELFDE MIDDAG OVERLIJDT MEVROUW
De collega blijft naast haar zitten, praat af en toe tegen haar en zegt dingen als: ‘het is goed geweest’ en ‘u mag gaan’ om haar gerust te stellen. Diezelfde middag overlijdt mevrouw, met een glimlach op haar gezicht.
Een manier van overlijden die je iedereen gunt, toch?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Ontslagen uit Psychiatrische Instelling… help, wat nu
TIJDENS OPNAME ALTIJD EEN VRAAGBAAK BIJ DE HAND
Tijdens opname in een Psychiatrische Instelling heb je altijd iemand voorhanden voor als je met vragen- of om een praatje verlegen zit. Er is altijd de verpleegkundige die je aan kunt spreken. Soms de psychiater, maar die leest de dagelijkse rapporten en weet waarschijnlijk al veel meer over je dan je denkt, en is eerst begonnen met jou in te stellen op bepaalde medicatie. En dan zijn er de medepatiënten, ook altijd aanspreekbaar.
HET GEEFT EEN SOORT VAN RUST IN DE DRUKKE OMGEVING
Ondanks dat je dag en nacht mensen om je heen hebt tijdens een opname, wat onder andere omstandigheden niet altijd fijn is, geeft het een soort van rust. En vertrouwen, je bent immers nooit alleen, hoewel je zelfs eenzaam kunt zijn tussen veel mensen. Je voelt je ook niet meer de uitzondering. Er zijn er meer zoals jij. Dat steunt je in de twijfels die je hebt ten opzichte van jezelf. Er zijn er zelfs die er erger aan toe zijn dan jij, en dat geeft je dan weer een oppepper.
JE HOOPT OP KORTE OPNAME EN WIL GRAAG SNEL NAAR HUIS
Daar zit je dan, voor je eigen bestwil enzovoort. Je wil weg, maar weet dat dat nog niet kan. Soms mag het niet vanwege een rechterlijke machtiging. Je weet dat het even nodig is, maar je gedachten zijn zo verscheurd en zo dubbel. Meewerken, denk je nog, dat is het beste om zo snel mogelijk hier weer weg te zijn. Ondertussen word je middels je medepatiënten geconfronteerd met allerhande psychische aandoeningen waarvan je het bestaan niet wist. De ene nog vreemder dan de andere, en het stemt tot nadenken.
JE VRAAGT JE AF HOE ZE ERAAN KOMEN
Je vraagt je af hoe ze daaraan komen, snapt er niets van, maar het laat je niet los. In gesprekken zie je duidelijk meer dan dat er verteld wordt aan jou, en je komt tot het besef dat er veel aan vooraf gegaan is. Dat deze opname vanwege de betreffende stoornis niet zomaar uit de lucht is komen vallen. Langzaam aan dringt het tot je door dat je jezelf ook eens kunt gaan afvragen hoe jij aan je psychische problemen komt.
DIT EERSTE INZICHT LEIDT UITEINDELIJK TOT VERWERKING EN GENEZING
Je gaat de komende tijd terug in je herinnering en komt tal van zaken tegen die zijn blijven liggen. Dagelijkse kleine of grotere irritaties, thuis en op je werk, de ruzie in de familie waarvan je dacht dat je afstand genomen had, het geen ‘nee’ kunnen zeggen en daardoor je eigen grenzen voortdurend verleggen tot uitputting aan toe. Je heb dat alles weggestopt, maar het is best veel realiseer je je nu. Je hebt het allemaal opgestapeld voordat je alles in het ‘dit-wil-ik-vergeten-laatje’ van je brein stopte. Je weet dan nog niet dat zo’n laatje niet bestaat, want: ‘Niets wordt vergeten!’
DE TIJD HEELT ALLE WONDEN
Er is een uitdrukking die een belofte lijkt te doen: ‘De tijd heelt alle wonden.’ Alsof, als je lang genoeg wacht, je wonden vanzelf genezen en je problemen voorbij zijn. Maar zo simpel is het nou ook weer niet. Je zult er zelf aan moeten werken om je verleden met alle onverwerkte grote en kleine oneffenheden glad te strijken. Als dat verwerkt is, dan pas heb je ruimte om verder te gaan; en dan niet waar je gebleven was, maar zelfs een stapje hoger op je eigen ontwikkelingsniveau.
ONTSLAG KOMT ERAAN, HELP, KAN IK DAT WEL AAN
Op het moment dat er gesproken wordt over ontslag, krijg je het benauwd.
Het voelt dubbel; je bent blij want het betekent dat je sterk genoeg bent, maar de angst slaat je om het hart vanwege je twijfels. De veilige omgeving wordt straks van je af gepakt, en ook je vraagbaak is daarmee verdwenen. Je zult alles weer op eigen kracht moeten doen. Zelfdiscipline ontwikkelen en op tijd opstaan, je dag indelen, je eigen vragen beantwoorden en je eigen boodschappen moeten doen.
ZEKER NIET DE ENIGE
Gelukkig ben je ook daarin niet de enige, hoewel je aan die wetenschap bar weinig heb op dat moment. Het grote gat dat valt als je weer in je eigen huis bent komt; vroeg of laat, je kunt er bijna op wachten. Dat is heel normaal, niets om je zorgen over te maken. Maar wel goed om te weten, zodat je niet hoeft te schrikken als die dag zich aandient.
EEN GEWAARSCHUWD MENS TELT VOOR TWEE
Een gewaarschuwd mens telt voor twee! In dit geval betekent het dat je goed op kunt letten, zodat je niet zo diep hoeft te vallen in dat gat. En wie weet, ben jij zo sterk, en spring je er zo overheen!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
EHBO: Eerste Hulp Bij Overgevoeligheid
Op 26 oktober gaan mijn workshops weer van start, te beginnen met:
EERSTE HULP BIJ OVERGEVOELIGHEID
In deze workshop komen een aantal zaken aan de orde betreffende overgevoeligheid, of zo je wilt: hoogsensitiviteit. Hoe je het noemt maakt niet uit, je kunt er veel hinder van ondervinden. Sterker nog, je kunt het gevoel hebben dat je er stapelgek van wordt. Of dat je jezelf volledig kwijt raakt door alle prikkels van buitenaf, die bij je binnenkomen.
En ken je ook dat gevoel, dat je heel druk van een ander kunt worden, maar aan de andere kant, dat een ander je alle energie kan ontnemen?
Dat is waar deze workshop om draait.
Dagindeling:
09.30 – 10.00 start in de Restauratie van het Zakenstation met koffie of thee.
10.00 – 12.00 eerste blok workshop bij Ramira op nr. 189
12.00 – 13.00 lunch in de Restauratie
13.00 – 15.30 tweede blok workshop bij Ramira op nr. 189
15.30 – 16.00 afsluiting met koffie of thee in de Restauratie
Kosten workshop: € 145,- inclusief koffie, thee en lunch.
Adres Zakenstation: Stationsplein 99; 1703WE Heerhugowaard.
Op 5 minuten loopafstand van bus-en trein station.
Er kunnen maximaal vier personen deelnemen aan deze workshop. De afstand van 1,5 meter tussen elkaar is geen probleem; maar gebruik gewoon je mondkapje als je dat prettiger vindt. Als de omstandigheden dat eisen, gaat de workshop niet door en verschuift deze naar een andere datum.
OPGEVEN GAAT ALS VOLGT:
Meld je aan per mail: info@ramira.nl
Vermeld om welke datum/workshop het gaat. Aanmelding gaat op volgorde van binnenkomst van de mail, maar is pas definitief na betaling.
Als je vragen heb, of je wilt met je eigen groepje van vier personen op een andere datum, daar is altijd wel een mouw aan te passen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
De grootste angst als jíj wil stoppen met je medicatie, is de angst van je omgeving
ALS JIJ WILT STOPPEN MET JE MEDICATIE
Als jij wilt stoppen met je medicatie, wil dat zeggen dat je er aan toe bent; je heb er lang over nagedacht, je hebt de voors- en tegens tegen elkaar afgewogen. Dat neemt al een hele tijd in beslag. Maar dat heb je in je uppie allemaal verwerkt en bedacht. Je naasten heb je daar -zeker vanuit je eerste gedachten- niet mee lastig gevallen. En daar had je vast een reden voor!
JIJ LOOPT EEN AANTAL STAPPEN VOOR
Je omgeving heeft ‘al zoveel met je meegemaakt!’ Je omgeving is bang dat je weer in je oude patronen zal vervallen. Je omgeving heeft zeker niet het vertrouwen in jou dat je zelf geleerd heb wel te hebben. Je omgeving houdt niet van veranderingen, nog niet wetend dat die zeker verbeteringen zullen gaan opleveren. Maar dat weten ze nog niet.
JE OMGEVING IS ER VAAK NOG NIET AAN TOE
Je omgeving gaat met de hakken in het zand. Raadt je af te stoppen, onder het motto: ‘Het gaat nu toch allemaal goed? Wat een risico, je weet wat je heb, niet wat je -weer- krijgt. Waarom dan veranderen?’ Maar elk antwoord op die vraag dat jij zult geven, zal in alle toonaarden worden weerlegd! Jammer, geen steun. En was het maar alleen ‘geen steun.’ Want ze gaan hun eigen mening aan je opdringen, gaan je onderuit halen, omdat het toen- en toen ook al niet goed ging. Zijn daarin zeer aanhoudend, doordringend en bovenal overtuigend!
AANVANKELIJK LAAT JIJ JE MOOI WEER OMPRATEN
Op dat moment zul je je wellicht om laten praten, want het is inderdaad al eens goed fout gegaan nadat je meende te kunnen stoppen met je medicatie. Maar dat het toen een ondoordachte stap was, dat zijn ze vergeten. Het was een impuls, voortgekomen uit boosheid vanwege de bijwerkingen van de medicatie.
GEEN IMPULS MAAR EEN WELOVERWOGEN BESLUIT
Nu staat je besluit vast, en niemand kan je er van weerhouden. Toch zal het een lastige klus worden, want iedere slechte, dan wel minder goede dag zal gekoppeld worden aan het minderen/stoppen van je medicatie. Iedere keer zullen ze je eraan herinneren. Er zal met argusogen naar je gekeken worden, en elke misstap zal worden uitvergroot; voorbij gaand aan hun eigen dagelijkse kleine, of grotere schommelingen in emotie en energie.
GEEN VERTROUWEN
Jammer, dat je omgeving niet het vertrouwen in jou heeft als jij zelf met vallen en opstaan eindelijk in jezelf heb gekregen. En je heb er nog wel zo lang over gedaan. De eerste dreun heb je in ieder geval alweer binnen, maar probeer het te zien als een eerste oefening om bij jezelf te blijven en sterk te zijn in je overtuiging dat jij het kunt. Zie het als eerste overwinning, als je de eerste keer die strip durft te laten liggen.
STEEDS NIEUWE OVERWINNINGEN
Zie iedere dag als een overwinning, elke keer een ander facet dat jij onder de knie gaat krijgen. Dat is eerst stoppen met innemen, dan confrontaties aangaan zonder de steun van je medicijnen, en uiteindelijk zelfs niet meer die strip in je broekzak stoppen voor-je-weet-maar-nooit.
TERUGVAL ZEKER GEEN AFGANG
Er zal voor de meesten wel een dag komen, dat het helemaal niet gaat, en je het liefst terugvalt op je medicijnen, omdat je het zonder op dat moment nog niet redt. ‘Goedzo!’ zou ik zeggen, want het getuigt van inzicht in jezelf. Knap dat je durft toe te geven dat het even niet wil. Eis niet teveel van jezelf, slik een paar keer die pillen en ga dan -als jij voelt dat het kan- weer verder waar je gebleven was. Afgang? Zeker niet, ook een overwinning!
HOE JE HET DOET MAAKT NIET UIT
Hoe jij het afbouwen en uiteindelijk stoppen met je medicatie gaat doen, maakt helemaal niets uit. Het enige dat echt belangrijk is, is dat jij zelf achter je keus staat. Zonder je eigen overtuiging ga je het nooit redden. Dat geldt overigens voor alles. Dus kies voor gewoon op eigen kracht stoppen, kies voor steun in de vorm van energetische behandeling, kies voor mildere medicatie als tussenstap; als jij je er maar prettig bij voelt. En als dat alleen kan, door te verzwijgen dat je gaat stoppen, dan is ook dat jouw goed recht!
ZELF DOEN
En was het ook niet zo, dat je uiteindelijk alles, maar dan ook werkelijk alles, zelf moet doen?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Wijsheid…
…Alleen wijsheid leest
wat niet
geschreven staat…
Ondervinding…
Je moet eerst ondervinden
hoe het niet moet
om te weten
hoe het wel moet…
Tranen…
…ongehuilde tranen
zakken onder je ogen
een treurige blik
maar verder onbewogen…
Hoe gestoord gedrag ook zijn kon; bij de kapper -met mes- zat iedereen muisstil
HERINNERING AAN DE PSYCHIATRIE N.A.V. MIJN BOEK
Naar aanleiding van een gesprek over mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ herinner ik me een man op een van de zwaarste afdelingen van de psychiatrische inrichting waar ik mijn opleiding deed. Het was een in zichzelf gekeerde man. Als je al oogcontact met hem had, dan was het boosheid dat uit zijn ogen straalde. Hij liep je ondersteboven als je hem -naar zijn zin- in de weg stond; ging recht op zijn doel af, bijna zonder jou te zien staan.
ALSOF DE WERELD OM HEM HEEN NIET BESTOND
Alsof de wereld om hem heen niet bestond ging hij zijn eigen gang en zat de hele dag in elkaar gedoken op een stoel. Je kon hem aanspreken op elke denkbare wijze, maar daar reageerde hij niet op. Wilde je hem aanraken bij zijn arm om zijn aandacht te vangen, dan schudde hij je af. Boos, alsof er een vervelende vlieg op zijn arm zat. Met etenstijd echter was hij er als de kippen bij. Dat snapte hij maar al te goed.
MET EEN WANDELING GING HIJ UIT ZICHZELF MEE
Als er met een groepje mensen aanstalten gemaakt werd om te gaan wandelen, dan ging hij gewoon mee. Zonder dat het gevraagd werd, het was een soort van logisch dat hij meeging. Vond het duidelijk fijn om naar buiten te gaan. Dan rende hij steeds een stukje vooruit, om dan in elkaar gehurkt te wachten tot de rest er ook was. Dan rende hij weer vooruit. Bang hoefden wij niet te zijn, dat hij er ‘vandoor’ ging, of de weg zou kwijtraken; het terrein was hermetisch afgesloten met hoge hekken en de portier liet geen patiënten door die geen wandelkaart bij zich hadden. Hij kende iedereen, en mocht hij iemand voor de poort hebben die geen vrij wandelen had, dan belde hij de afdeling. Of de parkwachter bracht hem terug.
WANDELKAARTEN VOOR VRIJ WANDELEN OP HET TERREIN
Er werden gekleurde wandelkaarten uitgereikt aan diegenen die op het terrein zelfstandig mochten wandelen, en weer een andere kleur voor wie het terrein zelfstandig mocht verlaten. Dat op de zware verblijfsafdelingen alleen onder begeleiding gewandeld werd, mag duidelijk zijn.
BEGINJAREN ZEVENTIG EN DE KAPPER
Begin zeventiger jaren kwam een paar keer per week de kapper op de afdeling. Scheerapparaten werden nog niet gebruikt voor de mannen. Er stonden op de achtergang een paar ouderwetse kappersstoelen, en de mannen werden door de kapper verzocht te komen zitten. Niemand negeerde het verzoek van de kapper; men vond het duidelijk fijn om geschoren- en/of geknipt te worden, en persoonlijke aandacht te krijgen van de kapper.
NOOIT PROBLEMEN IN DE KAPPERSSTOEL
Nooit heb ik meegemaakt dat er iemand problemen maakte bij de kapper of niet stil bleef zitten in de kappersstoel. Hoe gestoord hun gedrag ook was in het dagelijks leven en hoe zwakbegaafd sommigen waren. Dit was iets dat iedereen begreep. Stilzitten was de boodschap, tenslotte had de kapper dat vlijmscherpe mes in zijn handen en moest ook de keel geschoren worden.
AFSPRAKEN MAKEN KAN ALTIJD
Waaruit maar weer blijkt dat er altijd afspraken gemaakt kunnen worden met psychiatrisch patiënten, ongeacht hun dagelijks gedrag en hun beperkte vermogen dingen te begrijpen. Ergens diep van binnen zit een mechanisme dat voorzichtigheid gebied in ‘gevaarlijke’ situaties.
NA PENSIONERING GEEN KAPPER MEER
Met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd verdween de kapper van deze afdeling. Jammer. Het was een gerespecteerde en graag geziene man, iedereen mocht hem. Hij bracht rust, gaf persoonlijke aandacht, en was een van de weinige personen die altijd op dezelfde afdeling bleef werken. Verpleging wisselde vaak van afdeling, zeker tijdens de opleiding.
HOUVAST
Eigenlijk was de kapper tot hij met pensioen ging het enige duidelijke houvast voor de patiënten. Na zijn vertrek kwamen er scheerapparaten en nam de verpleging de kapperstaak over. Een goede zaak?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Aan de andere kant van de toonbank…
HERINNERINGEN UIT DE PSYCHIATRIE
Het zal 1974 geweest zijn, als ik naar een naastgelegen afdeling moet om in te vallen. Ik werk op een mannen observatie afdeling in de psychiatrie. Als één van de eerste vrouwen op een mannenobservatie, daarvoor werkten daar alleen mannen. Omdat ik van afwisseling houd vind ik het prima om weer eens ergens anders te kijken en vertrek naar de andere afdeling voor de vroege dienst. Prima allemaal, niets aan de hand.
IK KOM OOG-IN-OOG TE STAAN MET EEN BEKENDE
Als iedereen beneden is en aan het ontbijt zit, krijg ik de schrik van mijn leven. Daar, opgenomen op de afdeling waar ik werk, zit mijn schoolmaatje met wie ik samen op atletiek zat. Met wie ik altijd veel lol had. Hoe moet ik mijn houding bepalen tegenover hem? Ik zie aan hem dat hij hetzelfde denkt. We begroeten elkaar wat afstandelijk.
IK STA AAN DE ANDERE KANT VAN DE TOONBANK; IK HEB DE SLEUTELS
Een groot gedeelte van de dag is hij niet op de afdeling. Hij gaat naar een therapiegroep en ook de arbeidstherapie, zoals dat toen heette, staat op zijn dagelijks programma. Tussen de middag is hij er weer voor de maaltijd, maar in die tijd dat hij er is, ben ik zelf druk met allerlei andere zaken.
IK MAG NAAR HUIS, HIJ NOG LANG NIET
Halverwege de middag zit mijn vroege dienst erop. Voor hem zit het er niet op. Hij is nog maar net begonnen en wie weet hoe lang hij over dit traject in zijn leven zal doen?
WEGLOPEN OF RESPECT VOOR ZIJN PRIVACY
Voor ik naar huis ga, loop ik even de hoofdenkamer binnen. Ik leg uit dat ik dit een bijzonder ongelukkige situatie vind. Hoe jammer dan ook. Hij ontliep mij en schaamde zich duidelijk over zijn aanwezigheid op deze afdeling. En ik ontliep hem ook maar dan om een andere reden, tenslotte stond ik ‘aan de andere kant van de toonbank’ en had de sleutels in handen!
HET VOELT ALS WEGLOPEN
Ik vraag om, zolang als hij opgenomen is, mij niet meer te laten invallen op die afdeling. Mijn verzoek wordt ingewilligd en ik blijf op mijn eigen afdeling. Ik ben blij dat het kan, maar toch voelt het een klein beetje als weglopen.
NU ZOU IK DAT ANDERS DOEN
Nu zou ik dat toch anders aanpakken. Logisch na alle ervaring die ik inmiddels heb opgedaan. Ik zou juist blij zijn iemand te treffen waarvan ik een stukje achtergrond kende en zou direct een extraatje aan contact hebben. Maar nu gebeurt dat niet meer. Ik werk al ruim twintig jaar niet meer in instellingen; alleen nog maar één-op-één in thuissituaties. En daar ben ik blij mee.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Echt waar…
…wetenschap bewijst
dàt wat al lang
bestaat…
Leven…
…het dagelijks leven
kan volop gevuld zijn
door leegte…
Ik zie, ik zie, wat de psychiater niet ziet; overdenkingen van een gevoelig mens…
DIT ZOUDEN DE OVERDENKINGEN VAN EEN WILLEKEURIG
GEVOELIG MENS KUNNEN ZIJN
Ik zie ik zie wat de psychiater niet ziet:
wat zie je dan?
Ik zie beelden van heden en verleden
soms heel scherp soms wat mistig
soms zie en voel ik ziek, zeer en narigheid
bij naasten en onbekende anderen
of zie ik een naderende dood…
Wat kán ik zeggen over wat ik zie
wat móet ik zeggen over wat ik zie
wannéér kan ik zeggen wat ik zie
tegen wíe kan ik zeggen wat ik zie
en bovenal tegen wie juist niet?
Ik kan toch zomaar niet iedereen
vertellen wat ik ervaar elke keer
ik weet hiermee niet om te gaan
maar wie kan het me leren?
Wie wijst mij de weg in mijn eigen doolhof
een psychiater zal zijn wijze hoofd schudden
en medicijnen uitdokteren
voor de broodnodige rust in mijn hoofd
maar is dat wat me helpen zou?
wie gaat me helpen en
wie geeft me innerlijke rust
wie leert me omgaan met al die indrukken
waar ik me zelf niet voor afschermen kan?
ik ga ervan uit dat het komen gaat
vandaag, morgen, of wanneer dan ook;
het komt goed
en dàt weet ik zeker!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Wensen…
…iedere wens
wordt verhoord
soms heb je dan zelf
al spijt…
Maatregelen Coronavirus: voor uw ‘eigen bestwil’ maar tegelijkertijd een soort van ‘geestelijke wreedheid’
WE HEBBEN HET ALLEMAAL GEZIEN WAT ER GEBEURDE
We hebben het allemaal gezien en wellicht ook ondervonden wat er gebeurde met betrekking tot de maatregelen tegen het Coronavirus. Een heleboel mensen vragen zich af of dit nou echt wel nodig was. Had niet iedereen, die zichzelf kwetsbaar voelde en vond dat hij of zij vooraan in de rij stond om het te krijgen, gewoon zijn eigen plan getrokken en zich afzijdig gehouden tijdens een bepaalde periode? We hebben toch ook een gevoel voor veiligheid en een ingebouwd mechanisme tot overleven? Of verantwoordelijkheid voor een ander? Als er een gewoon griepje heerst, roept 90% van de mensen al tegen zijn omgeving: ‘Niet in mijn buurt hoor, anders krijg jij het ook.’ En die de griep niet hebben weren de zieke het liefst. Vanuit deze overlevingsdrang zouden we waarschijnlijk allemaal al een eigen plan getrokken hebben.
OPGELEGDE MAATREGELEN
Nu waren er al die opgelegde maatregelen, en ook nog eens flinke boetes als men zich er niet aan zou houden. Waar was de vrije keus van individuen; dat was iets dat in deze tijd van vrije meningsuiting en vrije keuzes kunnen maken velen tegen de borst stuitte. Het ligt gevoelsmatig misschien wel in het verlengde van -eventueel toekomstige- verplichte vaccinaties bij kinderen?
EIGEN BESTWIL EN VRIJHEIDSBEROVING
Natuurlijk roept een ieder dat het voor ‘hun eigen bestwil’ is! Maar wat is de andere kant van al die goedbedoelde en strenge voorschriften?
De andere kant is de geestelijke wreedheid om mensen op hoge leeftijd elke vorm van menselijk contact te onthouden. Als er in de zorg ergens om wat voor reden dan ook mensen worden opgesloten, gesepareerd of hoe je het noemen wil, dan moet dat in veelvoud worden gemeld en doorgegeven aan instanties. Dan gaat het immers wel om iets groots als vrijheidsberoving.
Maar nu ineens worden hoeveel duizenden opgesloten in hun eigen kamer, zonder ook maar een kort bezoekje te mogen ontvangen. Denk eens dat je het zelf bent; hoe zou het voelen?
WAT IS BETER EN WAT IS WIJSHEID
Wat is beter? Zo lange tijd verstoken te zijn van elk liefdevol contact of heel misschien -maar dat weet niemand, omdat er nu niet eens een kàns was om antistoffen op te bouwen- wat eerder doodgaan? Daarbij: hoeveel mensen zijn nu weggekwijnd en doodgegaan door vereenzaming? Maar, dat noemen we dan een natuurlijke dood, want wegkwijnen kun je niet aantonen of meten. Ik ken overigens zelf een hoogbejaarde dame van tegen de honderd, die Corona kreeg en het heeft overleefd.
ALLES ONDER DE NOEMER VAN CORONA MAAR ZONDER TEST
Er staat een stukje in de krant over een bejaardenhuis. Er heerst Corona en er zijn al 17 mensen hieraan overleden. Aan het eind van hetzelfde stukje staat vermeld dat er ‘nog niemand was getest’ in het betreffende huis. Heel apart, zullen we maar zeggen.
DODEN DOOR LANGDURIGE WARMTE, VOCHTTEKORT EN UITDROGING
Nu hebben we weer een zeer warme periode; ook daar zullen dit jaar weer mensen aan doodgaan. Waarom? Aan vochttekort, omdat ouderen al gauw de neiging hebben te weinig te drinken -ach kind, dan moet ik zo vaak plassen- en zorg en verpleging vergeet extra drinken, of een kop bouillon aan te bieden. Dat werd bij mij in de opleiding -oké, een halve eeuw geleden- er wel ingestampt. En dat was goed, dit ‘zorgen voor’ is toch tijdloos; moesten ze nu ook doen.
OOK HIER GELDT DAT WIE HET WEET HET ZEGGEN MAG
Natuurlijk staat er iets heel zwart-wits in deze blog. Maar denk er eens over na. Wat had je gedaan als die maatregelen er niet waren geweest? Dan was er om te beginnen een stuk minder angst geweest, en angst en kromme tenen zijn geen goede basis voor een optimale gezondheid. Had niet iedereen gewoon zelf zijn eigen verantwoording genomen, en zelf gezorgd voor de best mogelijke weerstand? Misschien ook een bepaalde zelfquarantaine. Maar, dit is natuurlijk weer achteraf. En dat is makkelijk gezegd. Kortom: het blijft een dingetje, en ik zou niet graag in de schoenen staan van diegenen die verantwoordelijk zijn voor het nemen van maatregelen en die de gevolgen moeten dragen en daarvan de ongezouten kritiek moeten ondergaan.
Dus: laten we niet al te veel mopperen, maar blij zijn dat er weer ruimte komt en vrijheid om te gaan en staan waar we zelf willen. Toch?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Beelddenken…
…zet in gedachten
die 37.750 GGZ-wachtenden
eens achter elkaar
met 1,5 meter ertussen
lang hè, die rij…
‘Er zijn nog 37.750 GGZ-wachtenden vóór u!’ aldus GGZ directeur Veronique Esman van GGZ Nederland.
WIE GAAT ER NOU AANSLUITEN BIJ EEN RIJ VAN 37.750 WACHTENDEN
Wie gaat er nou aansluiten aan een rij van 37.750 wachtenden? Ben je wel goed bij je hoofd, zou je je afvragen. Tegen de tijd dat je aan de beurt bent, ben je bij wijze van spreken al drie keer gereïncarneerd! Als het een winkelrij betreft, dan zou je waarschijnlijk een andere rij zoeken. Of een minder drukke winkel. Je zou vast niet zo lang blijven staan tot je alsjeblieft je boodschappen mag afrekenen.
TIJD VOOR ANDERE OPLOSSINGEN
Waarom blijf je hangen in die lange en uitzichtloze rij van de GGZ? Lijdzaam afwachtend tot je eindelijk eens gehoord wordt. Er zijn zoveel andere mogelijkheden. Kijk eens rond en vraag in je omgeving of ga op zoek op internet.
WIJK EENS AF VAN DE GEBAANDE WEG
Misschien moet je eens van je pad afwijken. De gebaande weg is veilig, maar een andere route is zeker niet minder goed. En was het ook niet zo dat er vele wegen naar Rome leiden? Mocht de ingeslagen weg niet leiden tot het gewenste resultaat, dan heb je er in ieder geval weer een ervaring bij. Ook goed, toch?
MISSCHIEN TIJD VOOR ALTERNATIEVE GENEESWIJZEN
Zoek eens naar alternatieven voor jouw hulpvraag.
Misschien is het voor jou zelfs beter om te zoeken in een geheel andere richting: zoals bijvoorbeeld alternatieve geneeswijzen. Wat heb je te verliezen? Als je niets doet blijf je één van die 37.750, tot je eindelijk eens aan de beurt bent; of tot je een ons weegt! Dan weet je bij wijze van spreken niet eens meer waar het om gaat… waarom je ook alweer hulp gevraagd had.
NIET IN HET PAKKET EN ‘DUS’ ZELF BEKOSTIGEN
Een veel gehoord argument is dat er zelf betaald moet worden voor alternatieve gezondheidszorg. Dat is niet altijd waar. Zo kan alternatieve zorg ook uit een PGB betaald worden, hoewel je dan al ‘binnen’ bent bij instanties. En als je het zelf al moet betalen, wat dan nog? Het gaat om jouw welzijn, en dat is uiteindelijk onbetaalbaar.
GENEESWIJZEN ZIJN GENEESWIJZEN, OOK AL ZIJN ZE ANDERS!
Geef jezelf een kans; trek je eigen plan. Neem het heft in eigen hand, en ga op zoek naar een andere manier om je problemen de baas te worden: geneeswijzen zijn geneeswijzen, ook al zijn ze anders…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Eens gelezen…
…als niets helpt,
doe dan ook niets,
heus, het helpt…
Tien tips om gezond te blijven in het nu al gedenkwaardige voorjaar van 2020 met een Coronavirus op de loer
HEBBEN WE EINDELIJK VOORJAAR, ZELFS AL BIJNA PASEN, LIGT ER WERELDWIJD EEN VENIJNIG VIRUS OP DE LOER.
Tien tips om gezond te blijven en het virus, dat de wereld letterlijk in de ban heeft, vóór te blijven. Je zult vast zelf al een aantal voorzorgsmaatregelen getroffen hebben, maar iedere tip is welkom. Toch?
VOLG, ZOVEEL ALS MOGELIJK, DE GEZONDHEIDSVOORSCHRIFTEN MET BETREKKING TOT HET CORONAVIRUS OP.
Wees reëel en volg de gezondheidsvoorschriften, zoveel als mogelijk is, op. Als je in de thuiszorg werkt, en mensen helpt bij opstaan en douchen, is het nogal lastig om anderhalve meter afstand te houden, maar wees je bewust van alles wat je doet. Soms kan het net even anders waarbij jij minder risico loopt. En daarbij ook degene die je helpt op dat moment, want jij hebt meer contacten dan die oude dame die haar huis bijna niet meer uitkomt. Tenslotte zou een besmetting ook bij jou vandaan kunnen komen, terwijl je zelf geen klachten heb!
RRR: ‘RUST, REINHEID EN REGELMAAT’ ZEI MEN VROEGER; HET WERKT NOG STEEDS!
Misschien lach je erom, maar onze ouders en voorouders waren niet dom. Zij hielden zich meer aan vaste regels, noem het discipline. Daar is zeker niets mis mee. Integendeel!
RUST: van groot belang om het dagelijkse drukke leven het hoofd te kunnen bieden, en om je te herstellen. Tijdens je slaap verwerk je dat wat je overdag tegenkwam. Zonder voldoende rust kun je niet optimaal functioneren.
REINHEID: nu is hygiëne van nog groter belang dan anders. De tips die je vanuit de media steeds meekrijgt gelden voor iedereen. Ook voor jou. En als je dat voor jezelf niet zo nodig vindt, denk dan maar even aan een ander. Voor anderen heb jij ook je verantwoording; en wat, als jíj de regels voor hygiëne niet in acht neemt? Dus: was die handen, nies en hoest zoals al wekenlang wordt geadviseerd in de binnenkant van je elleboog, en gebruik papieren zakdoekjes eenmalig. Wees ook zorgvuldig met het weggooien ervan. Maak zo min mogelijk lijfelijk contact, tenzij niet anders kan. Door bijvoorbeeld je beroep.
REGELMAAT: soms onmogelijk door je beroep, en wie onregelmatigheid in zijn beroep kent, weet ook dat het iets doet met je weerstand. En dan niet in de positieve zin. Probeer regelmaat te creëeren, het zal je goed doen. Lichaam en geest reageren er positief op, als je bijvoorbeeld op gezette tijden eet, pauzes neemt, rust neemt. Het werkt allemaal in je voordeel.
Bij kinderen werkt het ook heel erg goed, als er geleefd wordt vanuit RRR. Ze weten waar ze aan toe zijn; het is vastheid in hun leven. Daarbij hoeven ze geen strijd te voeren met hun ouders, want er is gewoon een vaste tijd van naar bed gaan en een vaste tijd van opstaan. Het geeft duidelijkheid.
GOEDE VOEDING; ZONDER VOLDOENDE BOUWSTOFFEN, VITAMINES EN MINERALEN, GEEN OPTIMALE WEERSTAND
Goede voeding bestaat uit een gevarieerd aanbod aan groenten, fruit, granen, noten, zaden, peulvruchten, en indien gewenst ei, kip, vis, vlees en zuivel. Eet zoveel mogelijk van het seizoen en uit je streek. Misschien heb je zelf een tuintje waarin je groenten kweekt. Eet zo zuiver mogelijk, zonder toevoegingen en doe maar gewoon, dus volle producten. Na het eten daarvan ben je VOLdaan. Halfvolle producten zijn bedacht door fabrikanten en VOLslagen onnatuurlijk. Je wordt echt niet dik van volle producten. Wel van verkeerde producten zoals teveel suikers, vet en zout.
DRINK VOLDOENDE WATER, THEE EN VRUCHTENSAPPEN
Drink ruim voldoende water, thee, vruchtensappen; een weinig tekort aan vocht geeft, naast dorst en droge mond, al snel klachten als vermoeidheid, lusteloosheid, duizeligheid, verminderde concentratie en hoofdpijn. Als het vochttekort aanhoudt kun je blaas- en nierproblemen krijgen, evenals andere lichamelijke problemen; afvalstoffen hopen zich op in organen omdat er een tekort is aan vocht dat onder normale omstandigheden helpt afvalstoffen af te voeren.
LUISTER GOED NAAR JE LICHAAM
Luister goed naar je lichaam, en geef er gehoor aan als je trek heb in een sinaasappel of een zure augurk. Je lichaam heeft er dan behoefte aan. Zo bereik je een goede balans, die weer zorgt voor een goede weerstand.
DAAR GING HET OM: OPTIMALE WEERSTAND
Weerstand, daar gaat het nou om. Is het dan ook een garantie dat, als je goed eet, je nooit ziek wordt? Nee helaas, absoluut geen garantie. Er spelen immers zoveel andere factoren mee. Heb je bonje gehad met je partner, of op je werk, dan ben je onderhevig aan stress. Daar slaap je slecht van, en een tekort aan slaap ondermijnt je gezondheid en ook je weerstand. Dus er zijn altijd addertjes onder het gras, die je gezondheid nadelig kunnen beïnvloeden.
NAAR BUITEN OM TE BEWEGEN; HET HOOFD LEEG TE MAKEN EN ZONNE-ENERGIE OP TE DOEN
Dagelijks naar buiten en bewegen. Weer of geen weer. Gewoon doen! Het is zo belangrijk. Was het niet zo dat een gezonde geest in een gezond lichaam woont? Dan moet die geest ook voor het gezonde lichaam zorgen. Niets gaat zomaar vanzelf. Je moet er wat voor doen. En zo moeilijk is het niet.
BLIJF ALERT, MAAR LAAT NEGATIVITEIT NIET BINNENKOMEN
Laat zo min mogelijk negativiteit bij je binnenkomen. Zoals eerder genoemd, kan stress je gezondheid ondermijnen. Dat het Coronavirus op dit moment de wereld in zijn -of haar?- greep houdt is een gegeven. Maar, er zijn ook nog zoveel positieve dingen. Het is voorjaar. Een nieuw seizoen, nieuw leven. De vogeltjes hoor je vroeg in de morgen hun best al doen; de één zingt nog harder dan de ander. Luister daar maar naar, en liever niet al te veel naar de negativiteit in de media. Natuurlijk wil je op de hoogte blijven, logisch, maar één keer op een dag is voldoende. Je hoeft niet elk nieuwsbericht op de voet te volgen. Praat niet al te veel over negatieve zaken. Waar je energie instopt, dat voed je! Stop vooral ook energie in positiviteit; vertel gewoon leuke dingen. Narigheid is er al genoeg.
MAAK ER EEN SPORT VAN OM MET ZO MIN MOGELIJK TOE TE KUNNEN WAT BETREFT JE BOODSCHAPPEN
Kijk eens hoelang je het uitzingt met die boodschappen. De meesten hebben genoeg voorraad in de kast om een goeie week of langer door te komen. Maak die vriezer eens leeg, je zult zien, hoeveel er is. En dan als laatste: als je dan toch een boodschap echt nodig heb, ga dan ook alleen voor die boodschap waar je niet buiten kunt. Laat het overbodige eens liggen in de winkel, en concentreer je op alleen gezonde voeding. Straks wil je niet anders meer.
ZOALS MIJN SCHOOONMOEDER ALTIJD ZEI: ‘TIS NOOIT ZO SLECHT OF HET IS WEL ERGENS GOED VUR!‘
En zoals mijn schoonmoeder altijd zei in onvervalst Brabants dialect: ‘Tis nooit zo slecht of het is wel ergens goed vur!’
En zij kon het weten, ze werd 96 jaar. Er kwamen tot haar overlijden ruim 60 mensen uit haar voort: 11 kinderen, 22 kleinkinderen en 30 achterkleinkinderen. En dan de aanhang er nog bij! Er zijn inmiddels al weer nieuwe nakomelingen op komst. Gelukkig heeft zij -het Coronavirus was nog een eind weg- afgelopen oktober een ‘Brabantwaardige’ uitvaart gehad; met alles erop en eraan!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Bijdehand…
…aan de bedden op I.C.
nu heel veel handen nodig;
niet alleen de handen van
gespecialiseerde verpleegkundigen
maar ook niet gespecialiseerde washandjes…
Hoogsensitief; hoe overleef je juist nu al die indrukken?
ALS JE AL ZO GEVOELIG BENT
Hoe overleef je juist nu al die nare berichten over ernstig zieken en mogelijk geen plaats in ziekenhuizen? Je kunt geen televisie aanzetten of je wordt ermee geconfronteerd. Harde realiteit. Berichten op je telefoon, nieuwsflitsen… die eigenlijk altijd al een negatieve lading hebben. Of heb jij positieve nieuwsflitsen gehoord? Nieuws lijkt per definitie wel negatief.
ALS KIND MEED IK KRANTEN UIT ZELFBESCHERMING
Als kind meed ik al kranten, vanwege de negativiteit die erin stond. Tot grote ergernis van de leraren op de ULO, want ik ‘hoorde’ de krant te lezen. Maar het was een soort van zelfbescherming om die krant niet te lezen. Al die narigheid die erin stond kwam bij mij -als gevoelig meisje dat nog niet met die gevoeligheid om kon gaan- als een mokerslag binnen. En die narigheid liet me daarna niet meer los.
VOLGENS SCHOOLDOKTER OP LAGERE SCHOOL LEESLUI
En daarbij hield ik niet van lezen -een boek kreeg ik nooit uit, dus daar was de lol snel af- en was ik volgens de schooldokter ‘leeslui.’ Zo, dat weten jullie dan ook weer. Ik was dus leeslui. Punt. Een gegeven. Verder werd er niets mee gedaan, niks gevraagd waarom. Ook geen tips gegeven om wel te gaan lezen.
DE REDEN VAN MIJN LEESLUIHEID WEET IK ONDERHAND ZELF WEL
De reden van die zogenaamde leesluiheid weet ik inmiddels zelf wel: snel afgeleid. Niet lang kunnen concentreren, omdat mij niets ontging van wat er in mijn buurt gebeurde. Ieder spinnetje, vlindertje of vliegje zag ik voorbijkomen en iedere zucht, ieder geluid hoorde ik. En daar reageerde ik op; keek ernaar. Altijd ‘op scherp’ om wat er om mij heen gebeurde.
IK DOE IETS ANDERS DAN KRANTEN LEZEN EN HOU MIJN OGEN OPEN
Kranten lees ik nog steeds niet graag. Al die ellende die erin staat; ik kan daar niets mee; kan het niet verhelpen. Wat ik dan wel kan en doe? Ik kijk om me heen. Wat in het klein gebeurt, gebeurt ook in het groot. Als ergens in de buurt mensen elkaar naar het leven staan en elkaar het liefst de hersens inslaan, dan zijn ook ergens buurlanden met elkaar in oorlog. Problemen aan de andere kant van de wereld, daar kan ik niets aan doen op die afstand. Wat ik wel kan doen, is mijn buren helpen, als dat nodig en gewenst is. De zieken aan de andere kant van de wereld, daar kan ik niets voor doen; maar hier kan ik wèl mensen helpen die ziek zijn, zowel psychisch als lichamelijk.
WAT IN HET KLEIN GEBEURT, GEBEURT OOK IN HET GROOT
Ik zag het gebeuren in een AZC waar ik begin jaren negentig werkte. De landen die met elkaar in oorlog waren, daar vandaan kwamen ook de vluchtelingen die er woonden. Dagelijks, in de eetzaal als zij in de rij stonden te wachten voor de warme maaltijd, raakten zij geïrriteerd aan elkaar en regelmatig ook in gevecht. De oorlog ging daar gewoon in het klein verder.
WAT DOE JIJ ERAAN OM TE OVERLEVEN
Ben wel benieuwd wat jij eraan doet, om deze periode goed door te komen. Kun je je afsluiten voor alle negativiteit om je heen, en zo gewoon mogelijk doorgaan met je eigen leven, rekening houdend met voorschriften van de overheid en een gezonde levensstijl en voldoende rust? Als je goeie tips heb, laat het weten, anderen kunnen er wat aan hebben. Heb je zelf nog geen manier gevonden om je af te sluiten, lees dan even onder het kopje Alternatieve Geneeswijzen op de site.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
N.a.v. mijn boek Psychiatrie Paranormaal Bekeken herinnering aan verpleging onder spanlaken
EEN HEEL ANDERE HERINNERING AAN VERPLEGING ONDER HET SPANLAKEN
Hoewel de dame waarover ik nu schrijf ook bij tijden onder het spanlaken lag, gaat het om een heel andere situatie. Het is 1971 en ik werk op een ‘chronische afdeling.’ Een afdeling waar mensen heel wat langer verblijven dan ik zelf oud ben. Hier woont een zwaar verstandelijk beperkte vrouw.
De gespecialiseerde instituten voor deze mensen moesten nog ‘bedacht’ worden.
KLEDING AANTREKKEN WAS EEN PROBLEEM
Vaak was het een probleem om haar in de kleren te krijgen. Iedereen probeerde het op zijn/haar eigen manier, maar niemand kreeg het voor elkaar. Dan liep zij naakt over de ziekenzaal, zoals dat heette vanwege de meest zorg behoevende dames van de afdeling. Ze schreeuwde en schreeuwde, want praten kon zij niet. Zij trok zich letterlijk hele bossen haar uit het hoofd en uitte diepe keelklanken.
UIT EEN SOORT VAN MACHTELOOSHEID ONDER HET SPANLAKEN
Op een bepaald moment was het niet meer om aan te zien, zo triest, en moest er worden ingegrepen. Wel een ingreep vanuit machteloosheid van het verpleegkundig personeel, en ter bescherming van haarzelf. Haar bed werd voorbereid en het spanlaken erop vast gemaakt; ze ging redelijk gedwee mee om eronder te worden gelegd en gefixeerd. Het was naar, maar nu kon ze zichzelf in ieder geval niet meer verwonden, en ze werd ook wat rustiger.
DAME VAN DE LINNENKAMER WAS EEN SOORT MOEDER VOOR HAAR
Dit gebeurde alleen in de weekenden en tijdens vakantie van de dame van de linnenkamer. Als zij er was namelijk, was er helemaal niets aan de hand.
Als een soort moeder nam zij haar mee naar de linnenkamer; arm om de schouder en geruststellend pratend tegen haar. Daar werd ze rustig van! In de linnenkamer lagen de jurken en andere kleding van de dames van de hele afdeling.
IN DE LINNENKAMER HIELD ZE HAAR EEN JURK VOOR EN HET WAS GOED
In de linnenkamer aangekomen hield ze haar een jurk voor, en dan was het goed. De jurk ging gewoon zonder tegenwerking aan. Ze kon het niet zelf, maar werkte wel mee. En dan kwam ze terug op de afdeling, vol trots wijzend op de jurk die ze dan aan had. De rest van de dag was ze gewoon rustig en meegaand.
WAT ZOU ZICH AFGESPEELD HEBBEN IN DAT KOPPIE VAN HAAR
Wat zich in dat koppie heeft afgespeeld, of wat haar traumatische ervaringen ooit geweest waren, heeft niemand ooit geweten. Maar dat er iets gebeurd was dat met kleding te maken had, was wel duidelijk.
Wat een geluk dat zij een moederfiguur vond op de afdeling en wat een pech voor haar dat zij er soms niet was.
WIJ KONDEN NOOIT BEREIKEN WAT ZIJ MET HET GROOTSTE GEMAK DEED
Wat een prachtmens was de dame van de linnenkamer; wat begreep ze deze vrouw goed. Iedere keer als we zagen wat er met haar gebeurde als zij in beeld kwam, stonden we voor een raadsel. Maar wel een raadsel dat waarschijnlijk niemand vergeten is. Wat de dame van de linnenkamer kon en deed, kwam recht uit het hart!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Vraag en aanbod…
…hoe meer energie
je gebruikt
hoe meer energie
je hebt…
N.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken: herinnering aan slapeloosheid op de crisisdienst
INVALLEN BIJ CRISISDIENST AMSTERDAM
In mijn periode als uitzendkracht vond ik het prachtig om ergens te gaan werken waar ik nog nooit geweest was. En dit keer word ik ingehuurd door de Crisisdienst in Amsterdam. Wel een eindje rijden, maar dat neem ik op de koop toe. Daarbij hebben we het over beginjaren negentig en is het nog niet zo druk op de weg als nu.
INGEROOSTERD VOOR EEN PAAR NACHTDIENSTEN
Ik vind het prima om een paar nachtdiensten te draaien, tenslotte was ik jarenlang vaste wacht en gewend aan nachtdienst en overdag slapen; en nee, mijn gezin leed daar niet onder. De kinderen renden net zo hard door het huis als anders. Kwestie van jezelf erop instellen, toch?
DRAMA THUIS WAS REDEN VOOR OPNAME CRISISDIENST
Op de tweede avond dat ik in dienst kom, hangt er een bedrukte sfeer op de afdeling, en tijdens de overdracht begrijp ik waarom. Er is een jonge vrouw opgenomen, omdat haar man hun dochtertje en daarna zichzelf van het leven heeft beroofd. Een familiedrama, en de vrouw is buiten zichzelf van verdriet, en kan niet slapen. Medicatie heeft ze al gehad, maar dat helpt niet.
SLAAPMEDICATIE HIELP NIETS, HAAR HOOFD BLEEF MAAR MALEN
Het hield maar niet op, ze bleef maar malen en begreep er niets van. Het is ook niet te bevatten, voor niemand. Een hele tijd heb ik naast haar op de rand van het bed gezeten en haar laten praten, huilen, stil laten zijn.
Zij vraagt mij of ik kinderen heb, en vertel haar dat ik een zoon en twee dochters heb. Dan, in een flits, weet ik wat me te doen staat.
IK VERTEL WAT IK BIJ MIJN KINDEREN DOE ALS ZE NIET KUNNEN SLAPEN
Ik vertel haar dat mijn kinderen ook wel eens niet kunnen slapen, soms naar gedroomd hebben: ‘Ik leg dan mijn hand op hun voorhoofd en zeg ze de ogen dicht te doen en naar mij te luisteren en precies te doen wat ik zeg. Ze knikken ja, want ze kennen mijn trucjes natuurlijk allang. Dan laat ik ze een reis maken naar een warm strand, en beschrijf heel uitgebreid wat er onderweg te zien is. Als we bijna bij de bestemming zijn, vraag ik of ze in de verte willen kijken hoe ver het nog is; er wordt weer ‘ja’ geknikt.’
DE KLIM NAAR BOVEN GAAT BEGINNEN
Dan mogen ze de lange trappen beklimmen van een glijbaan, die zo hoog is, dat ze wel kilometers ver kijken kunnen als ze boven zijn. De weg naar boven is moeizaam en ik vraag of ze, of hun benen al erg moe zijn, en misschien hebben ze dorst? Op het volgende plateau staat limonade klaar, neem maar wat, als je wilt. Ik vraag of ze nog wel verder willen, en ja dat willen ze altijd. Dan, eenmaal boven, eerst genieten van het uitzicht en dan mogen ze van de glijbaan af naar beneden. Ook de glijbaan beschrijf ik, de bochten die erin zitten en wat ze van daaruit zien.
EENMAAL BENEDEN AANGEKOMEN SLAPEN ZE ALS EEN ROOS
Ik laat mijn stem in volume afnemen en uiteindelijk fluister ik alleen nog. Maar de grote verrassing staat beneden klaar. Een matras, zo zacht als niemand zich kan voorstellen! Groot en gevuld met het zachtste dons dat bestaat. Je zakt er helemaal in weg. En als ze dan eenmaal beneden zijn aangekomen slapen ze al.
WIJ GAAN OOK OP REIS NAAR EEN WARM STRAND
Ze kijkt me met verwachtingsvolle ogen aan. Misschien werkt het bij jou ook wel. Als je dat wilt gaan we het gelijk proberen. Wil je dat? Ze knikt.
Vertel maar waar we naar toe gaan. Ze kiest voor het zonnige strand waarvan ik net verteld heb. En daar gaan we. Ik praat haar naar de vergetelheid en binnen korte tijd is ook zij, net als mijn kinderen, in een
diepe slaap. Zo simpel kan het leven zijn. Mijn dienst was goed.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Als je veel weet…
…weet je ook
wanneer je
mag spreken of
moet zwijgen…
Blijf optimistisch…
…want zoals na regen
zonneschijn komt,
komt na ziekte
gezondheid…
Naar aanleiding van mijn boek Psychiatrie Paranormaal Bekeken een herinnering uit de Psychiatrie: op verzoek onder spanlaken
VERPLEEGD ONDER HET SPANLAKEN IN 1992
Waar de gedachte vandaan komt weet ik eigenlijk niet, maar ik moet ineens denken aan een paar dagen uitzendwerk op Provinciaal Ziekenhuis Santpoort. Ik heb er een late dienst op een gesloten afdeling, en er ligt een dame in de isoleer die permanent onder het spanlaken verpleegd wordt. Het is 1992. Ik vind het al een vreemde situatie dat zij permanent onder het spanlaken verpleegd wordt, maar na mijn tweede dienst op die afdeling wordt me het een en ander duidelijk.
EVEN EEN TIME-OUT EN MET FAMILIE NAAR BUITEN
Als ik voor de late dienst op de afdeling kom, weet ik niet wat ik zie. De dame uit de isoleer is niet aanwezig. Ik denk nog met mijn naïeve hoofd, dat ze wel naar het lab zal zijn voor bloedonderzoek of zoiets. Of een begeleide wandeling, tenslotte heeft iedereen frisse lucht nodig. Ook deze dame, en agressief was ze niet.
IK WIST NIET EENS WAAROM ZIJ IN DE ISOLEER VERPLEEGD WERD
Maar eigenlijk wist ik ook helemaal niet waarom zij in de isoleer verbleef. Bij de overdrachten van vroege naar late dienst was ik niet aanwezig omdat ik ‘maar’ kwam invallen. Het belangrijkste van het moment werd mij door een directe collega verteld.
DAAR KWAM ZE AANLOPEN, ARM IN ARM MET HAAR BEZOEK
Na een uurtje komt mevrouw doodgemoedereerd aanlopen. Aan de arm van haar bezoek, en gezellig babbelend. Eenmaal op de afdeling drinkt het hele stel nog een kopje thee. Na uitgebreid afscheid te hebben genomen, laat zij samen met een verpleegkundige haar bezoek uit. Ze staat in de deuropening te zwaaien: ‘Tot gauw!’ roept ze hen nog na. Dan loopt zij de afdeling op, er gebeurt even niets.
SLUITEN JULLIE ME WEER OP EN MAG IK ONDER HET SPANLAKEN
De ‘grote schok’ komt als ik haar later hoor zeggen: ‘Sluiten jullie me weer op en mag ik onder het spanlaken?’ ‘Dit kan niet,’ denk ik bij mezelf.
Maar het kan wel degelijk. Wat een belachelijke situatie, wat een poppenkast hier. Mevrouw maakt de dienst wel even uit. En de verpleging buigt als knipmessen voor haar.
DAT IS NOG EENS MANIPULEREN
Ik weet werkelijk niet meer wat ik precies erover gezegd heb. Dàt ik iets gezegd heb, en wat ik ervan vond is zeker. Het zal zeker in de strekking van: ‘manipulatie, masochisme, en dat jullie je daarvoor laten gebruiken’ gelegen hebben.
HOE HET AFGELOPEN IS WEET IK NIET
Hoe dit absurde verpleegverhaal is afgelopen weet ik niet, tenslotte was ik uitzendkracht en moest steeds naar andere afdelingen. Wel weet ik dat het een dure grap is om met dit soort ‘wensen’ mee te gaan. Maar misschien zat er een goed doordacht behandelplan achter?
Helaas zal ik het nooit weten.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Opblijftherapie bij depressie
MET EEN NACHT WAKEN JE DEPRESSIEVE GEVOELENS DE BAAS
In mijn periode als ‘vaste wacht’ in de psychiatrie liep eens een patiënt met ons mee gedurende de nacht. Hij mocht niet in slaap vallen, en draaide onze rondes mee, voor zover dat mogelijk en gewenst was. De bedoeling was om ‘het kringetje’ van zijn depressieve gevoelens te doorbreken.
AAN HET EIND VAN DE NACHTDIENST ONTZETTEND MELIG
Wie nachtdiensten heeft gelopen weet dat je, tegen de ochtend na de dagelijkse werkzaamheden en een race tegen de klok, verschrikkelijk melig kon zijn. Wat des te meer opviel omdat sommige vroege diensten om zeven uur met een gezicht als een baklap aan de dienst begonnen. Misschien ook een gevolg van slaapgebrek…
BIJ DEPRESSIE ZOU EEN NACHT SLAAP OVERSLAAN MOETEN WERKEN
Het opblijven werd als middel gebruikt om depressie om te buigen naar een positiever gemoedstoestand. En ja, zoals ik zag, werkte het inderdaad. Het was in de jaren tachtig. Ik ben eens gaan zoeken op internet of deze therapie nog steeds gebruikt wordt, en vind een berichtje uit 2014 uit ‘Dailynews’ over een onderzoek op kleine schaal.
Hieronder het gevonden bericht; ik geef het letterlijk weer:
‘HEEL DE NACHT WAKKER BLIJVEN OPLOSSING DEPRESSIE’
Een nacht niet slapen is de snelste behandeling voor een matige tot ernstige depressie. Tenminste dat stellen Amerikaanse onderzoekers na een kleinschalig onderzoek.
SEROTONINE
Hun theorie was dat een slaaptekort een antidepressieve werking heeft. Bij depressieve mensen is de neurotransmitter serotonine verminderd aanwezig en daardoor ontstaan stemmingklachten. Volgens de onderzoekers maakt het lichaam bij te weinig slaap extra serotonine aan, waardoor een deel van de depressieve klachten vanzelf zullen verdwijnen.
BEVESTIGING
Deze theorie wordt bevestigd door zes van de tien patiënten, die zonder nachtrust (uit hun onderzoek) binnen een dag minder depressiesymptomen ervoeren, terwijl bij het slikken van antidepressiva dit effect zes tot acht weken op zich liet wachten. Ook andere onderzoeken laten zien dat 40 tot 60 procent van de patiënten baat hebben bij een nacht wakker blijven. Maar deze tonen ook aan dat het effect maar heel kort aanhoudt. Het is verdwenen zodra de patiënt heeft geslapen.
CHRONOTHERAPIE
De Amerikaanse onderzoekers willen daarom nu een grotere studie uitrollen waaraan ten minste 80 patiënten met een hevige depressie, postnatale depressie of een bipolaire stoornis meedoen. Doel hiervan is om te kijken of een combinatie van slaaptekort met chronotherapie – een combinatie van lichttherapie en een therapie waarbij de ontwaak en slaaptijden worden veranderd – effectiever is dan medicatie of alleen lichttherapie.
Einde weergave Dailynews.
VOORUITSTREVENDE THERAPIE IN DE NEDERLANDSE PSYCHIATRIE
Werkte ik toen dus al op een plek, waar ze bijzonder vooruitstrevend waren… maar of deze therapie nog wordt toegepast weet ik niet. Laat aub van je horen als je er zelf ervaring mee hebt. Op wat voor wijze dan ook.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Denk eraan…
…wat je denkt over
een ander komt niet
van hem zelf…
Tip bij depressie: zonlicht is goed voor je en kost niets
DE ZON IS VAN LEVENSBELANG
In lang vervlogen tijden werd de zon, als bron van het leven, aanbeden. Er zijn nog overblijfselen van, in de vorm van Zonnetempels. Over de Zonnegod Ra in het oude Egypte hebben we op school nog geleerd.
VOORDELEN VAN DE ZON OP JE HUID
De zon heeft invloed op ons hormoonstelsel; er wordt een gelukshormoon aangemaakt: endorfine. Dit is een lichaamseigen stof die pijn onderdrukt, zorgt voor meer energie en een opgewekt gevoel.
Ook serotonine en cafeïne worden door direct zonlicht gestimuleerd. Onrust verdwijnt en ook deze stoffen zorgen voor een beter humeur. De zon werkt dus als een antidepressivum.
EERDER VERLIEFD IN DE ZOMERZON
Geslachtshormonen (bij mannen stijgt testosterongehalte) worden beïnvloed; je wordt eerder verliefd. Dit ken je zelf misschien ook. En dan de vakantie naar een zon-overgoten land en een heftige verliefdheid, hoewel daarbij ook heel andere factoren mee kunnen spelen: het ‘vrijheid-blijheid-en-wie-doet-me-wat’ gevoel.’
AANMAAK VITAMINE D
Zon stimuleert aanmaak van vitamine D, onder andere goed voor aanmaak en opbouw van botweefsel. Het vermindert ontstekingen. Pasgeboren baby’s die geel zijn zetten we van oudsher met het wiegje dicht bij het raam in het daglicht.
JE ONTHOUDT ALLES BETER DOOR DE ZON
Omdat je een grote hoeveelheid zuurstof binnenkrijgt als je geregeld in de zon zit, worden de zenuwcellen in de hersenen krachtig gestimuleerd, aldus een Brits onderzoek. Daardoor werkt het geheugen beter.
HET ONTBREKEN VAN ZONLICHT
Het ontbreken van (zon)licht in de meest Noordelijke landen in de winter, veroorzaakt vaak depressieve gevoelens. Ook het aantal zelfdodingen is daar schrikbarend veel hoger dan in in andere, zuidelijker gelegen, landen.
PLANTJES OVERLEVEN HET ONTBREKEN VAN DAG- EN/OF ZONLICHT NIET
Heb je wel eens een plantje in een donkere ruimte gezet? Dan weet je dat het plantje na niet al te lange tijd zijn blaadjes laat hangen, en langzaam dood gaat. Geen redden aan, tenzij je hem op tijd weer in het licht zet. Dan knapt hij zienderogen op.
EEN DONKERE HUID FILTERT ZONLICHT
Als je een donkere huid hebt, wordt zonlicht gefilterd. Dat kan nodig zijn in het land van oorsprong waar veel zon-uren zijn en de zon veel kracht heeft. Als je in Nederland woont, en je hebt een donkere huid, dan krijg je tekort zonlicht; dat ‘beetje’ zon dat wij hier hebben wordt al bijna niet doorgelaten door de donkere huid waardoor kans op tekorten groot is. Dat kan gezondheidsproblemen geven.
HOE BELANGRIJK IS DE ZON VOOR ONS
Met het bovengenoemde, is het duidelijk hoe belangrijk de zon voor ons is. Wetenschappelijk bewezen ook. Er wordt tegenwoordig door velen gewaarschuwd voor zonlicht: de zon zou een gevaar zijn voor de gezondheid en de huid. Maar zoals bij alles geldt: overal waar het woordje ‘te’ voor staat… behalve bij tevreden.
SPREEKWOORDEN EN GEZEGDES
Er zijn heel wat spreekwoorden en gezegdes waar ‘de zon’ in voorkomt, maar wat dacht je van het woord ‘GEZOND?’
Volgende keer: opblijf-therapie bij depressie
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Ooit misschien…
…vroeger betekent eerder
geweest later betekent
nog niet geweest vroeger
of later zijn we nou
wel of niet geweest…
Baat het niet dan Schaadt het niet bij Energetische Therapie… is helaas niet waar
Baat het niet, dan schaadt het niet… een veelgehoorde kreet ook als het gaat om Energetische Therapie. Niets is minder waar; bij onoordeelkundig gebruik ervan kan wel degelijk schaden.
HET PRINCIPE VAN BEHANDELING MET ENERGIE IS: DE JUISTE AFSTEMMING
Behandeling met energie; dichterbij iemand kun je niet komen, dan je af te stemmen op zijn energie. Je komt in contact met zijn wezen; degene die behandeld wordt hoeft zich ‘alleen maar’ open te stellen om de energie te ontvangen.
VOORWAARDE OM ENERGIE DOOR TE GEVEN IS: BALANS
Het is een belangrijke voorwaarde, dat diegene die met energie werkt weet waarmee hij bezig is en zelf in balans is. Als dat niet het geval is, kan niet de juiste energie doorgegeven worden.
IEMAND DIE REIKI GAF WIST NIET WAARMEE HIJ BEZIG WAS
Heb eens een discussie gehad met iemand die Reiki gaf. Zijn stelling was, dat als je zelf niet in harmonie bent, en je gaat een Reiki-behandeling geven, dat geen enkel probleem is; de helende energie gaat namelijk eerst door jou, om daarna naar de te behandelen persoon te gaan. Aldus die persoon.
VERKEERDE GEDACHTE GEBASEERD OP ONWETENDHEID
Dit was een verkeerde denkwijze, voortgekomen uit een onjuiste kijk op werken met energie, zo je wilt: onwetendheid.
De persoon was hoogst beledigd dat ik hem het volgende duidelijk maakte:
*degene die energie doorgeeft, dient zelf in harmonie te zijn
*degene die hulp vraagt, dient de zuivere, en enkel en alleen op hem afgestemde, energie te ontvangen.
*als eerst de energie door degene gaat die niet in harmonie is, dan raakt de door te geven energie ‘vervuild’ met de energie van ‘de doorgever.’
*degene die niet in harmonie is, en gaat behandelen, heeft de ‘te behandelen persoon’ dus nodig om zelf in harmonie te komen!
VERKEERDE VOLGORDE
Zijn werkwijze was de verkeerde volgorde en absoluut niet in overeenstemming met de universele wetten. Meneer was hevig gepikeerd en heeft mij verder niet meer aangekeken.
LEVENSERVARING NODIG OM TE KUNNEN MAGNETISEREN
Om te kunnen omgaan met energie, daar heb je levenservaring voor nodig. Niemand uitgezonderd. Je leert dat niet even in een weekend-cursus. Er gaat een hele lange weg aan vooraf eer je je eigen energie onder controle hebt, laat staan je energie in te zetten voor anderen.
ENERGIE KAN DUS WEL DEGELIJK SCHADEN
Je heb ‘m denk ik al begrepen; waar je zuivere -juist afgestemde- energie door kunt geven, daar kun je ook de ongewenste -negatieve- energie doorgeven. Maar dat gebeurt alleen dan, wanneer je niet op de hoogte bent van het werken met energie, en je de universele wetten niet in acht neemt!
Dus als je zoekt naar een magnetiseur voor energetische behandeling, dan is ook hier onderstaande regel meer dan gepast.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Luister eens…
…wie niets vertellen
wil over zichzelf
vertelt al heel veel…
Is dat zo…
…als je denkt dat
je er bent
begint het pas…
‘Baat het niet dan Schaadt het niet’… is niet altijd waar
Baat het niet, dan schaadt het niet… een veelgehoorde kreet als het gaat om bijvoorbeeld zelfmedicatie met homeopathische middelen. Niets is echter minder waar. Het kan wel degelijk schaden.
Principe van de Homeopathie
Bron: WIKIPEDIA
Ik citeer:
“De Duitse arts en chemicus Samuel Hahnemann (1755-1843) wordt beschouwd als grondlegger van de homeopathie
De homeopathische leer heeft het gelijksoortigheidsbeginsel als uitgangspunt. Dit beginsel volgt het adagium similia similibus curentur (“het gelijke wordt door het gelijkende genezen”). Het stelt dat een ziekte genezen kan worden door een middel dat bestaat uit een verdunde oplossing van een stof die dezelfde symptomen veroorzaakt als de ziekte. Een voorbeeld is de nosode (Grieks nosos, ziekte), gemaakt van de ziekteverwekker of ziek weefsel. Daarnaast veronderstelt de homeopathische leer dat tijdens het potentiëren, waarbij de grondstof of oertinctuur in een aantal stappen extreem verdund en geschud wordt, de werking van de grondstof overgaat op het oplosmiddel.
Homeopathische middelen worden bereid op basis van zeer diverse grondstoffen en materialen, waaronder stoffen van minerale, plantaardige- of dierlijke oorsprong die bij toediening in pure vorm geacht worden juist die symptomen te geven die lijken op die van de te bestrijden ziekte. In de industrie wordt uit kostenoverwegingen gepotentieerd door het middel machinaal krachtig in het oplosmiddel te spuiten. Het extreem verdunde eindproduct wordt geacht zonder bijwerkingen de ziektesymptomen te doen verdwijnen. Het boekwerk Materia Medica Pura— waar Hahnemann in 1811 een begin mee maakte en dat sindsdien werd uitgebreid — vormt de basis van de geneesmiddelkennis van de homeopathie. Zowel verdunde als onverdunde middelen worden hierin opgenomen.
Einde citaat
HET LIJKT ZO ONSCHULDIG
Het lijkt zo onschuldig om een homeopathisch middel te kopen. Het ligt immers zo voor het pakken in diverse winkels, en anders wel via het internet. Maar weet je wel wat het middel echt voor je doet? Hoe het inwerkt op je hele systeem -en misschien nog belangrijker, maar heb je daar niet aan gedacht of wist je het niet- wat doet het in combinatie met allopathische medicijnen?
AAN ALLES ZITTEN TWEE KANTEN: ALS SAMENWERKEN KAN, KAN TEGENWERKEN OOK
Soms kunnen middelen elkaar versterken. Maar of zelfs dat gewenst is, dat moet je afwachten. De universele wet zegt: aan alles zitten twee kanten. Als samenwerken kan, kan tegenwerken dus ook.
Ik heb eens van dichtbij gezien, tijdens begeleiding van iemand naar zijn huisarts, hoe deze reageerde op een vraag over zijn homeopathische middelen. Deze waren voorgeschreven door een homeopathisch arts.
‘Dokter, mag ik deze medicijnen die u me nu voorschrijft wel gebruiken in combinatie met de homeopathische middelen die ik al gebruik?’ De arts vraagt niet welke middelen dat zijn, toch antwoordt hij zonder aarzelen: ‘Ja hoor meneer, dat maakt helemaal niets uit.’
BETER GEEN ADVIES TE GEVEN ALS DE WERKING NIET BEKEND IS
Wellicht dat artsen tegenwoordig tijdens hun opleiding (dit voorbeeld is al wat langer geleden, en die arts is waarschijnlijk al heel lang met pensioen) wel een en ander mee krijgen over andere geneeswijzen dan de reguliere? Zeker zullen ze -zoals vele jonge mensen- tegenwoordig een bredere interesse aan de dag leggen, en misschien ook openstaan voor een andere, homeopathische en/of holistische kijk op gezondheid.
KRUISREACTIES KUNNEN NADELIG ZIJN VOOR JE GEZONDHEID
Mocht het inderdaad zo zijn dat er -naast allopathische- ook homeopathische middelen worden gebruikt, dan zouden er kruisreacties kunnen optreden. En dat zijn ongewenste reacties die een nadelige invloed kunnen hebben.
VERSCHIL IN WERKING TUSSEN ALLOPATHIE EN HOMEOPATHIE
‘Allopathie is de conventionele vorm van geneeskunde waarbij middelen gebruikt worden om symptomen te onderdrukken of tegen te werken,’
aldus dokter Hahnemann.
Een geheel andere invalshoek dan die van de homeopathie, waarbij de aanzet gegeven wordt om het lichaam zelf aan het werk te zetten om kwaal en/of ongemak ‘te genezen.’
MISSCHIEN BEETJE VREEMDE VERGELIJKING
Als je een paard de sporen geeft, en tegelijkertijd de teugels inhoudt, dan krijgt hij twee tegengestelde prikkels en gaat hoogst waarschijnlijk steigeren! Homeopathie en Allopathie zijn ook twee ‘tegengestelde prikkels.’
SLOTZIN VAN AL MIJN BLOGS
Zet ik altijd onderaan mijn blog dat je ‘alles moet onderzoeken…’ dat geldt zeker voor het innemen van allerlei middelen. Wat die dan ook moge zijn.
En dat je ‘altijd kritisch moet blijven…’ ook dat geldt voor alles. Ook voor wat ik schrijf. Neem niet alles klakkeloos aan; ik prikkel je om na te denken over dat wat ik net geschreven heb!
Volgende keer: baat het niet dan schaadt het niet en Energetische Therapie.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Toch… of toch niet…
…vergeten zonder
vergeven kun
je wel vergeten…
Euhhhh…
…wel normaal, niet normaal
abnormaal, paranormaal,
inderdaad allemaal normaal…
Help, dat Coronavirus, of maakt de media ons gek; kijk ook even naar Man Bijt Hond van gisteren
HET CORONA-VIRUS, IEDEREEN HEEFT ER DE MOND VOL VAN
Je hoeft de tv maar aan te zetten, de krant maar open te slaan/ dan wel aan te klikken op je telefoon en je wordt ermee om de oren geslagen. Om gestoord van te worden; de angst wordt gewoonweg opgedrongen.
ER ZIJN MEER- EN ANDERE ZIEKTES DIE DAGELIJKS MISSCHIEN NOG WEL VEEL MEER DODEN EISEN
Er zijn -en kijk daar ook maar eens naar- toch wel veel meer ziektes die voortdurend ons leven bedreigen? Zowel psychisch als lichamelijk. Ik ga ze niet noemen, je weet er waarschijnlijk zelf genoeg. Maar… dat lijken we met zijn allen heel normaal te vinden.
EN DAN AL DIE DODEN BIJ VERKEERSONGEVALLEN EN OORLOGEN
En wat te denken van alle verkeersongevallen met dodelijke afloop… en hoeveel doden eisen oorlogen wel niet? Of natuurrampen? Maar, op het moment dat we dat horen en zien op de tv nemen we dat als kennisgeving aan. We eten gewoon verder met het bord op schoot. Soms zappen we naar een andere zender, want dàt weten we onderhand wel! En hup, verder tot de orde van de dag…
ARTS EN CHIRURCHIJN LOUIS VAN DE VEN EN DE GEKTE VAN DE MEDIA
Gisteravond -27-2-2020- was op SBS6 bij het programma ‘Man Bijt Hond’, arts en Chirurchijn Louis van de Ven die een tipje van de sluier oplicht van ‘ziekte toen en nu.’ Ik zou zeggen: kijk het even terug.
Hopelijk komen dan velen weer met beide benen op de grond, en kunnen redelijker naar een ziekte kijken. Louis is ook schrijver van het boek ‘Vrouwengeneeskunde in de Middeleeuwen’ dat dit jaar uitkomt.
ZORG VOOR HYGIËNE EN GOEDE BALANS TUSSEN GEESTELIJKE EN LICHAMELIJKE GEZONDHEID: MINSTE KANS OM ZIEK TE WORDEN
Als we nou met zijn allen dit gegeven aangrijpen om wat beter voor onszelf te zorgen; zo gezond mogelijk te eten, op tijd onze rust te nemen, en een goede hygiëne, dan zijn we toch het best bewapend tegen ziek en zeer? Van welke kant het dan ook komt!
WAAR JE ENERGIE IN STOPT, DAT VOED JE
Dit heb ik daarnet al bij ‘Wist je dat’ geplaatst. Hoe waar dat is weten we bij ongewenst gedrag van bv kinderen. Je kunt ongewenst gedrag het best negeren: geen energie in stoppen. Dan gaat het vanzelf over.
Het omgekeerde is: als je steeds reageert op dat ongewenste gedrag, dan gaat het kind gewoon door.
VRAAG JE OMGEVING BIJ ANGST EN KLAGEN OVER ‘ENGE ZIEKTES’ IN HET ALGEMEEN OF ZE OOK IETS GEZELLIGS TE VERTELLEN HEBBEN
Zeg eerlijk dat je er bloednerveus van wordt, altijd maar te praten over ziektes. En als ze eerlijk zijn, zullen ze dat zelf ook vinden. Het is de enige manier om negativiteit om te buigen naar positiviteit. Je kunt er zelf dus best iets aan doen, om het gezellig te houden.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Wist je dat…
…waar je energie in stopt
-positief of negatief-
dat altijd wordt gevoed…
Dr. Schüsslers Celzouten kunnen je systeem vanuit de cel weer in balans brengen
1821-1898
AANWEZIGHEID VAN VOLDOENDE CELZOUTEN IS VAN ESSENTIEEL BELANG VOOR EEN GOEDE GEZONDHEID
Dr. Wilhelm Heinrich Schüssler -1821-1898- was een Homeopatisch Arts in Duitsland, die de belangrijke functie van celzouten ontdekte, en ook de samenhang tussen ziekte en ontbreken van bepaalde celzouten. Hij onderzocht de as die na crematie overbleef en bracht, na lang onderzoek, ziekte van de overledene in verband met het ontbreken van bepaalde celzouten. Deze wetenschap gebruikte hij om ziekte te helpen genezen, door het toedienen van de lichaamseigen zouten. Gepotenteerd, in verdunde vorm, werden de celzouten het beste opgenomen door het lichaam.
Dr. Kurt Hickethier (1891-1958) deed verder onderzoek naar de celzouten, en ontdekte de gelaatskenmerken die ontstaan door tekorten aan celzouten.
Hij bracht deze in kaart en publiceerde in 1923 deze manier van diagnose. Vanaf die tijd hebben velen daarvan met goed resultaat gebruik gemaakt.
GEZICHTS-KENMERKEN BIJ RUIM VOLDOENDE CELZOUTEN LEIDEN TOT COMPLIMENTEN
Je gezicht weerspiegelt je geestes- en lichamelijke gesteldheid. Dat komt omdat de reserves van alle celzouten in je gelaat zitten opgeslagen, en als alle celzouten in voldoende hoeveelheid aanwezig zijn, dan zie je er gewoon goed uit. Je huid, je ogen, je straalt gezondheid uit. Je krijgt complimenten dat je er goed uitziet!
GEZICHTS-KENMERKEN BIJ TEKORTEN AAN CELZOUTEN LEIDEN TOT VRAGEN OVER JE GEZONDHEID
Soms zie je heel specifieke, grauwe verkleuringen aan huid, ogen of rond de mond. Of uitgesproken rimpels vlak voor de oren of een ruitvormige rimpeling onder de ogen. Deze duiden op een tekort aan bepaalde celzouten. Deze uiterlijke kenmerken kun je eerder signaleren dan er lichamelijke of geestelijke klachten zich voordoen door diezelfde tekorten.
Als je dus na een vroege gezichtsdiagnose bepaalde tekorten signaleert, kun je de tekorten op tijd aanvullen met de lichaamseigen celzouten en voorkom je dat je geestelijk of lichamelijk uit balans raakt. Ofwel: voorkom je dat je ziek wordt.
TIJDENS EEN STRESSVOLLE PERIODE VERBRUIK JE VEEL CELZOUTEN
Je verbruikt tijdens een stressvolle periode zo veel celzouten, dat deze nauwelijks met je normale dagelijkse voeding nog kunnen worden aangevuld. Na zo’n stressperiode ‘zie je er dan ook niet uit.’ Aanvulling is direct gewenst. Wordt er niet aangevuld, dan word je er vroeg of laat ‘ziek van.’
BIJ TWIJFEL: NIET DOEN
Tot zover over alternatieven met betrekking tot reguliere medicijnen.
Het belangrijkste bij het maken van keuzes is: laat je niet overhalen door anderen. Jij maakt de keus en zorg dat je er zelf voor 100% achter staat! Bij twijfel niet doen! Maar dat geldt voor alles…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Edelstenen als ondersteuning bij psychische klachten en overgevoeligheid
EDELSTENEN KUNNEN VEEL BETEKENEN VOOR ONZE GEZONDHEID
Edelstenen bestaan uit mineralen, en geven hun unieke energie af en nemen energie van de drager ervan op. Dat is waarom ze ondersteunend en/of genezend werken. Ik kwam er ooit zelf achter, hoe stenen je kunnen raken. Ruim dertig jaar geleden heb ik een steentje gekocht, puur op gevoel. Dat ging als volgt:
IN EEN BUURTHUIS IS EEN LEZING OVER EDELSTENEN
In het buurthuis is een lezing over edelstenen, en ik ga er heen. Er wordt aandacht besteed aan de eigenschappen van stenen en welke steen bij welke klacht helpt. In de pauze komt er een groot dienblad, met daarop allemaal verschillende steentjes, op tafel. Voor de verkoop.
Ik zie een prachtige steen: blauw, in de vorm van een dun bloemblad, en wil hem kopen. Of liever: HEBBEN! Toch doe ik het niet. Ik heb zoveel sieraden die ik niet draag. Dus zal ik deze ook niet dragen. Maar dan komt er iemand die ‘mijn steen’ in de hand neemt, en ik denk: ‘MIJN STEEN, AFBLIJVEN!’
DE DRANG OM DE STEEN TE KOPEN IS ENORM!
Op het moment dat de steen weer wordt neergelegd, gris ik hem van het blad. Was ik hem toch bijna kwijt geweest… terwijl ik hem nog niet eens had. Een rare gewaarwording. Maar nu ik koop het steentje.
Zoals ik al wist, ging ik hem niet dragen, maar ik stopte hem in mijn portemonnee, want ik wilde hem perse bij me hebben. Hij zat in een veilig vakje waar hij niets te lijden had. Na enige maanden wil ik mijn steen aan iemand laten zien, maar vind hem verpulverd in mijn portemonnee. Terwijl hij zo goed was opgeborgen; ik snap er niets van.
Wat is er gebeurd met de steen? Zoals in het begin aangegeven, is er een energetische wisselwerking tussen steen en drager ervan. Ook als hij niet op het lijf gedragen wordt, zoals in mijn geval, is die wisselwerking er toch.
De steen had van mij zoveel energie opgenomen, dat hij er -letterlijk- zelf aan kapot ging. Jammer, niets aan te doen. Ik ging wel op zoek naar een andere steen, want ik miste hem gewoon.
IK WIST NOG NIETS VAN DE ENERGETISCHE WERKING VAN EDELSTENEN
Later hoorde ik hoe het precies zat met de stenen. De lijsten met klacht, en bijbehorende steen kloppen wel. Maar, er is een veel zuiverder manier om een steen uit te zoeken. En dat is op je gevoel; dat gebeurde bij mij overduidelijk. Dan heb je de juiste steen te pakken. Je kunt je ogen er gewoon niet vanaf houden! Ik begreep pas jaren later dat ik het had kunnen voorkomen dat de steen kapot ging.
MIJN STEEN IS EEN LAPIS LAZULI
Een steen die onder andere beschermt tegen andermans energie, en ik kocht hem in de tijd dat het met mij helemaal niet goed ging, omdat energie van anderen bij mij binnenkwam een deel van mijzelf werd. Op advies heb ik hem later in combinatie met een bergkristal gedragen, omdat de stenen elkaar versterken en ik de bergkristal daarbij goed kon gebruiken.
BERGKRISTAL
Bergkristal is een steen met enorme geneeskracht. De steen reguleert en absorbeert energie. Omdat bergkristal zo neutraal en zuiver is, kan de steen ook de werking van andere stenen versterken. Het beschermt tegen straling, reinigt, en brengt in balans. Mentaal bevordert ze de concentratie.
REINIGEN VAN EDELSTENEN IS NOODZAKELIJK VOOR EEN BLIJVEND GOEDE WERKING ERVAN
Om lang plezier van de geneeskrachtige werking van edelstenen te hebben, moet je ze wel onderhouden. Heb ik al eerder geschreven over de rustgevende, zuiverende en verkoelende werking van water voor mensen; voor de edelstenen is het niet anders. Er vindt een uitwisseling van energie plaats, en op het moment dat een steen van jou als drager veel energie heeft opgenomen, dan kan deze steen zelf daaraan -letterlijk- kapot gaan. Het gebeurde met mijn mooie Lapis steentje!
BIJ ALLE STENEN KUN JE ZIEN WANNEER ZE UITGEPUT RAKEN
Als je bijvoorbeeld een turkoois een poosje hebt gedragen, kunnen er donkere vlekken op ontstaan. Dat betekent in ieder geval dat de steen iets voor jou doet!
Een bergkristal wordt troebel en kan zelfs insluitsels vertonen na langdurig gebruik, maar de meeste stenen worden dof en stralen/glinsteren niet meer.
Om nu de steen te onderhouden, spoel je deze dagelijks onder kraanwater af. Op deze simpele manier houd je je steen gezond.
Anderen kiezen ervoor om een steen in de aarde te begraven, of in zon- of juist maanlicht te leggen, al naar gelang de steen. Ook dat kan werken, zelf verkies ik water. Makkelijk, snel en altijd voorhanden.
EDELSTENEN ONDERSTEUNEN, MAAR LOSSEN NIET EEN-TWEE-DRIE JOUW PROBLEMEN OP
Bij ernstige en langdurige klachten is er meer nodig dan het dragen van een steentje. Intensieve begeleiding kan nodig zijn om je klachten te overwinnen en te leren omgaan met dat, wat de klachten veroorzaakte. Edelstenen sterken je zeker om beter aan jezelf te kunnen werken.
Volgende keer: wat doen celzouten voor lichaam en geest
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Zijn er alternatieven als je geen reguliere medicijnen wilt gebruiken bij psychiatrische klachten
ook voedingssupplementen worden in capsules verkocht
MEDICIJNEN, FIJN DAT ZE ER ZIJN BIJ LEVENSBEDREIGENDE SITUATIES
Medicijnen… fijn dat ze er zijn; bij levensbedreigende situaties, om levens te redden! En als je geen andere alternatieven voorhanden hebt, maar er zijn nog een heleboel klachten die niet per definitie afhankelijk zijn van reguliere medicatie. Zijn er dan wel alternatieven als je geen medicijnen wilt gebruiken bij psychiatrische klachten? Natuurlijk zijn die er, maar je moet er natuurlijk wel ‘even’ naar zoeken tot je gevonden hebt wat bij jou en jouw specifieke situatie past. Er is geen pasklaar antwoord, wel een paar voorbeelden bij verschillende- en ook lichamelijke klachten:
ST. JANSKRUID, RUSTGEVEND
Het St. Janskruid heeft een rustgevende werking op de geestesgesteldheid; het wordt in antidepressiva verwerkt. Ook wordt er Johannesolie van gemaakt, deze olie geeft verkoeling bij onder andere huidkloofjes.
DIGITALIS OF VINGERHOEDSKRUID
Zo hebben we ook de Digitalis, het bekende Vingerhoedskruid. Aangepast aan de vraag is dit een natuurlijk middel bij hartklachten.
SOLIDAGO OF GULDENROEDE
Solidago, ofwel Guldenroede; prachtig in een vaas met zijn gele pluimen, maar maak er eens een potje thee van als je vocht vasthoudt. Het is een goede stimulans voor de nieren en dus vochtafdrijvend.
HONING, UI EN SALIE
Bij vastzittende hoest kunnen we salie en honing gebruiken en een ui bij klachten van luchtwegen en oren. Zout water maakt een eind aan je verstopte neus als je een paar druppeltjes opsnuift.
WATER EN KOPER ALS ENERGIEGELEIDERS, EN WILGENBAST
Hoofdpijn: vroeger werd een natte koperen stuiver op het voorhoofd gelegd… het hielp. Ik denk, omdat hoofdpijn in de meeste gevallen wordt veroorzaakt door spanning. Water en koper zijn goede geleiders van energie, het water geleidt de spanning naar de koperen cent, die deze ongewenste energie in zich opneemt; dus ontlast het bij een teveel aan spanning! Af en toe de stuiver onder de kraan houden, zodat deze de energie aan het water kwijtraakt en weer opnieuw energie op kan nemen. En wat dacht je van een nat washandje op je voorhoofd? Verkoelend en
rustgevend. Ooit werd er bij bv hoofdpijn en koorts op wilgenbast gekauwd vanwege het koortsverlagende, pijnstillend en ontstekingsremmend effect. Tegenwoordig gebruiken we aspirine waar onder andere dat stofje, wat in wilgenbast voorkomt, ook in zit. Maar laten we eerlijk zijn: een stuk gemakkelijker die aspirine, als je hoofdpijn hebt, en voor de meesten onder handbereik.
MET DE KOP ONDER DE KRAAN
Vroeger werden driftige kinderen ‘met hun kop onder de kraan’ gehouden. Dat hielp echt, omdat ook dan het teveel aan energie door het water wordt meegenomen het afvoerputje in. Ook het schrikeffect hielp daarin mee.
Handen onder de kraan houden is voldoende, ook daarbij vloeit het teveel aan energie al weg.
En dan niet te vergeten een voetenbadje: je voelt een weldadige rust over je komen en de vermoeidheid trekt uit je voeten. Letterlijk. Enkel en alleen omdat het water de energie in zich opneemt.
ENERGETISCHE BEHANDELING
Als laatste energetische behandeling.
De magnetiseur stemt zich af op de te behandelen persoon.
Op 5-10 centimeter van het geklede lichaam tast hij met de handen de energie af, waarbij de helende energie door zijn handen stroomt. De energie-balans wordt, zoveel als mogelijk is op dat moment, hersteld.
Behandeling neemt lange of kortere tijd in beslag, al naar gelang de klachten en de tijd dat deze al bestaan. Bewustzijn en/of inzicht kan daarbij een rol spelen, maar is niet noodzakelijk.
Bij kinderen en dieren helpt deze therapie ook en kan aanvullend en naast andere therapieën worden toegepast.
Ook als pijnbestrijding of als ondersteuning tijdens afbouw van medicatie. Het is een natuurlijke en veilige behandeling.
Volgende keer: edelstenen en hun werking op lichaam en geest.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Volkswijsheid
…een mens
lijdt het meest
onder het lijden
dat hij vreest…
Wist je dat…
...ogen nog nooit
hebben gelogen
ze spreken
zoals ze zijn…
Nadenkertjes…
…je kunt de wereld niet veranderen
je kunt wel jezelf veranderen
je omgeving verandert
dan vanzelf mee…
Tags: eigenwijsheid
Gastblog geschreven voor Psychosenet.nl: Psychiatrisch of Paranormaal?
Psychiatrisch of Paranormaal? Vandaag wordt in de loop van de ochtend mijn gastblog geplaatst op ‘Psychosenet.nl’, dus als je benieuwd bent wat ik daar geschreven heb, ga dan even naar die site.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Zo Boven, zo Beneden; zo Storm Buiten, zo Storm in je Hoofd
wie ging er niet kijken daar voor een paar mooie plaatjes…
DE STORM VAN GISTEREN IS ALWEER EEN BEETJE GELUWD
De storm van gisteren heeft voor ons het hoogtepunt al weer achter de rug. Wat een geweld kan de natuur brengen, en wat is er allemaal vernield? Bij ons bleef de schade beperkt tot een kunststof plank van de dakgoot die eraf waaide, dus dat viel mee, hoewel het wel een lap van zes meter is die naar beneden kwam. Maar er waren heel wat ernstiger gevolgen van de storm, ook al viel dat achteraf soms mee. Dan denk ik aan het gezin in de auto, die een omgevallen boom op de auto kreeg. Zij waren ongedeerd. Maar goed, dat hebben we allemaal al op de televisie gezien.
HOE STOND HET MET JOUW HOOFD TIJDENS DE STORM?
Hoe stond het met jouw hoofd gisteren door die storm? En ook nog eens volle maan, he! Die maan alleen al doet zoveel met een mens. Dat hij zorgt voor eb en vloed weten we, dus dat de maan invloed heeft op de zee/water weten we daarmee ook.
Omdat wij voor meer dan de helft ook uit water bestaan (vooruit: bloed, lymfevocht, hersenvocht, urine en andere vloeistoffen) heeft die maan ook een enorme invloed op ons. Daar is al heel lang geleden onderzoek naar gedaan. Ik herinner me een stukje uit ‘De Onkruid’ van misschien wel veertig jaar geleden. Er is in die tijd in vele instituten -die toen nog gewoon Zwakzinnigen Inrichtingen heetten- onderzoek gedaan naar de reacties van de bewoners en er heerste bij tijden veel meer onrust dan anders; allemaal met een duidelijke link naar de maan: een groot verschil met de rest van de maand.
EN DAN DIE VOLLE MAAN
Zelf kan ik er -behalve bij volle maan- bijna de klok op gelijk zetten als het wassende maan is. In vroeger tijden, en dan bedoel ik toen mens en natuur nog nauw verweven waren met elkaar, menstrueerden de vrouwen gelijk met de stand van de maan. Daarom heette het ook maanstonde. Het woord kennen we nog steeds, maar het gelijk opgaan met de maan wat betreft menstruatie, dat is al lang niet meer zo.
MAANZIEKTE, MOONSICKNESS OF LUNATIC
En om maar even bij de maan te blijven: ken je het woord ‘Maanziek’, dat een geestesgesteldheid aangeeft die met de maan te maken heeft? In de psychiatrie heb ik ooit een man meegemaakt die zich vlak vóór, tijdens, en na de volle maan zo zwaarmoedig voelde, misselijk was en geen eetlust had, kortom zich verschrikkelijk naar voelde. Tijdens de rest van de maand was het een heel opgewekt persoon.
In het Engels kent men het woord ‘Moonsickness’ en ‘Lunatic’.
LOENATIK, WEER IETS ANDERS
En met het woord Lunatic verwijs ik je naar de komische tv serie LOENATIK. De serie gaat over vijf bewoners van een psychiatrische inrichting, die een 24-uurs zuster hebben, die er werkelijk altijd is en moet smeken om eens een dagje vrij, en een direkteur/psychiater die er nooit is en voor niemand tijd heeft.
Het is opgenomen op het Overveense ‘Landgoed Elswout.’ Het is een komische serie, maar wie ooit een kijkje in de psychiatrie heeft mogen -of moeten- nemen kijkt er met andere ogen naar dan de kindertjes, voor wie de serie eigenlijk ooit bedoeld was.
De serie werd opgenomen tussen eind 1995 en begin 2001.
Er zijn ook twee films gemaakt:
In 2002: ‘Loenatik: De Moevie’
In 2014 het vervolg: ‘Loenatik, Te Gek!’
Een echte aanrader, kijk en oordeel zelf…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Paranormale ervaringen binnen de reguliere zorg/psychiatrie en die niet durven uiten in verband met de gevolgen daarvan
In de periode dat ik als uitzendkracht werkte, wilde ik absoluut geen vaste aanstelling. Waar dan ook. Maar… op een dag gebeurde dat toch. Het was een Beschermd Wonen in een stad een eind van mijn eigen woonplaats vandaan, en zoals ik dat meestal verwoord had ik binnen een mum van tijd een ‘vast contract aan mijn broek.’ Vooruit dan maar, het was er niet slecht.
Totdat ik bij iemand op de kamer geroepen werd, die met mij wilde praten, en het was heel belangrijk zei ze er nog bij. Eigenlijk was ik in de keuken bezig met de voorbereidingen van de warme maaltijd, maar voelde dat ik er toch gelijk gehoor aan moest geven. Dus namen een paar bewoners van het huis het over in de keuken. Dat kon best.
Op het moment dat ik binnen kom, zegt ze: ‘Ik durf dit alleen tegen jou te zeggen. Als ik dit tegen de anderen vertel, dan spuiten ze me gelijk plat!’
‘Hoezo dat dan?’ vraag ik haar.
‘Omdat ik stemmen hoor. Maar ik ben niet gek! Kun jij me helpen?’
We praten een poosje over de stemmen en de andere niet-zintuiglijke waarnemingen die zij eerder had. Maar nog nooit, en ook nu niet, had ik daar met iemand over alternatieve geneeswijzen gesproken. Dus hoe ze dat wist was waarschijnlijk een ingeving.
Met wie ik wel over alternatieve geneeswijzen had gesproken, was de directeur van het Beschermd Wonen. Hij kende mijn achtergrond en wist van een vriend van hem dat ik kon magnetiseren. Hij heeft mij, voor ik tekende voor mijn vaste contract, ten strengste verboden binnen het werk dit in de praktijk te brengen. Dat was ik ook nooit van plan; maar wat nu?
De vraag van deze jonge vrouw bracht mij van mijn stuk; ik kwam volledig met mezelf in conflict. Ik heb haar dan ook verteld dat ik dat niet mocht. Verschrikkelijk! Ik had het gevoel haar persoonlijk af te wijzen…
Maar dat was natuurlijk niet zo. Het was mij verboden! Ik heb haar dat dan ook eerlijk verteld. Ze was er stil van. De avond verloopt voor mij erg stroef en ik kom niet los van haar schreeuw om hulp.
De volgende keer dat ik daar een late dienst zou draaien, draait mijn maag om bij het idee dat ik deze jonge vrouw weer onder ogen moet komen, en niets voor haar kan betekenen. Toch ga ik natuurlijk naar mijn werk, met de trein die dag. Maar op het moment dat ik op het station sta en ik de bellen van de spoorwegovergang hoor rinkelen omdat mijn trein eraan komt, lopen de tranen me over de wangen. Ik bel mijn werk, en snotterend krijg ik een bewoonster van het huis aan de telefoon, en vertel dat ik het niet red om te komen werken. ‘Dat hoor ik wel aan je,’ is alles dat ze zegt. Ze wenst mij sterkte en zal doorgeven dat ik ziek ben.
Ik ben een behoorlijke tijd thuis geweest, maar kon mijn innerlijk conflict niet overwinnen en nam uiteindelijk ontslag.
Een jaar of vijf geleden zong ik bij het ASO, het Alkmaar Straat Orkest. Het huis waar ik ooit werkte werd gesloten en wij zouden daar zingen omdat een lid van het ASO daar werkte. Ik twijfelde of ik erheen moest gaan, maar raapte mezelf bij elkaar en ging toch. Met dubbele gevoelens heb ik meegezongen, maar de juiste toon kon ik die avond niet vinden…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Vierde voorproefje uit mijn boek: Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken; Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
‘Ik weet niet goed hoe ik u dit moet vertellen,’ begint de meester voorzichtig zijn betoog, ‘maar ik denk dat uw dochter niet helemaal normaal is. Soms zit zij zo in haar eigen wereld dat ze niet in de gaten heeft waar we het met de klas over hebben. Ik moet haar naam verschillende keren noemen, behoorlijk luid ook, anders hoort ze me niet. En volgens mij ligt het niet aan haar oren. Als ik een vraag stel, dan komt er een antwoord dat duidelijk niets te maken heeft met de les.
Laatst nog, hadden we het over de boerderij, en vraag ik welk dier de wol levert. Begint ze een heel verhaal over een schaapherder die met zijn schapen de bergen intrekt. Ze was er zelf bij. Weken bleven ze weg vertelde ze en onderweg bakten ze brood boven een vuur en sponnen ze wol op stokjes die ze verborgen achter struiken en in vossenholen, om die op de terugweg naar huis weer op te halen. Alsof ze er zelf bij geweest was. En nog boos zijn als ik haar vertel dat ik een serieus antwoord verwacht. Hoewel boos… later begon ze te huilen, en zei:
‘Niemand gelooft mij. Papa en mama ook al niet. Maar het is echt waar hoor, ik weet het toch zeker zelf wel!’ Die fantasie van uw dochter neemt haar helemaal in beslag. Ik maak me ernstig zorgen om haar. Kunt u niet eens met de dokter hierover praten?’
‘Dat heb ik al gedaan,’ antwoordt moeder van der Eijck, ‘maar hij kan niets doen.’ Haar man kijkt haar aan, maar zegt niets. Dat is niet helemaal de waarheid, maar hij laat het erbij.
‘Ik zal het ook eens met een bevriend arts opnemen. Hij heeft wel vaker met dit soort kinderen te maken gehad, denk ik zo.’
‘Dit soort kinderen… wat bedoelt u?’ ‘Nou ja, het soort kinderen dat niet normaal opgroeit. Ik weet ook dat deze arts contacten heeft met een arts voor zenuwziekten in Amsterdam. Misschien moet uw kind daar maar eens naar toe.’
De moeder van Hanneke zucht. De tranen branden achter haar ogen. Waarom toch, ze snapt er niets van. Haar dochter is niet normaal en moet naar een zenuwarts!
‘Gelukkig doen de andere kinderen niet mee met dit gedrag,’ hervat meester het gesprek, ‘want u begrijpt dat als dat wel het geval zou zijn, Hanneke niet meer op school kan komen.’
Vader van der Eijck trekt wit weg en kan geen woord meer zeggen.
‘Het is wel zo dat het de andere kinderen ook opvalt dat Hanneke anders is, en zij beginnen haar behoorlijk te plagen. Ze spelen al niet meer met haar tijdens het speelkwartiertje, en Hanneke staat er maar alleen bij terwijl de anderen met elkaar spelen en plezier maken. U begrijpt nu wel dat ik me zorgen maak over haar.
Wat ze verleden week nog tegen me zei was dat haar oma gevallen was en dat het zeer deed. Op mijn vraag wat er zeer deed, zei ze alsof dat de normaalste zaak van de wereld was: ‘Nou, mijn knie natuurlijk.’
Ja maar Hanneke jij bent toch niet gevallen!’
‘Nee, dat weet ik wel, maar het doet wel zeer hoor.’
‘Helemaal van de kaart mevrouw, meneer. Ze verzint de dingen waar je bij staat. Alsof ze het aan den lijve ondervindt ook nog.
Bijzonder overtuigend… dat moet ik haar nageven.
Ik weet niet hoe ik dat in goede banen moet leiden.’
Hannekes ouders zijn tot heel laat in de avond op school geweest en hebben het er warm van als ze weer buiten staan. Hannekes moeder heeft zelfs rode vlekken in haar nek van de nervositeit. Ze wordt er onrustig van. Ze kunnen nu echt niet meer ontkennen dat hun dochter niet normaal is. En dat ze daarbij nog geplaagd wordt op school maakt het nog moeilijker. Daar kan niemand haar tegen beschermen.
De volgende dag vertellen de ouders Hanneke, voor een deel, wat de meester over haar gezegd heeft. Ze vragen haar of ze geen rekening met andere mensen kan houden, en een beetje beter opletten tijdens de les.
‘Maar mama hoe moet ik dat dan doen… ik ben altijd eerlijk en ik doe mijn best, wat moet ik dan nog meer doen?’
‘Nou ja, euh, als de meester je iets vraagt hoor je hem vaak niet eens, maar pas als hij verscheidene keren je naam genoemd heeft, reageer je. Dat kan echt niet!’
‘Ik doe echt mijn best mam… ik kan er niets aan doen dat ik hem niet hoor. Soms vertel ik iets wat ik me herinner, en dan kijken ze allemaal zo raar, alsof ik iets geks vertel. Maar dat is niet zo, mama.’
Hanneke begint te huilen. ‘De andere kinderen willen niet met me spelen. Ik ben altijd alleen met het speelkwartier. Het is niet leuk hoor… ik wil er ook bij horen… het lijkt wel of ik de pest heb. Mensen die de pest hadden, daar kwamen de mensen ook niet bij in de buurt. Ze waren allemaal bang dat ze het ook zouden krijgen.’
Hannekes ogen dwalen af.
‘Maar dat was niet zo. De mensen die bang waren en dachten dat ze het zouden krijgen, kregen het omdat ze er zelf in geloofden. Wie geloofde het niet te krijgen, die kreeg het gewoon niet. Ik heb het toch ook niet gekregen? En ik liep er dagelijks tussen. En nog wel zo lang achter elkaar ook. Weet je wat voor kruiden je moet gebruiken voor mensen die de pest hebben?’
‘Hanneke hou daar mee op!’ schreeuwt moeder tegen haar.
Hanneke schrikt zichtbaar en kijkt haar moeder schuldbewust aan. Wat doet ze nou weer verkeerd…
‘Hanneke wil je daar onmiddellijk mee stoppen met die rare fantasie verhalen! Ik… ik… ik word er helemaal naar van. Wat doe je papa en mama aan… we doen zo ons best voor je, en jij vertelt alleen maar rare verhalen en zorgt dat de mensen je gaan mijden. Er gaan praatjes over jou in de rondte, Hanneke, en ook al over ons.’ Moeder van der Eijck laat zich in een stoel zakken en begint te huilen. ‘Waar hebben wij dit aan verdiend?’ jammert ze… Stilletjes gaat Hanneke naar haar kamertje en blijft er tot haar moeder haar voor het eten roept.
Ze zit al die tijd op de stoel naast haar bed, en denkt en denkt en denkt. Ze snapt de mensen niet. Ze vertelt geen rare dingen… maar toch krijgt zij langzaam maar zeker het gevoel dat ze anders is dan alle andere mensen. Waar dat aan ligt kan ze nog niet weten, maar ze voelt het duidelijk. Waarom zouden de andere kinderen op school anders niet met haar willen spelen? De kinderen die op haar verjaardag zijn geweest bemoeien zich nu ook al niet meer met haar.
De volgende dag komt Hanneke laat beneden en moet zich haasten om op tijd naar school te kunnen gaan. Als zij het hekje achter zich dichttrekt kijkt ze naar haar moeder die zoals altijd voor het raam staat om haar dochter uit te zwaaien. Hanneke kijkt wel, maar zwaait niet. Ze lacht ook niet. Een trieste blik, en heel haar houding geeft aan dat het niet goed gaat. Haar schouders zijn een beetje opgetrokken en ze kijkt naar de grond. Zo gaat Hanneke die dag naar school.
Eenmaal op school gaat het niet beter. Hanneke voelt dat ze moet huilen, maar kan het nog net tegenhouden. Ze weet dat ze bijna te laat was vanmorgen, maar vreemd genoeg staan alle kinderen nog buiten. De deuren blijven dicht en de bel luidt niet. Vreemd is dat, maar gelijk weet Hanneke ook nu weer wat er aan de hand is. De bovenmeester!
Nu begint Hanneke te huilen. Hartverscheurend en met lange uithalen. ‘Het was zo’n aardige man,’ snikt ze, ‘ik wil het niet, het mag niet waar zijn.’ Een paar kinderen uit haar klas komen bij haar staan. Ze vinden Hanneke nu wel zielig, maar ze zijn ook nieuwsgierig wat ze nu weer voor klets heeft: ‘Wat is er Hanneke?’
‘De bovenmeester is dood. Ze hebben hem net in de tuin gevonden. Hij lag naast de schuur.’ De kinderen griezelen van dit bericht en willen het natuurlijk niet geloven. Ze willen nog van alles vragen, maar daar staat de meester van de zesde klas ineens buiten, en klapt in zijn handen.
Geen bel die geluid wordt. Hij klapt nogmaals, en als daar niet snel genoeg op gereageerd wordt, pakt hij een fluitje uit zijn zak. Een snerpend geluid dat zeer doet aan je oren. Dit wordt begrepen en op slag is iedereen stil.
‘Iedereen gaat twee aan twee naar binnen en ik wil geen geluid horen!’ is het enige dat de meester zegt. Hanneke probeert te stoppen met huilen, maar dat lukt niet helemaal. Luid snikkend loopt zij naar binnen…
‘Ook Hanneke!’ komt er dreigend achteraan. Zij haalt diep adem en loopt naast Marlies naar de klas. Daar zit hun eigen meester te wachten. Wat kijkt hij raar. Als alle kinderen zitten, staat hij op.
‘Jongens en meisjes, ik heb een nare mededeling. Vanmorgen is bovenmeester van Toren overleden aan een hartaanval. We gaan aanstonds naar de gymzaal, waar jullie meer zullen horen, tegelijk met de andere klassen. Ik eis volledige stilte van jullie.’
De kinderen zijn geschokt, een paar beginnen te huilen, maar allen kijken naar Hanneke en de vraag is op ieders gezicht te lezen: ‘Hoe kon zij dat weten?’ Om tien uur zijn alle leerlingen in de gymzaal.
Ze krijgen een brief mee voor hun ouders, en worden naar huis gestuurd.
Wat er in de brief staat wordt hen al verteld: ‘De rest van de week geen school!’ Niemand vindt het leuk, en met bedremmelde gezichtjes verlaten de kinderen per klas de gymzaal. Ze moeten nog even naar hun eigen klas om hun tassen te halen, en gaan daarna naar huis. Er wordt niet gepraat en niet gelachen. Maar als ze twee straten verder zijn, komen Marlies en een paar andere meisjes achter Hanneke aangerend.
‘Jij wist dit al,’ klinkt het enigszins verwijtend. ‘Hoe kan dat? Wij willen nu ook jouw geheim weten. Wie heb je afgeluisterd, en hoe?’ Ze gaan voor Hanneke staan en belemmeren haar om door te lopen. Het enige dat Hanneke kan antwoorden is dat ze het gewoon uit zichzelf weet. De meisjes snappen het niet, worden boos en trekken aan haar haren. ‘Je liegt…je liegt…je liegt!’
Opnieuw huilend, maar nu om een andere reden, loopt Hanneke naar huis met de brief in de hand. Moeder van der Eijck ziet haar dochter al aankomen, en loopt snel naar de buitendeur.
‘Wat is er gebeurd Hanneke, ben je van school gestuurd?’ Hanneke zegt niets, maar geeft de brief aan haar moeder. Terwijl ze leest begint ze te trillen. Dan holt ze naar haar man om hem de brief te laten lezen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Eerste review op boek: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’ Psychiatrie Paranormaal Bekeken; Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Heb ik niet in één van mijn allereerste blogs al met jullie gedeeld, dat ik het ook best eng vond om mijn boek te publiceren? De eerste reactie op mijn boek is inmiddels binnen en wil ik hierbij dan ook delen:
01-02-2020
Daar heb ik mijn leven lang op gewacht
Ik heb het met veel aandacht in twee dagen uitgelezen omdat het een zeer interessant onderwerp is, ik denk dat veel mensen hier veel herkenning in zullen vinden. Ik ben bekend met deze onderwerpen waardoor ikzelf veel herkenning lees vanuit mijn eigen leven. Mooi geschreven echt de moeite waard om te lezen.
* Makkelijk leesbaar
* Interessant
Geplaatst door Sandra H. uit Willemstad, Curaçao , leeftijd 40-49
Waardeert het boek met een 9 uit 10
Dank je wel Sandra. Ben er blij mee!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Derde voorproefje uit mijn boek: Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken; Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Als zij ’s avonds in haar bedje ligt spreekt moeder haar zorgen uit over haar dochtertje. ‘Wat moet er toch van ons meisje worden… zo jong als ze is, altijd maar weer wil ze weg. Hoe komt ze daar toch bij? Andere kinderen spelen gewoon in huis met poppen of met andere kinderen, maar dat meidje van ons… ik weet af en toe niet wat ik met haar aan moet.’
Vader van der Eijck ziet hetzelfde gebeuren als zijn vrouw. Hij is immers altijd bij huis en kent zijn dochter door en door. Hij ziet ook die vrijheidsdrang van haar, net als die afwezige blikken.
De winter zet in en het is behoorlijk koud. Er ligt zelfs hier en daar al wat ijs. De kleine Hanneke wil naar de schapen. Ze wijst naar de schuur van de buren waar de schapen in kunnen schuilen.
‘Papa, het is heel warm als je bij de schaapjes slaapt, en ook heel gezellig.’ ‘Wat zeg je me daar nu kindje, hoe weet jij dat nou?’
‘Ik sliep tussen de schapen met papa.’
‘Hoe kan dat nou, ik ben je papa en dat hebben wij nog nooit gedaan. Je hebt toch je eigen warme bedje?’
‘In de bergen,’ gaat ze haar verhaal verder, alsof ze het antwoord van haar vader niet gehoord heeft. ‘Soms waren we heel lang van huis.’
‘Kom,’ leidt vader zijn dochter af, ‘we gaan naar binnen, mama heeft de tafel al gedekt, en we gaan aanstonds een boterham eten.’
‘Brood bakken is makkelijk. Ik kan het ook. We deden het altijd als we lang onderweg waren.’ Vader weet niet wat hij hiermee aan moet. Zijn dochter lijkt wel in een heel andere wereld te leven dan hij. Hij probeert haar nogmaals af te leiden: ‘Volgens mij heeft mama warme chocolademelk gemaakt. Ik rook het net al toen ik langs de keuken liep.’
‘Vers gemolken melk is nog veel lekkerder,’ krijgt hij daarop als antwoord. Dan zwijgt hij en gaat zijn dochter voor als ze naar binnen gaan. Diezelfde middag gaat Hanneke bij een buurmeisje spelen, want haar moeder moet weg.
Waar ze naar toe gaat, zegt ze niet. Maar als ze de deur uitgaat vraagt vader of ze alles op een blaadje geschreven heeft, om maar niets te vergeten. ‘Ja dat heb ik gedaan hoor.’
‘Doe dokter van Driel de hartelijke groeten van me,’ roept vader haar nog na. Niemand weet het verder, maar moeder van der Eijck is zo ongerust over het gedrag van haar dochter, dat zij een afspraak met de dokter heeft gemaakt. Vader vindt het ook beter, want ook hij weet niet hoe dat ooit goed moet komen.
‘Zozo,’ zegt dokter van Driel, ‘dus uw dochter leeft in haar eigen wereldje, en weglopen wil ze ook graag als ik u goed begrijp. Daar zullen we eens iets aan doen mevrouw. Ik schrijf haar een drankje voor, en over een week zie ik u terug om mij te vertellen wat het resultaat is.
Het kind heeft gewoon veel fantasie en is te druk als u het mij vraagt. Van het drankje zal ze wel wat rustiger worden, dan zullen die fantasiebeelden van haar ook wel verdwijnen. Tweemaal daags drie druppels. Doe het maar op een schepje suiker. Dat neemt makkelijk in.’
‘Fijn, dokter, nu zal het allemaal wel goed komen. Ik zal het direct bij de apotheker gaan halen, dan kunnen we er vanavond al mee beginnen. Dank u wel. O ja, u krijgt de hartelijke groeten van mijn man.’
En zo loopt moeder van der Eijck bij de apotheker binnen en haalt een klein flesje op, met een hoedje van geplooid, gekleurd papier over een kurkje. Het drankje ruikt naar pepermunt. En nu maar hopen dat Hanneke niet moeilijk doet met het innemen ervan.
Eenmaal thuis gaat de moeder van Hanneke eerst naar haar man om hem verslag te doen van het dokters bezoek. ‘Ik ben blij dat je een medicijn van de dokter hebt gekregen, het zal hierna wel beter gaan met ons meisje.’
Aan het eind van de middag komt Hanneke weer thuis. Ze heeft fijn gespeeld en heeft rode wangen van moeheid. Er wordt die avond kool met pastinaken gegeten en gerookt vlees, maar Hanneke lust niet veel, ze is te moe. Ze valt al bijna boven haar bordje in slaap. Na het eten wil moeder haar de druppeltjes geven die de dokter heeft voor geschreven, maar Hanneke wil ze niet slikken.
‘Ik wil dat niet, ik ben niet ziek…’ maar nadat moeder haar heeft uitgelegd dat het beter voor haar is en dat de dokter dat gezegd heeft, begint ze te huilen. ‘Mama, ik ben niet ziek,’ herhaalt ze keer op keer.
‘Toch móet je het innemen! Ik zal je vader er eens bijhalen, dan moet die maar zorgen dat je het slikt.’
Maar vader krijgt het ook niet voor elkaar. Zelfs als moeder Hannekes neus dichtknijpt, zodat ze haar mond wel open moet doen om adem te halen, krijgen zij samen de druppels er niet in.
Wat een kracht heeft die meid!
‘Dan ga ik morgen maar weer naar de dokter,’ besluit moeder. Dan zal ik eens vertellen wat een dwars meisje jij wel bent…’
En zo gaat moeder de volgende dag weer naar de dokter.
‘Ik zal wat anders voorschrijven, waaraan niet zo’n uitgesproken smaak zit, dan weet ze niet dat ze de medicijnen krijgt. Dat zal beter gaan.’
‘Wat is dokter toch een wijs man,’ zegt moeder van der Eijck tegen haar man, als ze met het nieuwe drankje thuiskomt. Dat ze naar de dokter is geweest hoeft ze niet tegen Hanneke te zeggen. Zij weet het al. En ook weet zij, dat er nu een ander flesje is, en dat haar moeder stiekem de druppels door haar karnemelkse pap zal mengen.
‘Jij mag niet tegen mij jokken!’ zegt Hanneke tegen haar moeder.
‘Jij mag geen druppeltjes in mijn pap doen. Ik ben niet ziek.’
‘Wie heeft jou dat verteld Hanneke?’
‘Niemand.’
‘Hoe weet je dat dan?’
‘Gewoon.’
‘Geen gejok tegen mij Hanneke, ik wil weten hoe je dat weet.’ ‘Gewoohoooon, ik weet het.’
‘Ja maar hoe dan? Behalve papa weet niemand van die druppeltjes af.’
‘Maar ik weet het,’ benadrukt Hanneke nog eens.
De moeder van Hanneke staat voor een groot raadsel en legt het
’s Avonds, als Hanneke in bed ligt, aan haar man voor. Maar die weet het ook niet. ‘Laten we het voorlopig even laten rusten,’ besluiten ze samen.
Een goed besluit, en Hanneke zegt dat de volgende morgen dan ook tegen haar moeder. ‘Mam, ik ben blij dat ik die nare druppeltjes niet meer hoef, want ik ben niet ziek!’
Sprakeloos kijkt moeder Hanneke na als ze even later naar haar vader loopt. En zo, vol zorgen om wat de toekomst zal brengen, verstrijken de jaren.
Op de dag dat Hanneke tien jaar wordt, op 12 januari 1873, komen haar opa’s en oma’s op bezoek. Hanneke weet dat nog niet, haar ouders hebben het bij wijze van verrassing nog niet tegen haar gezegd, maar vrolijk komt ze beneden en vraagt haar moeder: ‘Mama, hoe laat komen de opa’s en oma’s eigenlijk? Ik ben blij dat ze kunnen komen hoor. Ze zijn hier al zo lang niet geweest. Gaat het wel goed met oma?’
Hannekes moeder is er nog steeds niet aan gewend dat Hanneke alles lijkt te weten dat ze niet weten kan, maar reageert er niet anders op dan: ‘Ik weet niet hoe laat ze komen, en met oma gaat het niet zo heel erg goed. Ze is verleden week gevallen en heeft haar knie erg bezeerd.’
‘Ja, dat heb ik gezien,’ antwoordt Hanneke.
‘Het wordt met de dag gekker,’ denkt Hannekes moeder.
‘Ze beweert rustig dat ze het gezien heeft. Ons meisje is toch wel erg ziek in haar hoofd… kon ik haar maar helpen. Ik zal het eens met de oma’s bespreken. Misschien weten die er raad op. Ik hoop het maar. Dit is toch geen leven! Van de week had ze ook al zo’n rare opmerking over de bovenmeester.’
‘Mama, als de bovenmeester begraven wordt, dan gaan de kinderen van de hele school mee naar de begrafenis.’ ‘Zo maar, zonder enige aanleiding; de bovenmeester mankeert niets en is kerngezond. Hoe komt ze erbij?’ Maar als de oma’s er eenmaal zijn, is er geen tijd om over dit soort serieuze zaken te praten en Hannekes moeder heeft wel wat anders aan haar hoofd. Ze moet voor een groot gezelschap koken vandaag. En dat valt niet mee; ze is er maar druk mee.
Ook komen er een paar schoolvriendinnetjes met Hanneke mee naar huis. Er is bowl en versgebakken cake en boterkoek. Het is me werkelijk een feest. Ze doen spelletjes en stoelendans.
‘Eindelijk weer eens een gewone dag,’ denkt Hannekes moeder. ‘Zonder al te gekke praat van Hanneke. Tien jaar alweer, die Hanneke.’
Even is moeder van der Eijck stil en denkt terug aan de afgelopen tien jaar. Ze hadden graag nog een broertje of zusje voor Hanneke gehad, maar ja… dat kwam niet. Moeder van der Eijck heeft het er jarenlang moeilijk mee gehad. Maar hoe ouder Hanneke wordt, hoe meer ze het accepteert. Eigenlijk hadden de ouders al helemaal niet meer op een kindje gerekend. Ze waren al acht jaar getrouwd toen Hanneke zich aandiende… en wat waren ze blij geweest. Maar Hanneke had ook voor vele slapeloze nachten gezorgd voor beide ouders! En het wordt steeds moeilijker om haar te begrijpen en haar op te voeden.
De week na Hannekes verjaardag is er een ouderavond op school en de meester van Hanneke wil graag met beide ouders spreken, in plaats van met één ouder zoals gebruikelijk. ‘Zou er wat mis zijn op school?’ vragen de ouders zich af. Als zij als laatsten eindelijk aan de beurt zijn, krijgen ze de schrik van hun leven.
Wordt vervolgd…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tweede voorproefje uit mijn boek: Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken; Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
‘O’ is het enige wat er nog over mijn lippen komt.
En ik zal wel heel dom gekeken hebben, want alles gaat zo snel en mijn tantes doen alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is. Nou ja, misschien is het dat ook wel en moet ik er alleen aan wennen. Ze leggen de kaarten voor mij uit op tafel. ‘Bekijk ze maar eens aandachtig en vertel me wat je opvalt,’ zegt tante Beatrice.
‘Zeg Claire, hoe lang geleden is het niet dat wij met deze kaarten geld verdienden? Ja heus, wij hebben er geld mee verdiend. In Carcassona zijn wij geweest en moesten in ons eigen onderhoud voorzien. Kort daarvoor waren er reizigers geweest en dat bracht ons op het idee om ook voor geld de toekomst te gaan voorspellen. Alleen deden wij dat met iets meer respect naar de mensen, die met vragen kwamen, dan die reizigers. Die wilden rijk worden. Wij wilden alleen maar genoeg geld verdienen om ergens te kunnen overnachten en ons eten te kunnen betalen.
Wel, zie je al iets dat je opvalt?’
‘Nee, eigenlijk niet… hoewel? Misschien is het wel dat er vier kaarten negen liggen, zo vlak bij elkaar. Is dat wat u bedoelt?’
‘Heel goed gezien. Dat is ook bijzonder. De eigenschappen van de kaart negen worden versterkt omdat er een Zwaarden, Bekers, Staven en een Munten kaart van aanwezig is. Ik ga nog niet in op de eigenschappen van de negen. Wat zie je nog meer?’
Ik pieker me suf. ‘Ik zag dat u de kaarten niet op volgorde op tafel legde, maar de kaarten op een bepaalde manier rangschikte. Is dat ook belangrijk?’
‘Ja zeker kind, heel belangrijk. Iedere kaart ligt op een specifieke plaats. Zo zegt de kaart in het midden iets over degene die een vraag stelt. De kaarten links over het verleden en rechts over de toekomst.’
‘O, dan is het zeker ook belangrijk dat u de kaarten eerst een poosje in uw handen hield, voordat u ze uitlegde op tafel?’
‘Ja, dat is zelfs héél belangrijk. De energie van degene die om de kaartlegging vraagt moet door de kaarten kunnen stromen. Daarom moet diegene de kaarten een poosje tussen beide handen houden.
Je kunt ook zelf de kaarten vasthouden, maar dan moet jij je heel goed op de andere persoon kunnen afstemmen. Dat vergt enige oefening. Vooral om het gescheiden te houden van je eigen afstemming.
Zo zie je maar weer, wat je allemaal al weet voordat ik je ook maar iets verteld heb over het kaartleggen. Je hebt er gevoel voor. Dat zie ik zo al. Maar dat kan ook niet anders, gezien de familie waaruit jij komt.’
‘O,’ ontvalt me voor de zoveelste keer.
Het intrigeert me enorm, die kaarten. Ik wil er zo snel mogelijk meer over te weten komen en besluit te vragen wat tante Bea, zoals ik haar liever noem, zelf in de kaarten ziet liggen.
‘Dat vertel ik je nog niet, mijn kind. Dat is nog een beetje te vroeg. Eerst gaan we op de algemene punten in, zoals de verschillende manieren van de kaarten op tafel leggen, de betekenis van een gevallen kaart tijdens het schudden, omgekeerde kaarten en nog veel meer. Pas daarna ga ik in op de betekenis van iedere kaart in het bijzonder.
Als laatste gaan we bekijken welke kaarten elkaar versterken en welke elkaar afzwakken. Maar zover is het nog lang niet hoor. Tegen de tijd dat je dat allemaal onder de knie hebt, ben je klaar voor het leven. Dan mag je zelfstandig verder gaan en kun je ook zelf raad vragen aan de kaarten, op momenten dat je niet weet welke beslissing je moet nemen.
Genoeg voor vandaag. Het is allang bedtijd. Morgen zal een drukke dag worden, en jij krijgt erg veel te verwerken deze dagen. Geef eerst je geest en je lichaam maar eens de gelegenheid zich te herstellen.
Ik ga eerst naar buiten, want mijn blaas staat op knappen. Ik heb zelf ook van de vocht afdrijvende drank gedronken vanavond en dat is goed te merken. Er gaat een rilling door me heen als ik weer binnenkom. Het is vochtig buiten en koud. Even doorwarmen bij het vuur en dan lekker slapen. Maar deze nacht zal ik zeker niet droomloos slapen. Integendeel.
‘Ja, neem haar maar mee, die hoer! Mond dichthouden, zodat ze niet weer de boel bij elkaar gaat schreeuwen. Als ze dan nog haar mond niet houdt, sla je hem maar dicht. Wie niet luisteren wil, die voelt het wel.’
Ik houd wijselijk mijn mond dicht. Maar wat zou ik hard willen gillen. Waarom hebben ze mij opgepakt en waarom nemen ze mij mee? Ik heb immers niemand kwaad gedaan!
‘Ja, doorlopen,’ wordt er achter me geroepen. Alsof dat zomaar gaat.
Ze hebben mijn benen aan elkaar gebonden met een stevige ketting en dat doet zeer. Ik pieker me suf, maar weet nog steeds niet waarom ze mij hebben opgepakt. Ik besluit me rustig te houden en straks dan maar heel beleefd te vragen of dit geen misverstand is. De zon is al een heel eind gedraaid als we eindelijk mogen stoppen. Er zijn nog meer gevangenen; ik ben de enige niet. Ik wacht tot er iemand voorbijkomt, die me aardig genoeg lijkt om te vragen, waarom ik ben opgepakt en waar we naar toe gaan. Nou ja, aardig zien ze er geen van allen uit, maar toch is er eentje bij aan wie ik het durf te vragen.
‘Houd je maar niet zo van de domme griet,’ gromt hij, ‘je weet dondersgoed tot welke heksengroep je zelf behoort!’
‘Heksengroep? Ik weet niet waar u het over heeft!’
‘Ja hoor, dat roepen ze allemaal. Vertel dat de Inquisiteur maar. Die weet er wel raad mee, met zulke wijfies als jij. Je bent trouwens veel te mooi voor een heks. Ik wil je wel mee naar huis nemen vanavond! Haha dan lever ik je morgenochtend wel weer af bij je soortgenoten.’
‘Hee, Jacques, jij durft… wat denk je dat er van je overblijft als je met een heks geslapen hebt?’ ‘Geslapen? Ik was niet van plan om mijn tijd bij haar te verslapen! Hahaha.’
Wordt vervolgd…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Een voorproefje uit mijn boek: Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken; Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Dit is een eerste voorproefje vanaf bladzijde 29 uit mijn boek:
‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Nog voordat iedereen goed en wel door had wat er ging gebeuren zijn wij met zijn tweeën gevlucht door de gangen, die bestaan om buiten het dorp en ver in de gorge te komen. Helaas hebben wij niemand ooit verteld van het bestaan van deze gangen, zodat niemand ons heeft kunnen volgen.
Wij gingen er gewoon vanuit dat iedereen wist van dit gangenstelsel, dat wij als kind zelf ontdekt hadden. We bleken dus de enigen te zijn. Zelfs onze naaste familie moest achterblijven.’
‘Waar was dan de ingang van die vluchtgang?’
‘Weet je nog hoe je vlak naast de burcht kon afdalen naar een paadje dat halverwege de gorge naar de waterput leidde?’
‘Ja, daar speelden wij altijd.’
‘Wel, dan weet je ook ‘het monster’ wel te vinden. De nis in de wand, waar een soort van stenen beest de toegang verspert. Wij zijn daar eens langs gegaan en naar binnen gekropen en vonden het gangenstelsel.
Wij waren als kind tenger, mager zelfs en klein voor onze leeftijd. Leeftijdgenootjes konden er al niet meer door qua grootte en jongere kinderen, die dat wel zouden kunnen kwamen daar niet alleen. Zodoende. Dat begrepen we later. Volwassenen zouden het beeld van het monster hebben moeten verwijderen om er toegang te verkrijgen. Nu was niet iedereen die dag in het dorp. Je grootvader was met vrouw en kinderen nog in de bergen om de schapen te hoeden.
Die zijn dus door een gelukje aan de dood ontsnapt.’
Ik kijk haar vragend aan. ‘Mijn grootvader?’
‘Ja, jouw grootvader, en onze broer. Ik heb dan wel gezegd dat ik de stoffen bij mijn wever vandaan had, maar mijn wever was onze broer. Vandaar dat ik de stoffen zo gemakkelijk herken. Ik heb ze ook ooit geweven. Net als mijn zuster. Wij kregen dezelfde opleiding van onze ouders en grootouders, als jij nu van je ouders en grootouders hebt gekregen. Wij zijn dus jouw tante. Welkom in de familie, meisje!’
Beiden vertellen van alles over hun eigen jeugd en hoe zij vroeger leefden in het dorpje, dat ook ik zo goed ken. De een vult de ander aan en hoe langer we zitten, hoe meer zij zich herinneren…
Ik weet niets te zeggen, als mijn tantes een poosje zwijgen. Zij zijn bedroefd dat ik hier alleen ben aangekomen en dat mijn ouderlijk gezin uit elkaar moest gaan. Toch hebben ze nu een stukje familie teruggevonden.
‘Er zijn geen betere genezers in de wijde omgeving dan die uit onze familie.
Wat was ik blij dat je aan mijn huisje voorbijkwam. En wat was ik blij dat ik je herkende. Ik laat heus niet zomaar iedereen binnen hoor. Maak je daar maar niet ongerust over.
Maar… kijk eens naar mijn zieke zusje. Zij voelt zich al een stuk beter dan gisteren. Zelfs jouw aanwezigheid doet mensen al goed. Morgen zal ze volledig genezen zijn. En trouwens, mijn voet gaat ook al een stuk beter. Ik blijf vandaag nog lekker in deze stoel zitten om me door jullie, vooral door jou, te laten verwennen. Dan kan ik morgen waarschijnlijk wel weer het hele eind teruglopen. Ga jij straks nog bij de dieren kijken of alles goed is? Wij zorgen dan samen wel weer voor de maaltijd. Ik stel voor dat we vandaag pannenkoeken eten bij de soep die overgebleven is van gisteren.’ ‘Ja lekker,’ antwoord ik, terwijl ik naar de deur loop om de dieren te controleren.
Dit is nog maar dag twee sinds ik weg ben uit mijn ouderlijk huis en wat gebeurt er veel. Ik kan het maar amper bevatten. Als we gegeten hebben, ga ik eerst een stukje wandelen, neem ik me voor. Dan kan ik alles nog eens overdenken. Maar daar krijg ik de kans niet eens voor.
Na het eten reiken de zussen mij een pakje kaarten aan en vragen of ik de kaarten die erin zitten ken. ‘Nou ja, kennen, ik heb ze wel eens gezien in de herberg. De mannen zaten er mee te gokken. Ik moest me daar maar niet teveel mee bemoeien, zei mijn vader en hij vond het beter dat ik op een andere plaats ging zitten, ver uit zicht van de veel geld verliezende, maar ook geld winnende mannen.
Ik heb ze trouwens wel eens vaker gezien, maar dat was heel iets anders. Een groepje reizigers met paard en wagen kwam langs ons dorp. Een van de vrouwen, met veel glinsterende sieraden om haar hals en in haar oren, beweerde dat zij de toekomst kon voorspellen met deze kaarten. Mijn moeder wilde dat niet en zei dat ze dat maar bij een ander moest gaan doen. Die vrouw heb ik daarna niet meer gezien.’
‘Ja het is waar, je kunt met deze kaarten in de toekomst kijken.
Je mag echter de mensen nooit precies vertellen wat jij gezien hebt. Dat kunnen de meesten niet aan. Ze zouden er maar de kolder van in de kop krijgen. Je kunt ze wel goede raad geven aan de hand van wat je gezien hebt en waarschuwen voor ziekte en gevaar. Een gewaarschuwd mens is een bevoorrecht mens, zeg ik altijd maar.
Het is de bedoeling, dat jij nu van ons leert de kaart te leggen omdat je eigen ouders dat niet meer kunnen doen op dit moment en wellicht ook nooit meer. Het is hard dat te zeggen, maar het is niet anders en wij zijn gewend eerlijk te zijn.’
Wordt vervolgd…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Als je zoekt naar Alternatieve Behandeling van Psychiatrische Klachten
Er zijn waarschijnlijk veel vragen voor je als je op zoek bent naar alternatieve geneeswijzen; een aantal heb ik hier op een rijtje gezet en beantwoord.
*Is dit waar je naar op zoek bent?
*Bestaat alternatieve en veilige behandeling voor psychiatrische klachten?
*Zijn diegenen die alternatieve geneeswijzen beoefenen te vertrouwen?
*Zijn ze geregistreerd?
*Zitten ze op een achteraf-zoldertje?
*Worden de kosten vergoed?
*Hoe lang gaat behandeling duren?
Waarschijnlijk heb je zelf nog meer en andere vragen. Laat ik beginnen met deze vragen te beantwoorden:
Is dit waar je naar op zoek bent?
Daar kan ik geen antwoord op geven, maar het zou kunnen. Lees wat ik doe en trek dan je conclusie. Of neem contact op om je vragen op mij af te vuren. Dan pas weet je of je gevonden hebt wat je zoekt.
Bestaat alternatieve en veilige behandeling voor psychiatrische klachten?
Jazeker bestaan die. Magnetiseren is een veilige behandeling waarbij de energie weer in balans wordt gebracht. Zonder gebruik van medicatie.
Zijn diegenen die alternatieve geneeswijzen beoefenen te vertrouwen?
Ga af op je eigen gezond verstand, je gevoel, en liefst ook op ervaringen van anderen. Blijf altijd kritisch, en blijf vragen als je twijfels hebt.
Zijn ze geregistreerd?
Sommigen wel, sommigen niet. Je kunt je pas laten registreren als je bepaalde opleidingen gedaan hebt. Maar met magnetiseren gaat het niet om een schoolse opleiding. Het leven leidt je op, levenservaring is de enige en beste leerschool. En die valt niet te registreren. Overigens is het hebben van een officiele registratie geen garantie dat diegene zijn werk ook goed doet!
Zitten ze op een achteraf-zoldertje?
Sommigen zitten inderdaad op een zoldertje, maar dat zegt natuurlijk niets over de kwaliteit van hun werk. Zelf vind ik het prettig werk en privé gescheiden te houden en huur een royale ruimte in het Zakenstation in Heerhugowaard, waar ik ook workshops kan geven.
Worden de kosten vergoed?
Kosten worden alleen vergoed, als het gaat om geregistreerde therapeuten. Maar, de kosten reizen de pan niet uit. Bij mij staan 15 behandelingen zo’n beetje gelijk met het bedrag van eigen risico zorgverzekering. Dus daar zou ik niet moeilijk over doen, toch? Het is wel eens voorgekomen, dat ik bij iemand ambulante zorg verleende via PGB, die mij vroeg om te behandelen. Kijk, dan is het een ander verhaal. Dan ben ik de gewoon de psychiatrisch verpleegkundige met een extraatje en valt het binnen het werk. Ook goed om te weten.
Hoe lang gaat behandeling duren?
Dat is niet te zeggen. Zoveel verschillende mensen, en ieder reageert anders. Staat te popelen om verbetering kwaliteit van leven, of is nog niet aan die verandering toe en bedenkt allerlei uitvluchten om die verandering uit te stellen. Alles mag, alles kan. Maar als ik zie dat het -misschien tijdelijk- geen zin heeft verder te gaan, zeg ik je dat. Het is dan beter om een poosje te stoppen en te wachten op het juiste moment om de behandeling te vervolgen.
Onderzoek alls, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Ik heb me vaak geschaamd, dat ik verpleegkundige ben
Me schamen dat ik verpleegkundige ben? Ja, dat is meer dan eens voorgekomen. In situaties dat mensen in de zorg aan hun lot werden overgelaten, onheus bejegend of afgebekt werden.
Ik geef er twee voorbeelden van, dat vind ik eigenlijk wel genoeg…
Zo is er een jonge vrouw, zij woont in een instelling met een bepaalde levensfilosofie; zij is jarig geweest. Het wordt op het huis waar ze woont met medebewoners en familie gezellig gevierd en er hoort ook een dagje uit bij. Dat mag ze zelf kiezen. Maar als zij dan aangeeft dat ze graag met het busje van de instelling met een paar vriendinnen naar de Efteling wil, wordt dat direct van tafel geveegd.
De zorgverlener van dat moment antwoordt:
‘Daar heb ik geen zin in hoor, daar ben ik kortgeleden nog geweest!’
Ik overdrijf niet, dit is letterlijk gezegd, degene waar het om gaat zegt niets…
Of de jongeman in diezelfde instelling, die dwangmatig gedrag vertoont maar verder geen vlieg kwaad doet:
Met twee vuisten bonkt hij op de muren, slaat keurig de brandmelders over, en gaat weer verder met bonken. Ik vraag hem te helpen met de afwas en hij neemt de theedoek aan. Een poosje is hij afgeleid. Dan vertrekt hij weer naar de gang om te bonken.
Een collega schreeuwt hem toe dat hij moet stoppen. Ik neem hem mee terug naar de keuken. Hij gaat mee, maar de drang is te groot en hij gaat de gang weer op om te bonken. Dan komt de collega aanrennen.
Hij valt de jongeman gewoon van achteren aan; met zijn arm om zijn nek trekt hij hem ruggelings op de grond. Dan, na enig tegenspartelen, zit de collega op zijn borst met zijn kruis ongeveer in het gezicht van de jongeman en duwt met veel kracht de armen naast zijn hoofd op de grond. Ik sta perplex en kijk stomverbaasd toe. Ik kan geen woord uitbrengen. De collega kijkt me aan, en niet zonder triomf meldt hij:
‘Zo doen we dat hier. Zo staat het in zijn behandelplan!’
Niet dat ik dat geloofde… maar wàt gênant!
Je begrijpt nu waarom ik me schaamde dat ik verpleegkundige ben. Vanwege het gedrag van collega’s dus!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Mijn eerste boek: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht’ is verkocht!
Vandaag is een superdag: vannacht eerste e-book verkocht:
‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en alternatieve Geneeswijzen
Dat het spannend is als je een boek uitgeeft, behoeft geen betoog. Dat kan iedereen bedenken. Ga maar eens terug naar je schooltijd en herinner je hoe je, met gierende zenuwen in je lijf, de meester je opstel zag lezen… en daar verandert weinig aan als je, zoals ik, de pensioengerechtigde leeftijd reeds bereikt hebt! Het is nog steeds spannend om af te wachten of je boek wel verkocht wordt, en hoe het wordt ontvangen.
Dat ligt natuurlijk aan wie het koopt. Is dat iemand die zoekende is naar antwoorden die hij in de reguliere psychiatrie niet krijgt, of is het is een arts die zich in al zijn weten en geleerdheid aangetast- dan wel op zijn edele delen getrapt voelt. De eerste zal er blij mee zijn, bij de tweede zal de stoom uit de oren komen.
Dat is jammer en zeker is het niet de bedoeling om te kwetsen of beledigen, maar dat dit gaat gebeuren staat op voorhand vast. Wat dan wel de bedoeling is? Lees maar wat er onder al mijn blogs geschreven staat!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Lezing van Arts en Magister Ludovicus Uter Venne: hoe de vrouw de middeleeuwen overleefde
Hoe de vrouw de Middeleeuwen overleefde en
vrouwengeneeskunst en vrouwengeheimen in de middeleeuwen.
Verleden week een lezing bijgewoond van Dr. Louis van de Ven in het Archeon. Het Archeon is een museumpark in Alphen aan de Rijn. Hier kun je de levend uitgebeelde geschiedenis beleven. Re-enactors nemen je mee naar de Prehistorie, de Romeinse Tijd en de Middeleeuwen. Je ‘waant’ je in die tijd… om maar even in psychiatrische term ‘waan’ te blijven. Tenslotte is dat de rode draad van mijn blog, nietwaar?
Louis, wij zijn collega’s in de Middeleeuwse Re-enactmentwereld, vertelt levendig over hoe de vrouw ziektes en kwalen overleefde, hoe de geneesheren van toen de vrouw en haar vrouwenziektes zagen, en hoe het lichaam van de vrouw, en ook de baarmoeder en de menstruatie gezien werden. Met prachtige afbeeldingen die niets aan de verbeelding overlaten.
Heel interessant om te horen dat ook de Middeleeuwse vrouwen al tampons van opgerold linnen gebruikten… en wij moderne vrouwen maar denken: hoe deden ze dat toch vroeger? Nou, dat is nu dus duidelijk! Net als wij in onze ‘moderne’ tijd. Of zullen we dat ‘moderne’ maar weglaten?
Wat ik zelf al wist en ook hij deze avond vertelde, is dat vrouwen altijd hebben geweten dat als zij iets -bijvoorbeeld een steentje- in hun baarmoeder plaatsten, zij niet zwanger werden. Dat noemen wij nu een schildje of spiraaltje. Hoezo weten wij het beter dan die Middeleeuwers…
Tot zover de lezing van Louis. Hij is met een boek bezig over de geneeskunde in de middeleeuwen. Tegen de tijd dat het wordt uitgegeven kom ik er op terug.
Er zit een hiaat in het overbrengen van de vrouwen-wijsheid uit de middeleeuwen, en dat is niet zo moeilijk te verklaren. Immers, de wijze vrouwen van ooit werden als heks bestempeld, en heksen belandden op de brandstapel. En daar ging de wijsheid dan in rook op. Gelukkig komt die oude kennis weer terug met het reïncardineren van de heksen van toen, en kan die kennis ingepast worden in het hier en nu.
Christy Moore bezingt in ‘Burning Times’ de negen miljoen vrouwen die wegens hekserij op de brandstapel belandden. En dat is dan nog maar een schatting. De vrouwen van toen brachten hun wijsheid over van moeder op dochter; zij wijdden hun dochters in. Tegenwoordig halen we alle kennis van internet.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Een andere jaarwisseling kan ook
Een paar jaar gelden werden wij uitgenodigd door vrienden, om in Frankrijk met hen Kerst en Oud en Nieuw te vieren. Half december stappen wij in de auto, om via vrienden in de Vogezen, naar de Pyreneeën te rijden. Enige dagen na aankomst hebben wij de Winterzonnewende gevierd met elkaar. Er wordt een groot vuur gemaakt buiten, geproost op de komende terugkeer van het licht. De dag daarna wordt de hele buurt -lees: de bewoners van ongeveer de hele berg- uitgenodigd door de buurvrouw. Iedereen neemt iets te eten mee, buurvrouw zorgt voor de drank. Oergezellig; buiten in de zon vanwege het mooie weer en je waant je in de sixties vanwege alle -overjarige- hippies uit de streek zijn aanwezig. Zelfs een heuse hasjpijp komt voorbij aan iedere aanwezige en wie wil lurkt er even aan!
Daags voor de Kerst wordt er op eigen erf een kerstboom omgehakt en met elkaar naar huis gedragen, dan tuigen we de boom op en de lampjes worden erin gehangen. ’s Avonds komt het rummikub op tafel. Voor de duidelijkheid: er komt elke avond rummikub op tafel, want televisie is er niet. Internet tegenwoordig wel, maar slechte verbinding op de berg.
Er worden vaak gasten voor het eten uitgenodigd, en dat is gezellig. Ook met Kerst zijn er gasten, maar er is geen overdreven maaltijd; wel een met zorg bereide, eenvoudige vegetarische maaltijd. Groenten nog steeds uit eigen tuin! Wij zijn benieuwd hoe de Oudejaarsavond er in Frankrijk uit gaat zien.
Oliebollen worden er gebakken, er is de rummikub of en andere spellen en dan wordt het toch langzaamaan twaalf uur. Geen televisie, zoals gezegd, dus hebben we de klok in de huiskamer die we in de gaten houden. We zitten rond de houtkachel want de temperatuur is gedaald. Om twaalf uur wensen we elkaar alle goeds voor het Nieuwe jaar en drinken een glaasje Blanquette de Limoux.
Volgens de mensen in de streek de enige echte Champagne. De rechten van Champagne op die naam is volgens hen ten onrechte! Maar dat even ter zijde. Het is stil buiten, in de verte horen we af en toe een hond aanslaan, maar dat is het dan wel. Geen vuurwerk, geen geknal. Daar doen ze hier niet aan.
Het enige vuurwerk dat ik daar ooit gezien heb, was dat van Quatorze Juillet. Maar dat was dan ook enorm; het vuurwerk was op de muren van de Cité van Carcassonne door professionals aangebracht en zorgde voor een gigantische show. Dus ze kunnen het best, die Fransen. Niet echter hier in de streek met Oud en Nieuw.
Wat er wel gebeurt: de fontein in het dorp schuimt over de rand van het zeepsop. Het lokale gebruik is, dat er flessen afwasmiddel in de fontein leeggegoten worden. Best leuk om te zien, en het gaat een hele tijd door.
Zo kan het dus ook!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Beste wensen, goede gezondheid en een gezellig 2020; kerststress weer voorbij
Iedereen stiekem blij dat de feestdagen en ook oud en nieuw weer voorbij zijn? We wensen elkaar gezellige dagen voor de kerst, maar wat een druk komt er op zovele schouders te liggen door een kerstmaaltijd, een kerstbrunch, kerstloge’s of wat er nog meer bedacht kan worden aan KERSTSTRESS…
Wie heeft dat ooit bedacht? Welke grapjurk heeft die stress op de Kerst gelegd? Vroeger, ja inderdaad… daar is ie weer die ‘vroeger toen alles beter’ was… Vroeger kwam er een kerstboom in huis, er werden (in Amsterdam) kerstliederen gezongen door Het Leger Des Heils op de hoek van de straat en er werd gezelligheid gecreëerd door het uitnodigen van grootouders die kwamen eten. Geen overdreven uitgebreide maaltijden; het ging om de gezelligheid met elkaar. Als kind kon je wegdromen bij de -met engelenhaar versierde- kerstboom met echte kaarsjes en luisterde je zoals altijd naar het ‘Klokje Van Zeven Uur.’ Het leven was goed; de wereld van het kind, ikzelf in dit geval, klein.
De wereld was niet groter dan eigen gezin, grootouders, een oom, een oudoom en school. Daar kwam midden jaren vijftig voor ons gezin al een auto bij en een kampeeruitrusting; dat maakte de wereld met het verkennen van Europa tijdens de vakanties al een stuk groter. Maar wat wist je verder van het leven? Van oorlogen, natuurrampen of andere ellende? Mijn ouders hielden ons daar ver van. Nu kijk ik er anders tegenaan, tegen die beschermde en rustige jeugd, die ik ook heus ooit wel eens saai vond!
Maar als ik kijk naar de kinderen van nu en waarmee zij al worden geconfronteerd, dan was het leven echt goed!
Of zouden de kinderen van nu een soort van ingebouwd pantser hebben meegekregen dat hen beschermt tegen de tele- en communicatie-ellende waarmee ze dagelijks om de oren worden geslagen? Al die informatie, waardoor hun koppies zo boordevol raken dat ze er druk van worden, niet kunnen slapen en in het lastigste geval zelfs agressief door alle opgehoopte narigheid…
Maar goed, we hadden het over alle stress die gelukkig nu weer voorbij is.
En weet je wat ik nou zo typisch vind? Kerst 2020 doen we het weer net zo met zijn allen. Weer onszelf onderdompelen in die Kerststress, door weer allerlei dingen te doen die we eigenlijk liever niet willen…
Wie durft het aan voor de volgende kerst? Gewoon samen thuis zijn, een wandelingetje over het strand of door de bossen als dat dichterbij is… geen overdreven maaltijden, maar als dat zo uitkomt ook de kliekjes van de vorige dag opeten! En spelletjes zoals Monopoly, Scrabbel en Mens-Erger-je-niet of een grote puzzel maken horen daar ook bij.
Ik ben benieuwd! En voornemens moet je niet maken, maar doen! Als je begrijpt wat ik bedoel, toch?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Vanavond om 24.00 uur geef ik mijn boek: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’ vrij voor publicatie
Vanavond gaat het gebeuren! Om precies 24.00 uur geef ik mijn boek vrij voor publicatie:
‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht’
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Je kunt het boek bestellen via:
boekengestellen.nl of ramira.nl
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: alternatieve geneeswijzen, boek, boekenbestellen, burnout, daar heb ik mijn leven lang op gewacht, karma, paranormaal, presentatie, psychiatrie, ramira, reïncarnatieVanavond om 24.00 uur geef ik mijn boek: ‘TROBAR’ vrij voor publicatie
Vanavond gaat het gebeuren!
Om precies 24.00 uur geef ik mijn boek vrij voor publicatie:
‘TROBAR’
De spirituele weg van een Kathaarse jonge vrouw
Je kunt het boek bestellen via
boekenbestellen.nl of ramira.nl
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: boek, boekenbestellen, katharen, publicatie, ramira, spiritueel, trobarAndere kijk op psychiatrie: in hoeverre is een psychiatrische aandoening gewoon gedrag?
Andere kijk op psychiatrie: in hoeverre is een psychiatrische aandoening gewoon ‘gedrag?’ Jaja, ik weet dat bij een heleboel mensen nu de nekharen overeind staan en de stoom uit de oren komt. Hoe ik dat durf te beweren, geen verstand zeker van psychiatrische aandoeningen! Nou geloof mij, ik heb met mijn enorme ervaring (diploma B-verpleging in 1974) meer gezien van het gedrag van psychiatrische patiënten dan in de meeste gevallen de psychiater zelf.
Hij immers, werkt nooit en te nimmer op de werkvloer.
Hoeft die dronken, agressieve, dan wel hysterische patiënt niet te isoleren.
Of de opmerkingen te incasseren van de rap van tongriem gesneden dominee, die met zichzelf in de knoop zit vanwege het celibaat, en de verpleegkundigen met zeer vileine opmerkingen de grond in boort. Ook zal hij nooit de depressieve man vinden die zich met veel vernuft en onder het oog van de verpleegkundige op het toilet naast de observatieslaapzaal heeft opgehangen.
Hij krijgt verslag van de dienstdoende verpleegkundigen onder zijn neus, al dan niet gekleurd door de bril van hun eigen stemming die dag. Want zo is het ook nog eens een keer: als iemand moe is en een humeur heeft om op te schieten, zal een rapportage van zijn hand er anders uitzien dan bij een opgewekt humeur.
Ahhhhh echt waar, werkt dat zo? Ja natuurlijk werkt dat zo, gewoon allemaal mensen, toch…
Dus de rapportage van een tolerante verpleegkundige is een veel positievere rapportage dan van een chagerijnige! Simpel.
Maar, terug naar dat gedrag.
Tijdens mijn jarenlange uitzendwerkzaamheden kwam ik op zoveel verschillende afdelingen te werken; dit voorval herinner ik me uit de jeugdpsychiatrie. Een afdeling met jeugdigen onder de achttien jaar, en het broeide er altijd. De jeugd namelijk, doet wat jeugd thuis ook doet en wat redelijk normaal is voor kinderen in die leeftijd: grenzen verleggen, de ouders uitproberen en tegen elkaar uitspelen en meer van die ‘streken.’
Dat doen ze dus op zo’n afdeling met de groep ook. Werken goed samen die kinderen, als het gaat om verpleegkundigen uitlokken, en iedereen in de maling nemen.
Als de kinderen worden opgenomen is er al een lang traject aan vooraf gegaan, een opname en uit huis plaatsing is niet niks. Maar, kinderen leren snel. En kinderen kopiëren.
Zo’n jonkie dat vers opgenomen is, heeft nog nooit van stemmetjes gehoord, heeft er dan ook zelf geen last van. Echter, vertellen de anderen hem, je kunt stemmetjes heel goed gebruiken om je ‘straf’ te ontlopen als je rottigheid heb uitgehaald. Dus halen ze met elkaar heel vervelende streken uit (zoals ik altijd zeg: ze hebben tenslotte de hele dag de tijd om het te bedenken en vaak niets anders te doen…)
Als de verpleging erachter komt en de jongens -ook meisjes natuurlijk- op het matje moeten komen, trekken zij de trukendoos open. ‘Ik wilde dat niet, maar het moest van de stemmen!’
Handig he, om die stemmetjes te gebruiken?
Wie bedenkt het, ik niet in ieder geval.
Hoe ik het weet? Ik heb met de jeugd een praatje gemaakt, en omdat ik invaller was en de volgende dag daar niet weer kwam durfden ze mij best te vertellen wat hun streken waren! Eerlijk waren ze in ieder geval wel, en gelukkig stelde ik de juiste vragen op dat moment…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: gedrag, grenzen verleggen, observatiezaal, psychiatrie, psychiatrische aandoening, rapportage verpleegkundige, stemmetjes horenPsychiatrie Paranormaal Bekeken Had ik al verteld dat…
Naar aanleiding van mijn binnenkort uit te geven boek: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Had ik al verteld dat ik dit blog niet in een chronologische volgorde schrijf, maar dat ik schrijf wat me op dat moment te binnen schiet?
Dat betekent dus dat ik vandaag over mijn boek schrijf, morgen put uit mijn enorme hoeveelheid en door de jaren heen verzamelde zelf geschreven gedichten/spreuken.
Maar ook kan ik zomaar iets vertellen over een herinnering uit de tijd dat ik als jong zusje in de Psychiatrie werkte. Een jong zusje was een leerling verpleegkundige.
En dan deel ik af en toe een foto. Of dat nou te maken heeft met wat ik geschreven heb of omdat het me gewoon ineens in gedachten schiet, zoals iets uit de tijd van mijn opleiding…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: blog, boek, paranormaal, psychiatrieN.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Hoog Sensitief en opgenomen in de Psychiatrie: een regelrechte ramp
N a.v. mijn binnenkort uit te geven boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ Opgenomen in de psychiatrie, terwijl je Hoog Sensitief bent, is een regelrechte ramp!
Om leren gaan met Hoog Sensitiviteit, of in gewoon Nederlands: Overgevoeligheid:
Hoog Sensitieve mensen, die met hun grote gevoeligheid nog niet uit de voeten kunnen, nemen allerlei kwalen over van hun omgeving, letterlijk.
Zij kunnen nog niet (h)erkennen dat het van een ander is en er flink last van hebben. Hoog Sensitief, of heel gevoelig betekent dat jouw zintuigen meer signaleren dan bij een ander het geval is; je staat meer ‘open’ dan andere mensen. Om te beginnen is er niets mis met deze gevoeligheid. Integendeel: het is onderdeel van spirituele groei, waarbij je op weg bent naar een Hoger Bewustzijn.
Maar, jij kunt er nog niet mee omgaan, en gebeurt het geregeld dat je hier en daar emoties en/of lichamelijke klachten van anderen oppikt. En dat is lastig. Want hoe weet je dat het van een ander is? En… volgende vraag: hoe kom je ervan af? Wie wijst je de weg hierin, wie leert je ermee om te gaan en wie vertelt je hoe je dit allemaal kunt voorkomen?
Dat laatste is het lastigst, want waar kun je naartoe met al je vragen?
Onderhand duurt het maar, en steeds gebeurt het weer.
Als je al langere tijd van alles hebt opgepikt van anderen, zonder het kwijt te kunnen, is de kans groot dat je jezelf een beetje begint kwijt te raken.
Je kunt niet schiften welke emoties van jou zijn, en welke van anderen. Je loopt op een dag vast. Je hoofd is één grote chaos en je kunt geen rust meer vinden.
Toch maar eens naar de huisarts. Die heeft een kort gesprek met je en geeft wellicht een recept mee voor medicijnen om eens goed te kunnen slapen. Het helpt echter niet.
Na verloop van tijd nog maar eens naar de huisarts; wat pilletjes erbij, misschien ook voor overdag? Nou ja, liever niet, toch proberen maar…
Niet fijn, die pillen. Je hebt er behoorlijk last van, en het helpt niet, je hoofd wordt onderhand een grote bol watten. Emotioneel ben je mat geworden. Dit is toch geen helpen? Je wordt boos als je weer naar de huisarts gaat. Boos dat hij je niet kan helpen.
Je wordt grof in de mond want je voelt je niet gehoord. Wil niet weg voor er een oplossing wordt aangedragen. Daar is een huisarts toch voor?
Na maandenlang, of langer te hebben gedokterd, en allerlei medicijnen te hebben geslikt die niet echt hielpen, is je gedrag dermate onaangepast dat er door naaste familie op wordt aangedrongen om verdere stappen te ondernemen.
‘Ja hoe dan?’ schreeuw je tegen het familielid. Alsof hij er iets aan kan doen. ‘We maken ons zorgen om je, je was altijd zo positief. Je was zo sociaal, iedereen kon bij jou terecht met vragen of voor hulp. Wat is er toch met je gebeurd?’ En dan breek je. De tranen lopen je over de wangen, want je weet het zelf ook niet meer.
Je zegt: ‘Ik weet het echt niet. Ik wil dit niet. Ik ben mezelf volkomen kwijt, er is niets meer van me over!’ Waarmee je onbewust de spijker op de kop slaat! Er wordt gepraat over mogelijkheden, en weer komt er een afspraak met de huisarts. Je wordt doorgestuurd naar een psycholoog van de GGZ. Enige maanden later worden de klachten erger en er komt een psychiater aan te pas. Deze biedt aan je op te nemen om tot rust te komen.
En dan, denkend dat dit het begin is om weer jezelf te worden… wordt het nog erger! Je loopt totaal vertwijfeld over de afdeling. Die chaos in je hoofd, je stemmingen wisselen met het uur. Ze noemen je Jantje-Lacht-Jantje-Huilt…
Het is zo lastig. Kom er maar eens achter, dat die hoofdpijn niet van jou is, maar van iemand anders. Of dat verdriet dat je ineens overvalt, terwijl je zo’n leuke dag hebt gehad. Je snapt er niets van, en begint vroeg of laat ontzettend aan jezelf te twijfelen.
Door die opname zit je dag en nacht tussen mensen die niet in balans zijn. Niet bepaald de allerbeste plek voor overgevoelige mensen, en zo logisch, als je begrijpt dat jouw ‘openheid’ zorgt voor veel van je klachten. Vierentwintig uur tussen mensen die niet in balans zijn… bescherm je daar maar eens tegen!
Zoals de volkswijsheid zegt: ‘Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.’ Dat is zo. Maar… hoe lang moet je nog wachten en wanneer is de nood op zijn hoogst…
Allemaal vragen waar geen mens antwoord op kan geven. Of misschien toch wel: ‘Stel je ervoor open.’
En ja, dit is een heel dubbel antwoord!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: boek, energie overnemen, hoog sensitief, klachten overnemen, openheid, overgevoelig, paranormaal, psychiatrie, volkswijsheidWaarom Bipolaire Stoornis, na Manisch-Depressief … Hoe moeilijker het woord, hoe ernstiger de kwaal lijkt
Moeilijke woorden zoals Bipolaire Stoornis; waarom? Voorheen gewoon Manisch-Depressief, dat was toch duidelijk? Of wat dacht je van Stemmingswisselingen?
Het lijkt wel steeds ernstiger te klinken, naarmate we moeilijker woorden gebruiken.
Hoe je het ook noemt… het gaat uiteindelijk maar om één ding: energie. Een teveel aan energie of een tekort aan energie. Boeken vol zijn er over geschreven, maar als je het reduceert tot een normaal Hollands woord is de kwaal al ‘bijna over.’ Of ligt het toch iets ingewikkelder? Het leven op zich is simpel, alleen maken wij mensen het zo moeilijk.
Toch… of toch niet?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: bipolaire stoornis, leren omgaan met energie, manisch-depressief, stemmingswisselingenZwanger zijn eind jaren zeventig betekende ontslag. Te gek om over na te denken zul je zeggen, maar in de Psychiatrie was het wel degelijk zo
Naar aanleiding van mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ was ik vandaag met iemand in gesprek over de tijd dat ik zelf in de psychiatrie werkte. We kregen het onder andere over zwanger zijn en blijven werken. Ik herinner ik me het volgende.
Als zwangere werknemer werd ik op een dag gevraagd om even langs personeelszaken te komen. Geen idee wat er aan de hand zou zijn. Dacht dat het wel te maken zou hebben met mijn zwangerschapsverlof. Ik had het allemaal goed geregeld. Bleef zo lang mogelijk werken, om dan na de bevalling de meeste vrije weken zou hebben. Dus ging ik goedgemutst langs om te vragen wat er aan de hand was.
Mijn mond viel open van verbazing! Dit had ik nooit gedacht:
Bij mijn begroeting brandde degene die mij te woord stond al los: ‘Wanneer ga je met ontslag?’ Met stomme verbazing vroeg ik: ‘Hoezo met ontslag? Jullie hebben toch geen ontslagbrief van mij ontvangen?’
‘Maar je bent toch zwanger?’
‘Ja, maar dat wil toch niet automatisch zeggen dat ik met ontslag ga? Ik ga helemaal niet weg. Ik blijf gewoon werken!’
Bleek ik toch één van de eersten te zijn, die niet met ontslag ging vanwege het krijgen van een kind. Ondenkbaar in deze tijd. In die tijd was het heel normaal, we hebben het over 1978! Goed, het wordt geaccepteerd, maar met een afkeurend gezicht. Ik blijf vrolijk werken, en krijg een zoon.
Ik mocht in de nachtdienst mijn kind niet meenemen, terwijl ik wel borstvoeding gaf. Ik wist van de vereniging ‘Borstvoeding Natuurlijk’, waar ik later zelf actief lid van was, dat er een oude wet bestond waarin beschreven stond, dat een werkgever verplicht was iedere zogende vrouw de gelegenheid te geven haar kind tijdens het werk te voeden. Aangezien ik niet naar huis kon ’s nachts wilde ik mijn kind meenemen. Personeelszaken wist van niets… nog nooit meegemaakt! Nu wel dus. Ik heb precies verteld welk artikel in de wet dit was en gevraagd het na te zoeken. Dat zouden ze doen. Uiteraard hebben ze het artikel in de arbeidswet gevonden. Mijn kind ging vanaf dat moment met toestemming mee, en later mijn dochters ook.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: 1978, ontslag vanwege zwangerschap, psychiatrie, zwangerN.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Herinneringen aan een ver verleden in een brandend huis
N a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’
Herinneringen aan een ver verleden: slachtoffer uit een verbrande woning nabij Montsegur.
Schreef ik al een blog over Olga en haar herinneringen aan het verleden bij de Montsegur, hier deel ik nog een herinnering van Olga. Met tastbare gevolgen voor haar.
Tijdens één van de reizen die ik eind jaren negentig organiseerde naar Occitanië in Zuid Frankrijk gingen we dagelijks op stap vanuit onze gite, om de omgeving te verkennen. Die gite huurde ik bij vrienden die aan de voet van de Pyreneeën wonen, vlakbij de Troubadoursburcht Puivert. Een prachtige uitvalsbasis om een bezoek te brengen aan de Cité de Carcassonne, Minerve, gorge de Calamus, Montsegur.
We lopen in een klein dorpje. Plotseling krijgt Olga het moeilijk. Ze weet niet wat er aan de hand is, maar ze voelt zich niet veilig. Aan de rand van het dorp staan paar middeleeuwse ruïnes. Meer is het niet; onbewoonbaar. Het zien van die ruïnes, waarvan er meerdere duidelijk in brand hebben gestaan, doen haar herinneren dat ze zelf een brandend huis ontvlucht is. Op het moment dat ze haar herinneringen deelt, zie ik het zo voor me. De balken boven haar storten in en komen op haar terecht. De vlammen krijgen vat op haar kleren. Meer beelden heeft ze niet gezien, maar zelf weet ze met zekerheid te vertellen dat ze gered werd uit de brandende woning.
De dag is bepaald door deze herinnering en verloopt verder rustig; we wandelen, drinken ergens koffie, eten wat en gaan in de loop van de middag terug naar onze gite. Het was een druilerige dag en we zagen geen zon. Die hele week nog geen zon gezien. Helemaal niet erg, want het is heerlijk najaarsweer.
Eenmaal terug vertellen wij onze gastheer natuurlijk dat Olga zich voor de tweede keer iets herinnerd heeft, en zij doet haar verhaal. Tegen de avond, in de schemering, zien we door de andere lichtval iets wat nog niet was opgevallen.
‘Zou jij je gezicht niet eens insmeren?’ vraagt haar vriendin.
‘Nou, hoezo dàt dan?’ vraagt zij met een onvervalste Wetsfriese tongval.
‘Kind, je hebt de vellen aan je gezicht hangen! Je bent hartstikke verbrand!’
‘Maar waarvan dan? We hebben geen zon gezien…’
Als ze deze woorden uitspreekt weten we allemaal dat deze vellen van verbranding niets met de zon te maken hebben gehad. Het is de lichamelijke reactie op wat zij in de geest ervaren heeft, eerder die dag. Zo heftig kan een herinnering zijn, die ook geestelijk lange tijd kan blijven hangen; alsof je het net meegemaakt hebt. Het begrip ‘tijd’ blijkt ook hier weer heel betrekkelijk.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: herinneringen aan vorige levens, montsegur, paranormaal, psychiatrie, puivert, pyreneeën, troubadoursburchtN.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Herinneringen uit de Psychiatrie: collega Psychiatrisch Verpleegkundige bleek Pathologisch Leugenaar
Naar aanleiding van mijn boek: Psychiatrie Paranormaal Bekeken herinner ik mij een collega; zij was een Pathologisch Leugenaar. Waarom, wat is de achterliggende oorzaak?
Een Pathologisch Leugenaar heeft een onbedwingbare drang tot liegen. Hij is zich er terdege van bewust dat hij liegt. (zoals de kleptomaan wéét dat hij steelt, maar het geen halt toe kan roepen) Maar waarom? Waarom wil je je koste wat kost anders voordoen dan je werkelijk bent? Terwijl je weet, dat het nòg erger is, als jouw leugens aan het licht komen.
Het is een keus waar je niet wèrkelijk voor kiest, maar die drang, daar kun je niet onderuit. De drang om meer en sterker te lijken dan je bent vanuit een onzeker beeld over jezelf?
Ik had een jaar of veertig geleden zo’n collega. Ik geef het weer; met een eigen draai. Het verhaal van een collega Psychiatrisch Verpleegkundige, een Pathologisch Leugenaar. Haar verhaal loopt al heel lang als bij collega’s eindelijk de alarmbellen gaan rinkelen.
Ik noem de collega Gerrie.
Het is in de jaren zeventig en alle collega’s hebben een relatie. Op wat voor manier dan ook, sommigen hupsen van tijd tot tijd van de ene in de andere relatie. Alles kan en alles mag, het leven is goed en vooral: iedereen voelt zich vrij. Gerrie heeft ook een vriend, maar niemand heeft hem nog gezien, laat kennis gemaakt.
Haar vriend woont in Duitsland, en komt hier niet zoveel vanwege zijn zware studie. Zelf gaat ze regelmatig erheen, werkt graag tien dagen achter elkaar om dan vier aaneengesloten dagen vrij te zijn. Of ze deed er nog een week nachtdienst achteraan. Dan was je zeven dagen vrij, want de dag die je eigenlijk moest slapen na je laatste nacht telde je ook mee als vrij.
Ik schets hier wat gesprekjes zoals ze gegaan konden zijn, maar de rode draad in het verhaal van de vriend die van het toneel moest verdwijnen, is waar gebeurd.
Collega
Goh, laat eens een foto zien van je vriend?
Gerrie
Dit is hem, en dit is zijn woning.
Collega
Die heeft het voor elkaar geloof ik. Leuke vent, mooi huis waar hij woont. Gerrie
Hij studeert voor internist en moet binnenkort examens doen.
Tijdens een late dienst vertelt Gerrie dat haar vriend voor een dag of twee bij haar is; is er uitgelaten en blij van. Als ze langs haar woning rijden, ze huurt een etage, is het er donker.
Collega
Hoe kan dat nou, er brandt geen licht. Is hij er wel aangekomen dan?
Gerrie
Hij zal wel weer liggen slapen op de bank. De reis, zijn studie, die is natuurlijk doodmoe.
De tijd verstrijkt, niemand ziet de vriend, maar eigenlijk heeft ook niemand contact met deze collega buiten het werk. Zo gek is dat dus niet. Onderhand blijft Gerrie enthousiast vertellen over haar vriend, telkens als gesprekken met collega’s, tijdens de koffiepauze even stilvallen.
Gerrie
Zal ik een nieuwtje vertellen? We hebben trouwplannen en zullen na zijn opleiding, in de herfst gaan trouwen.
Collega
Wat fijn zeg. Gefeliciteerd!
De andere collega’s zijn begaan -ze is een beetje een buitenbeentje- en ook blij voor haar.
In de examentijd nodigt Gerrie haar collega’s bij haar thuis uit voor een gezellig avondje. Haar vriend weet al dat hij geslaagd is. De collega’s gaan erheen en horen de enthousiaste verhalen. Nog net geen Cum Laude, maar zeker mooie cijferlijsten.
Collega
Wel jammer dat hij er niet bij kon zijn vanavond. En nu op zoek naar passend werk?
Gerrie
Welnee, niet nodig. Ze kennen hem van stages en hij heeft al twee aanbiedingen gehad.
Hij hoeft alleen maar te kiezen.
Collega
Dat kan niet stuk, de mazzelaar! En daar ga jij mee trouwen…
Gerrie
Ja… en glundert van oor tot oor.
Enige tijd later komt Gerrie wat pips op de late dienst. Zij heeft net bericht gekregen van de ouders van haar vriend (die overigens nog steeds geen naam heeft!). Het gaat niet goed met hem en moet allerlei nare onderzoeken ondergaan.
Collega
Hè wat naar, hoe kan dat nou? Kun je er niet heen om hem te steunen?
Gerrie
Er mag niemand bij hem, misschien is het ook besmettelijk. Ze weten het echt niet!
De collega’s zijn wederom zeer begaan met Gerrie en vragen steeds naar de vorderingen en uitslagen van alle onderzoeken, Gerrie op haar beurt heeft op alle vragen antwoord.
Collega
En jullie zouden gaan trouwen!
Gerrie
Ja, ik weet het ook niet. We zullen het uit moeten stellen zolang ze niets weten…
Gerrie meldt zich ziek. Is oververmoeid en kan niet of nauwelijks slapen vanwege alle spanningen. Zij krijgt alle begrip van collega’s, zeggen haar vooral de tijd te nemen en wensen haar sterkte. Gerrie blijft een paar weken thuis. Op een dag meldt zij zich beter en verschijnt weer op het werk met een blije lach.
Collega
Gaat het weer wat met je en hoe is het met je vriend?
Gerrie
Het gaat goed met hem. Ze konden niets vinden en hij is weer thuis. Nu kunnen we een nieuwe trouwdatum gaan plannen.
Collega
Fijn hè, dat het allemaal goed is afgelopen!
Gerrie
De nieuwe trouwdatum wordt ergens in het voorjaar. Rond de kerst is mijn vriend weer hier.
Collega
Dat is gezellig. Dan nodig ik jou en de anderen van de afdeling hierbij uit om te komen kennismaken.
Gerrie
Nou, wat leuk! Dan zullen we er zijn hoor.
Adres van de collega wordt genoteerd en de datum erbij gezet. Daags voor het gezellige kennismakingsavondje laat Gerrie weten dat het niet door kan gaan. Vriend weer niet goed geworden, en is opnieuw voor onderzoeken naar Duitsland. Is beter, eigen arts en zo.
Collega
Het zit jullie ook niet mee, hè?
Gerrie
Ja, zucht ze, het is niet anders…
Collega’s vinden haar een sterke meid, want haar werk en humeur lijden er niet onder. Complimenteren haar daarvoor.
Collega
Weet je al iets?
Gerrie
Onderzoek na onderzoek heeft hij gehad, maar ze weten het niet. Nog steeds niet. Hij wordt morgen ontslagen uit het ziekenhuis.
Collega
Nou, hèhè dan nu eindelijk voorbereiden op je trouwdag!
Gerrie gaat weer vaker naar Duitsland voor alle voorbereidingen van het aanstaande huwelijk dat daar voltrokken zal worden. Ook gaat ze daar op zoek naar een bruidsjurk met haar schoonmoeder.
Collega
Gaat je eigen moeder niet mee dan?
Gerrie
Ja natuurlijk gaat mijn eigen moeder mee. Mijn ouders logeren in het gastenverblijf van mijn aanstaande schoonouders. Dat is speciaal voor vrienden en familie; een piepklein huisje met alles erop en eraan. Is heel gewoon daar in Duisland.
De collega’s vinden wederom dat zij boffen. Allemaal, ook haar ouders. Als Gerrie terug is uit Duitsland heeft zij een keus gemaakt en de jurk besteld. Deze wordt op maat gemaakt, geheel naar haar wensen.
Collega
Geweldig zeg, til eens een tipje van de sluier op. Kleur? Lengte? Sleep?
Gerrie
Haha, nee hoor. Dat doe ik niet, want dat brengt ongeluk. Ik zeg lekker niets.
Collega
Dan moeten we maar wachten tot na de bruiloft als je het fotoalbum laat zien.
Krijgen wij trouwens ook een uitnodiging voor het feest?
Gerrie
We zijn nog bezig een lijst samen te stellen van de gasten die we uitnodigen.
Nou, vooruit. Ik wil jullie wel vertellen dat onze ouders en de bruidskinderen allemaal in dezelfde stijl gekleed zullen worden.
Collega
Jeetje, het lijkt wel een sprookjeshuwelijk?
Gerrie
Misschien wel een beetje, en lacht breed.
Dan, hoeveel erger kan het worden? Gerrie meldt zich ziek. Helemaal over haar toeren. Haar vriend moet met spoed geopereerd worden. Tumor in zijn hoofd! Ze reist af naar Duitsland.
Collega
Natuurlijk, zorg dat je er bent voor hem. Sterkte en wens hem beterschap. Neem je tijd!
En de bruiloft?
Gerrie
De hele bruiloft is inmiddels in kannen en kruiken. De kleding hangt klaar, de feestzaal is geregeld en hotels gereserveerd voor andere familie die van ver komt. Er zullen zoveel gasten komen, ook al zijn collega’s. Zo’n tweehonderdvijftig man in totaal.
Ja, dat doen ze in Duitsland.
Collega
Wat zijn wij dan simpel hè, hier in ons kleine landje…
Gerrie belt vanuit Duitsland. Nog niet zo gewoon in die tijd, kostbaar ook. Gerrie
Operatie is geslaagd, er is niets waar de artsen extra alert voor hoeven zijn. Bruiloft kan gewoon doorgaan.
Collega
Joh, wat fijn. Gefeliciteerd, komt het toch nog allemaal goed!
Daags daarna weer Gerrie aan de telefoon. Intens verdrietig. De operatie was zo goed gegaan, maar er is een bacterie bij gekomen. Vanmorgen is hij overleden.
Alle collega’s van de afdeling zijn diep geschokt door dit telefoontje. Ze waren zó begaan met haar, en nu dit… Dat geloof je toch niet!
Gerrie blijft in Duitsland tot na de begrafenis. Die zal over drie dagen zijn, in de ochtend.
Collega
We zullen aan je denken en aan je familie. En een kaarsje branden.
De dag van de begrafenis komt Gerrie goedgemutst aan voor een late dienst. De collega’s vinden haar heel sterk dat ze er nu al is. Hoewel?
Begrafenis… vanuit Duitsland hierheen… nu al hier… geen verdriet…
Alarmbellen gaan rinkelen bij de collega’s en zij gaan in beraad.
DIT KLOPT NIET… WAT IS HIER AAN DE HAND?
Nooit hebben zij OVER Gerrie gesproken, maar nu des te meer. Allemaal hadden ze bij tijden hun vraagtekens, maar deelden dat met niemand. Waren zo te goeder trouw!
De psychiater van de afdeling wordt erbij betrokken.
Ze zitten er danig mee in hun maag, nu het kwartje is gevallen, dat er nooit een vriend is geweest! En dat het Gerrie te heet onder de voeten werd en deze vriend van het toneel moest verdwijnen. De collega’s voelen zich verraden door alle leugens en hebben elkaar hard nodig om het een plekje te geven.
De psychiater heeft Gerrie op gesprek gevraagd.
Heeft haar duidelijk gemaakt dat wie op deze wijze leugens in de wereld brengt, om anderen op het verkeerde been te zetten, een Pathologisch Leugenaar is. Hij wil haar begeleiden en biedt aan om met haar daarover in gesprek te gaan. Zij neemt het aanbod niet aan en verdwijnt met de Noorderzon.
Tot grote ergernis van haar collega’s die haar nooit zullen kunnen confronteren met wat zij bij hen heeft aangericht!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: kleptomaan, paranormaal, pathologisch leugenaar, psychiater, psychiatrieN.a.v mijn boek Psychiatrie Paranormaal Bekeken: Burnout: hoe kom je eraan en hoe kom je eraf… Magnetiseur kan letterlijk de helpende hand bieden
Burnout, de overtreffende trap van overspannen zijn. Met als gevolg dat je ook langer nodig hebt om er weer bovenop te komen. Maar hoe doe je dat? Je huisarts heeft natuurlijk al laten weten dat je het rustig aan moet doen, en je accu weer op moet laden… ja natuurlijk. Dat snapt iedereen!
MAAR HELP… HOE? GEEF ME EEN OPLOSSING!
Dat vertelt de beste man er niet bij. Niet uit onwil, maar omdat hij je geen pasklaar antwoord kan geven. En goede raad is zoals altijd duur. Als het heel lang duurt en jij steeds verder wegzakt in je niet meer vooruit kunnen en geen energie hebben, raadt hij je na het zoveelste consult misschien aan om eens naar een psycholoog te gaan. Dat zou inderdaad al kunnen helpen. Maar eigenlijk heb je niet eens de kracht meer om de vragen, waarmee hij inzicht in jouw situatie wil krijgen, goed en volledig te beantwoorden. Als hij geen inzicht krijgt in jouw zielenroerselen, kan hij je ook moeilijk helpen! Bij de volgende afspraak blijf je weg, al die vragen aan je hoofd kun je er niet bij hebben.
Die kop zit toch al zo vol, en alles begint dóór elkaar te lopen! Jammer, maar weer een teleurstelling, en vaak een gedachte als: zie je wel, niemand kan mij helpen. Onzin, er is altijd iemand die je kan helpen. Alleen heb je die persoon -nog- niet gevonden. Eerder schreef ik een blog over wat een magnetiseur doet:
‘Magnetiseren is een oeroude, natuurlijke en universele behandeling van ziekten en aandoeningen. Deze holistische geneeswijze bevordert het zelfgenezend vermogen en herstelt het natuurlijk evenwicht tussen lichaam en geest.
Werkwijze:
De magnetiseur stemt zich af op de te behandelen persoon. Op 5-10 cm. van het geklede lichaam tast hij met de handen de energie af, waarbij de helende energie door zijn handen stroomt. De energie-balans wordt, zoveel als mogelijk is op dat moment, hersteld.
Behandeling neemt korte of lange tijd in beslag, al naar gelang de klachten en de tijd dat deze al bestaan. Bewustzijn en/of inzicht kan daarbij een rol spelen, maar is niet noodzakelijk; bij kinderen en dieren werkt deze therapie ook.
Deze energetische behandeling kan aanvullend en naast andere therapieën worden toegepast. Ook als pijnbestrijding of als ondersteuning tijdens afbouw van medicatie. Het is een veilige en natuurlijke behandeling.’
Heb je vragen? Vraag!
Zonder vragen geen antwoorden en mogelijke oplossingen voor je burnout.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: boek, burnout, holistische geneeswijze, magnetiseur, paranormaal, psychiatrie, zielenroerselenWorkshop bloggen gevolgd bij Bastiaan Vercouteren van Blogtrommel
Mocht ik aan het begin van mijn ‘blog-carriere’ nog veel twijfels hebben of ik er wel goed aan deed, en of er wel iemand op mijn blog zat te wachten, ik vind het nu steeds leuker worden. Daarbij: het blijkt ook dat mijn blog gevonden wordt, gezien het aantal pageviews. Ik ben er blij mee. Het stimuleert om door te gaan en geregeld wat te schrijven.
Gisteren een workshop gedaan bij Bastiaan Vercouteren van ‘Blogtrommel’ waar ik de fijne kneepjes van het bloggen geleerd heb. Bijna een maand aan het bloggen nu, en ik ben dik tevreden met de resultaten. In het vervolg neem ik de tips die ik van Bastiaan kreeg mee in mijn blogs. Dat wil zeggen: voor zover het mij niet beïnvloedt in mijn manier van bloggen! En waar het nou eigenlijk over ging, waarom ben ik met bloggen begonnen? Het ging en gaat nog steeds over het boek dat ik geschreven heb. Een boek waarin je kunt lezen over een geheel andere kijk op de psychiatrie.
De titel is:
Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Daarbij ga ik deel één van dit boek: ‘Trobar’ uitgeven als historische roman. Beide boeken zullen op dezelfde datum het levenslicht zien.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: alternatieve geneeswijzen, bloggen, burnout, karma, paranormaal, psychiatrie, reïncarnatien.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Het Dolhuys Haarlem, museum over de geschiedenis van de psychiatrie
Heb ik zelf een paar foto’s van hoe het er in de zeventiger jaren uitzag in de psychiatrie, er was op Duin en Bosch ooit een museum. Daar lagen nog eens fotoalbums! Er waren/zijn heel veel foto’s van patiënten uit lang vervlogen tijden, die ongecensureerd in die boeken zaten. Dat kon toen nog.
Ook foto’s van allerlei therapieën, zoals gedurende een bepaalde periode de vaak voorgeschreven badtherapie (koudwatertherapie), elektroshock, insulinekuren en gebruik van het spanlaken.
Als je er nooit mee te maken heb gehad, geloof je je ogen niet. Ook het gebruik van de dwangbuis, eenzaam in een isoleer, waarbij de handen kruislings over de borst, op de rug werden vastgebonden door extra lange mouwen. De foto’s zijn er allemaal nog uit die tijd.
Ook allerlei oude medische attributen waren te zien in het museum. Antieke rolstoelen, die met de hand voortbewogen konden worden door degene die erin zat, door middel van stangen. Maar ook dwangstoelen, of isoleerstoelen genoemd. Die stoelen zaten aan de muur vast, en er was geen uitkomen aan, als je er eenmaal in zat. Er werd een zware plank, met ruimte voor de benen van boven naar beneden in een rail geschoven, dan ging er een zwaar blad overheen, waaraan dan bijvoorbeeld gegeten kon worden.
Op Willibrord in Heiloo kon iedereen die er interesse in had naar het museum/archief onder een van de afdelingen. Iedereen die er werkte kon er met eigen moedersleutel in. Zo vertelde een collega mij, toen ik er eens als invaller werkte. Dus ook daar heb ik de fotoboeken in kunnen zien van lang geleden, toen daar nog alleen religieuze broeders werkten.
Enige jaren geleden bezocht ik op Willibrord een tentoonstelling over psychiatrie van lang geleden.
Hoe dan ook, het raakt niet in de vergetelheid. Gelukkig worden de oude methodes niet meer gebruikt. Het museum van Duin en Bosch en alle fotoboeken zijn ondergebracht in het Dolhuys in Haarlem. Een museum over de geschiedenis van de psychiatrie.
Dus wie er meer over wil weten, gaat een dagje naar Haarlem.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: dolhuis haarlem, duin en bosch, dwangbuis, dwangstoelen, geschiedenis psychiatrie, insulinekuren, isoleer, koudwatertherapie, museum, paranormaal, psychiatrie, willibrord heiloon.a.v. boek: Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken: Insignes B-verpleging
Zoals eerder vermeld, moest iedere (leerling)verpleegkundige de speld te dragen die hoorde bij het opleidingsjaar; daarna de speld die bij diplomering uitgereikt werd.
In het eerste jaar van de opleiding tot B-verpleegkundige droeg ik een zilveren kruis.
In het tweede jaar van de opleiding tot B-verpleegkundige droeg ik een gele speld met soort van zilveren esculaap.
In het derde jaar van de opleiding tot B-verpleegkundige droeg ik een rode speld met een soort van zilveren esculaap.Allemaal prima insignes en voor iedereen duidelijk. Als B-verpleegkundige had je het ‘Zwarte Kruis’ gehaald.
Kijk, en dat heb ik nou nooit gesnapt. Het zwarte kruis is helemaal niet zwart, maar blauw.
Kan iemand mij vertellen waarom het blauw is?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: insigne, paranormaal, psychiatrie, zwarte kruisHerinneringen en foto’s n.a.v. mijn boek: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’
Of je het wilt of niet, als je een boek schrijft over je eigen verleden, herinner je je ook allerlei dingen die allang in de vergetelheid geraakt waren. Zo herinner ik me weer van alles en ga op zoek naar foto’s waarvan ik weet dat ik ze nog heb, ergens. Het is wel zoeken hoor! Maar natuurlijk vind ik er een paar. Als tweedejaars zuster werk ik hier op een mannenafdeling en zit in de nachtdienst.
Om een beeld te geven hoe de afdelingen er toen uitzagen, en wat ik in mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ ook beschrijf. De afdelingen met veel lichtgeel en lichtgroen op de muren, alles even kaal, oud en ongezellig. Deprimerend, maar dat is wel te zien denk ik.
Dit ben ik zelf. En jawel, mijn haar keurig vastgebonden zoals het hoort! Steeds gebukt staan bij de lage bedden is in 1972 geen enkel probleem. De ARBOwet moet dan nog uitgevonden worden, geloof ik.
Een collega
Iedere morgen in alle vroegte wordt er brood gesmeerd en op bordjes per persoon klaargezet op de ontbijtkar. Afgedekt met natte theedoeken tegen het uitdrogen. Dat brood wordt zelfs gesmeerd nog vóór iedereen gewassen wordt door de nachtdienst. Het ontbijt is veel later, pas rond een uur of negen. Eet smakelijk!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: arbowet, herinneringen, paranormaal, psychiatrie, psychiatrische afdelingUit deel 3 van mijn boek Psychiatrie Paranormaal Bekeken: over Elektroshock; is Magnetiseur een alternatief?
Dit is een Elektroshockapparaat.
Bovenop liggen de twee polen die op de slapen werden gezet.
Een ander woord voor elektroshock is Elektroconvulsietherapie: ECT.
In deel 3 van mijn boek: ‘Opgeleid’ kun je een passage vinden over electroshock; ik geef hier een beknopt gedeelte ervan weer. Er werd vaak geshocked bij manisch/depressieve patiënten. Werkend op een ‘chronische afdeling’ mag ik assisteren op de observatie afdeling die boven is:
Er komt op die bewuste dag een telefoontje van het hoofd van afdeling: ‘Kunnen er straks een paar assistentes naar boven, Toos wordt geshockt.’ Ja, dat wil iedereen graag, want er vallen punten mee te behalen voor het praktijkboekje. (een elektroshock houdt in dat er op kunstmatige wijze -door middel van elektriciteit- een epileptisch insult gecreëerd wordt; er vindt dan een energetische ontlading plaats)
De collega’s van die dag hebben de punten al, dus mag Alida naar boven. De begeleiding van Toos tijdens de behandeling bestaat hieruit, dat haar lichaam vastgehouden moet worden. Dit om botbreuken en spierscheuringen te voorkomen. Er staan twee mensen bij de voeten, twee bij de knieën, twee bij de heupen, twee bij de schouders en het hoofd van de afdeling staat bij haar hoofd, en bedient ook het elektroshock apparaat. Daarmee wordt de stroomsterkte ingesteld, en door middel van twee polen op de slapen van Toos doorgegeven.
‘Iedereen klaar?’ Links en rechts wordt geknikt. Dan worden de polen op het hoofd van Toos gezet en wordt op de knop gedrukt. Met als resultaat een volledig insult. Toos ligt zwaar te snurken wegens ademnood tijdens de volledige verkramping en op het moment dat zij helemaal paars is aangelopen, wordt zij met een kort commando: ‘Draaien!’ op haar zij gezwiept, en krijgt zij zuurstof toegediend.
En daar staan ze dan allemaal rustig bij te kijken, alsof het de normaalste zaak van de wereld is… nou, niet voor Alida! Zij denkt dat er van alles mis is gegaan en dat Toos doodgaat, maar het blijkt erbij te horen. De aanwezige arts heeft zij, lijkbleek als ze is van de schrik, gevraagd wat dit voor beestachtige vertoning was, en of niet iemand haar even had kunnen voorbereiden op wat er ging gebeuren! Zij kon er niet over uit dat er zo mensonterend gehandeld werd!” (als tweede jaars leerling had Alida dit onderwerp nog niet behandeld gekregen in het lescentrum)
Tot zover de ouderwetse psychiatrie. Niet heel lang daarna werd er alleen nog deze behandeling toegepast in een Algemeen Ziekenhuis en onder lichte narcose. Dat was een stuk humaner; tenminste, àls je daarvan al kunt spreken. Want erg vriendelijk is de methode nog steeds niet. Het idee alleen al, stel het je eens voor; elektriciteit door je hoofd! Dat het bij sommige mensen een korte psychische verbetering opleverde, was buitengewoon prettig. Maar dat betekende echter niet dat er geen hersencellen vernietigd werden tijdens zo’n behandeling. Want dat gebeurde namelijk. Kun je nagaan, als deze behandeling vaak werd toegepast…
Magnetiseur.
Het zou zoveel simpeler en zeker ook vriendelijker /liefdevoller zijn om menselijke energie te gebruiken.
Ik herinner me nog het korte overleg vlak voor de behandeling met behulp van het elektroshock apparaat. Hoofd afdeling overlegt met de arts over de intentie van de shock. ‘Doe maar: …..’ waarna zo’n beetje ‘uit de losse pols’ het apparaat wordt ingesteld.
Een magnetiseur werkt ook met energie, maar stemt zich precies af op de energie van de persoon die hij gaat behandelen. Betere/zuiverder afstemming is niet mogelijk.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Wat doet een Magnetiseur
Magnetiseren is een oeroude, natuurlijke en universele behandeling van ziekten en aandoeningen. Deze holistische geneeswijze bevordert het zelfgenezend vermogen en herstelt het natuurlijk evenwicht tussen lichaam en geest.
Werkwijze:
De magnetiseur stemt zich af op de te behandelen persoon. Op 5-10 cm. van het geklede lichaam tast hij met de handen de energie af, waarbij de helende energie door zijn handen stroomt.
De energie-balans wordt, zoveel als mogelijk is op dat moment, hersteld.
Behandeling neemt korte of lange tijd in beslag, al naar gelang de klachten en de tijd dat deze al bestaan. Bewustzijn en/of inzicht kan daarbij een rol spelen, maar is niet noodzakelijk; bij kinderen en dieren werkt deze therapie ook.
Deze energetische behandeling kan aanvullend en naast andere therapieën worden toegepast. Ook als pijnbestrijding of als ondersteuning tijdens afbouw van medicatie.
Het is een veilige en natuurlijke behandeling.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: bewustzijn, holistische geneeswijze, inzicht, magnetiseren, magnetiseur, natuurlijk evenwicht tussen lichaam en geest, natuurlijke behandeling, pijnbestrijding, zelfgenezend vermogenVroeger toen ik groot was; onverwerkte trauma’s en energetische therapie
Kinderen kunnen je zomaar spontaan -vaak geprikkeld door een situatie- iets over een ver verleden vertellen. Maar hoe vaak wordt dat als fantasie afgedaan of wordt er lacherig over een ander onderwerp overgegaan? Onder het motto: afleiding helpt…
Jammer. Het zou zo leuk zijn om het kind voor vol aan te zien en om hem te vragen naar meer omtrent de opmerking. Je zou dus ook gewoon kunnen vragen of het kind er meer over wil vertellen.
Zo was er het zoontje van een vriendin die ooit, als heel klein jochie vertelde: ‘Vroeger toen ik groot was reed ik op een paard.’ Het werd zeker niet gek gevonden, dat hij dat zei. Maar er werd niet op doorgevraagd. Jammer, het zou zoveel informatie op kunnen leveren.
Want stel dat hij in die tijd van dat paard gevallen was, en zijn nek gebroken had… dan had hij het met zijn leven moeten bekopen. Omdat dat leven dan zou eindigen met een traumatische ervaring die nog niet verwerkt kon worden, zou hij deze meenemen naar ooit een volgend leven. Hij zou dan op zijn minst een onverklaarbare angst voor paarden hebben, laat staan er ooit op gaan zitten!
Tenslotte had een paard hem lang geleden het leven gekost…
Kom er dan maar eens achter, waar die angst vandaan komt! Energetische therapie wil hierbij goed helpen om rust te geven, zo nodig inzicht, en uiteindelijk het trauma te boven te komen.
Soms mogen problemen -bij kinderen- op onbewust gebied verwerkt worden!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: energetische therapie, kinderen herinneren, onverwerkt trauma, vorige levensUit mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ deel 2: ‘Het Tolgaarders huisje.’
Deel twee van mijn boek: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’ speelt in het Noord Hollandse Driehuis: ‘Het Tolgaarders Huisje.’ Dit is denk ik een oude ansichtkaart geweest, deze foto uit een oud familiealbum. Nieuwsgierig daarnaar? Nog even geduld, mijn boek is nog niet helemaal klaar voor uitgave…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Poster uit de Psychiatrie jaren zeventig: Ooit een normaal mens ontmoet? En… beviel het?
In de jaren zeventig kon je overal -en met name in de psychiatrie- deze poster zien hangen. Hij kwam bij de Stichting Pandora vandaan. Deze Stichting werd gerund door o.a. ervaringsdeskundigen om mensen met psychische problematiek bij te staan.
Het volgende stukje vond ik op internet over de stichting, maar let op: deze bestaat niet meer!
Stichting Pandora
| Stichting Pandora zet zich in voor iedereen die psychische problemen heeft of heeft gehad. De ervaringen van mensen zelf zijn de basis voor al haar acties. Stichting Pandora is een onafhankelijke organisatie en ontvangt geen subsidie of sponsorgelden van de farmaceutische industrie.Alle door vrijwilligers uitgevoerde Pandora-activiteiten, inclusief alle ervaringsdeskundige vrijwilligers worden tegenwoordig uitgevoerd door Geestdrift. Het betreft de Pandora Helpdesk, de Pandora Depressielijn, de Pandora voorlichtingen ‘Ooit een normaal mens ontmoet? …en beviel ‘t?’ en het Pandora Forum. De contact gegevens van deze diensten zijn op deze site al aangepast. Per 1 februari 2010 zijn de dienstverbanden van de professionele medewerkers ontbonden en is het kantoor gesloten. Deze site blijft voorlopig nog in de lucht.Hiermee is een einde gekomen aan de bijzondere werkwijze van Stichting Pandora: het combineren van ervaringsdeskundigheid, professionaliteit en creativiteit. Juist door deze combinatie kon Stichting Pandora vanuit de praktijk, op onafhankelijke wijze, de kritische rol vervullen van ‘luis in de pels’. |
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: normaal mens, pandora, paranormaal, psychiatrieGeestelijk gezonde mensen horen geen stemmen
Vandaag gelezen: ‘Geestelijk gezonde mensen horen geen stemmen.’ Gewoon in een boek. Nou kan ik je verzekeren dat ik op een wel heel kritiek/speciaal moment een bijzonder duidelijke stem hoorde! En ik schaar mezelf tot ‘normale’ mensen, met een nuchter en kritisch denkvermogen.
Ik reed richting Pyreneeën, op weg naar vrienden voor een weekje. Dat deed ik wel vaker, zo in mijn eentje, dat had ik af en toe nodig. Het was aan het eind van de dag, ik moest nog een flink stuk rijden, en nam pauze. Bij een parkeerplaats langs de grote weg ben ik even in het gras in het laatste zonnetje gaan liggen. Er was alleen nog een gezin met kinderen, die daar lekker aan het spelen waren. Dus ging ik niet ver bij hen vandaan liggen. Je moet het niet opzoeken, toch?
Op een moment hoor ik heel duidelijk iemand tegen mij zeggen: ‘Er staat iemand naar je te kijken!’ Was ik me daar toch in slaap gevallen… en er was niemand meer. Zon al ver achter de horizon verdwenen. En inderdaad stond er iemand naar me te kijken! Ik vervloekte de man in onvervalst Amsterdams en mijn ogen schoten vuur.
Hij stond te gebaren, van: ‘Ik doe toch niets?’
‘Wat niets doen, gtvrdegtvr! Laat me met rust!’
Ik vloog overeind, en woest als ik was, ben ik achter hem aan gegaan. Stom, zul je zeggen. Nee, niet stom, ik was zo kwaad, ik kon hem aan! Met gemak. Degene die bang was, was hij!
Helaas rende hij zo hard voor mij uit, dat hij zich ergens kon verstoppen tussen alle vrachtwagens die verderop stonden geparkeerd. Waarschijnlijk was hij één van de chauffeurs. Ik heb nog rond gekeken, maar zag hem niet meer. Dan maar terug naar de auto.
En die stem die mij gewaarschuwd had? Alsof er iemand naast me had gestaan… maar dat had ze niet. Ik wist wie het was. Dit was mijn moeder die enige jaren daarvoor overleden was.
‘Dankjewel mam,’ heb ik gezegd en ben verder gereden. Uitgerust en wel, om laat in de avond aan te komen bij de vrienden in de Pyreneeën.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Herinnering uit de psychiatrie en wie heeft er zelf ervaring met ‘alternatieve psychiatrie?’
Nu ben ik bezig de laatste kreukels in mijn boek recht te trekken, maar ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig of mijn lezers zelf ervaring hebben. Om te beginnen ervaring in de psychiatrie, en zeker niet als laatste ervaring met alternatieve geneeswijzen. Op wat voor manier dan ook.
Zo herinner ik mij bijvoorbeeld een jonge vrouw op een gesloten afdeling, waar ik toen werkte in de psychiatrie, die zichzelf verminkte. Ik heb het over 1973. Zij sneed haar armen open aan het glas van de ramen die zij kapotsloeg. En dat was notabene het dikke glas van de zware tussendeuren naar een isoleergang. De isoleergang was de gang die toegang gaf tot zes isoleers, waar mensen in afzondering werden verpleegd, vanuit de zienswijze dat rust en alleen zijn beter was. Of om de persoon zelf te beschermen, of om anderen te beschermen.
Kun je nagaan wat een agressie die meid in zich had! Begrijpelijk, want zij was al op heel jonge leeftijd slachtoffer geworden van incest. Naast het zichzelf verminken, vond zij zichzelf zó vies, dat zij zich onder de douche langdurig waste met bleekwater, vim, harde boenders en met kokend heet douchewater. Uiteraard mocht zij niet zelfstandig meer onder de douche. Allerlei medicijnen werden er gegeven, maar niets hielp. Op een dag is zij met verlof gegaan voor een weekend, maar kwam nooit meer terug.
Het verhaal ging later dat zij bij een homeopathisch arts geweest was. Die heeft haar -volledig op haar afgestemde- homeopathische middelen gegeven, waardoor zij geestelijk gesterkt werd. Sterk genoeg ook om, met zijn hulp en gesprekken, haar vernederingen en boosheid later het hoofd te kunnen bieden. Wat een geluk voor haar dat dit -hoe dan ook- op haar pad kwam!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tips om je energie beter te laten dóórstromen
Water is heilzaam, en altijd voorhanden. Als je -zoals in de vorige post beschreven- last hebt van koude voeten, ga dan eens in een voetenbadje met je voeten. Water is een goede geleider, en trekt je energie naar beneden. Je voelt je ook niet voor niets heerlijk opgeknapt na een douche, of na een strandwandeling en door zee lopen op je blote voeten.
Vroeger hielden ouders driftige kinderen ‘met de kop onder de koude kraan.’ Ook niet voor niets. Eerst is er natuurlijk het schrikeffect. Maar niet minder belangrijk, het water voert het teveel aan energie direct af. Het helpt nog steeds. Alleen hoef je driftige kinderen niet met de kop onder de kraan te houden; je kunt ook gewoon de handen onder de kraan laten houden. Helpt ook. En doe je dat zelf ook niet automatisch, als je het erg warm hebt, zenuwachtig, of oververhit bent? Polsen onder de kraan. Het koelt af, dat koude water, maar voert ook energie af.
Sinpel he!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Volkswijsheid heeft altijd gelijk
Volkswijsheid is een soort van collectieve en oeroude wijsheid waar niets tegenin gebracht kan worden. Zo gebruiken we dagelijks uitspraken, die behoren tot die oude volkswijsheid, maar heb je er al eens over nagedacht waar zo’n uitspraak nou werkelijk vandaan komt?
Zoals bijvoorbeeld: houd het hoofd koel en de voeten warm!
Jaja, natuurlijk weten we dat het hoofd beter koel kan blijven dan een heethoofd te worden. Maar wat hebben die warme voeten er dan mee te maken, zul je je afvragen. Letterlijk betekent het dat alleen warme voeten kunnen zorgen voor een goeie energetische doorstroming, en door die voeten, afvoer van het teveel aan energie. Kan dat niet, dan blijft al die energie bij je, hoopt zich op en uiteindelijk zit je hoofd boordevol. Je hoofd loopt over, je bent oververhit geraakt.
Dus altijd zorgen voor warme voeten!
Goed geaard zijn… zo ook een elektrisch apparaat; als dat niet goed geaard is, krijg je er vroeg of laat een ‘opdonder’ van.
Een ontaard iemand… geen wezenlijk contact meer met de aarde; alle energie hoopt zich op in lijf en uiteindelijk het hoofd, met alle gevolgen van dien. Zelf weet je er vast nog meer.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Uit boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ De agnost en de paragnost
Uit deel 3 van mijn boek ‘Psychiatrie paranormaal Bekeken’
Als de agnost
het niet
meer ziet
Kan hij
altijd nog
terecht bij
De paragnost
die het
helder ziet…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Boekenwijsheid gaat niet verder dan de oppervlakte van andermans woorden
Boeken over hoe het leven in elkaar zit worden geschreven door mensen met levenservaring. Dat mag je tenminste aannemen. Hoewel ook geschreven wordt door uit een reeks reeds bestaande boeken kleine stukjes te ‘lenen’ en die dan op een aardige manier aan elkaar te plakken. Maar dat is toch een klein beetje ‘vals spelen.’ Tenzij je vermeldt dat je het op die manier gedaan heb. Eerlijkheid boven alles, nietwaar!
Leven-s-wijsheid
Let vooral op de s in dit woord. Die s is niet zomaar een verbindings-s maar is een meervouds-s. Deze geeft dus logischerwijs aan dat je ervaringen hebt opgedaan in meerdere levens; dat je al die ervaringen hebt doorleefd. Dit in tegenstelling tot het lezen van boeken, waarbij je je dan wel kunt voorstellen hoe het zou zijn, als je meemaakt wat op dat moment leest. Maar je een voorstelling ervan maken, hoe levensecht dan ook, speelt zich alleen maar af in je hoofd!
Boekenwijsheid
Je kunt ongelooflijk veel leren uit boeken, bijvoorbeeld over geschiedenis, schilderkunst, computers, enzovoort. Maar bij boeken over ‘het leven’ ligt het vaak toch net even anders. Want je kunt wel oplepelen wat je gelezen hebt, maar verder dan dat gaat het niet. Soms wel, en komt er kennis naar boven, juist door wat je net leest. Dat boek prikkelt je dan en doet oude kennis boven komen.
Maar vaker dan dat geldt: Boekenwijsheid gaat niet verder dan de oppervlakte van andermans woorden!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Uit mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Ik hoor een stem
In mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ staat het volgende door mij geschreven nadenkertje. Zouden er mensen zijn die dit herkennen?
Met dien verstande dat een arts nooit en te nimmer uit zal spreken dat zijn of haar patiënt gek is. Maar dat moet je zien als dichterlijke vrijheid. En als je het herkent, voel je vrij om te reageren!
Ik hoor een stem
zegt de man…
Je bent gek
zegt de arts…
Hij zit in me
zegt de man…
Jij krijgt pillen
zegt de arts…
Ik ben zo leeg
zegt de man…
Zo is het goed
zegt de arts…
Hij handelde zoals
hij leerde…
Niet zoals
hij voelde…
Had hij naar
zijn gevoel
geluisterd…
Had hij wellicht
ook een
stem gehoord…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Lezer van mijn blog wie ben je en hoe kom je op mijn blog terecht
Beste bloglezer, ik ben heel benieuwd waarom je mijn blog leest. En hoe je mijn blog gevonden hebt, op welke zoekterm bijvoorbeeld, of via-via. Wil je dat met mij delen in een berichtje?
Dat bericht zal ik natuurlijk nooit openbaar maken; ‘berichten modereren’ staat altijd ingesteld op mijn blog. Maar je kunt natuurlijk ook anoniem reageren.
Dank alvast voor je openhartigheid, Marian
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Herinneringen uit een ver verleden en een dieper gelegen PTSS
Kun je dit stellen: dat een probleem uit een vorig leven ook valt onder een Post Traumatische Stress Stoornis? Ja, ik denk dat dat hetzelfde is. Of eigenlijk nog moeilijker. Om het te onderkennen en er mee te leren omgaan. Ik ken een man die zijn leven lang heeft gewerkt in de zorg, hij is nu al ver in de zeventig. Op zijn werk later in de revalidatie had hij vaak te maken met verkeersslachtoffers. Er was in die tijd weinig aandacht voor de zorgverleners, in die zin dat er begeleiding was voor hen. Begeleiding om er zelf niet aan onderdoor te gaan; want wat zagen zij een ellende dagelijks voorbijkomen. En bij wie konden ze dat kwijt? Moesten ze daar thuis over beginnen, hun partner ermee lastig vallen… nee dus.
Gewoon doorgaan, goed je werk doen, en liefst nog een beetje meer dan goed. En niet zeuren. En als je ergens last van had dan stopte je dat gewoon weg. Niet wetende dat ‘het laatje ‘waarin het werd opgeborgen eens overvol zou raken. De man vertelt tegenwoordig vaak over zijn werk, de ellende die hij heeft gezien. De gezinnen waarvan een papa of mama of beiden, in bijna onherstelbare kreukels lagen. De gevolgen voor de rest van hun leven, de gevolgen voor de gezinnen.
Hij praat nu van zich af, wat opgehoopt in hem zit. Het móet eruit. Maar zo stilletjes aan heeft het zich ook al vastgezet in zijn eigen leven. De gevolgen van zijn onverwerkte verleden tijdens zijn werk maken nu dat:
*Hij eigenlijk geen auto meer durft te rijden. Daar is geen werkelijke reden voor, hij is gezond van lichaam en geest. Maar toch, een onberedeneerde angst regeert zijn leven.
* Zijn vrouw alleen de deur uit zien gaan met vriendinnen, is voor hem een regelrechte ramp. Hij heeft geen rust eer zij weer thuis is, en verwacht af en toe een berichtje dat het allemaal goed gaat.
* Naast iemand in de auto gaan zitten is nog erger dan zelf rijden. Hij zit stijf als een plank naast de chauffeur, ook al is het een beroepschauffeur op een taxi.
PTSS: de stress van toen komt, nu daar tijd en ruimte voor is, naar boven.
De angst die zich heeft vastgezet, door wat hij allemaal heeft gezien en nog niet eens zelf heeft meegemaakt, wordt alleen maar erger. Hij zal hulp moeten gaan zoeken om hiermee om te leren gaan. In te leren zien dat problemen die hij tijdens zijn werk zag bij anderen zíjn problemen niet zijn. Lastig, maar niets is onmogelijk.
Als in dit leven de problemen niet verwerkt kunnen worden, zullen zij zich vroeg of laat in een volgend leven weer voordoen. In een andere vorm waarschijnlijk, maar niet minder moeilijk. Naar mijn idee gaat het dan nog steeds om hetzelfde: PTSS.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Herinneringen uit een ver verleden zijn vaak niet leuk maar wel zinvol
Herinneringen over vorige levens… vaak heel heftig en helemaal niet leuk. Vele keren heb ik mensen horen zeggen: ‘Wat interessant, dat zou ik ook wel willen!’ Het wordt als door een roze bril gezien, geromantiseerd. Alsof alles maar leuk was. Maar over het algemeen geven de herinneringen uit een ver verleden je een handreiking voor de problemen die je in het huidige leven hebt.
Ik ga van mezelf uit; mijn herinneringen aan vorige levens waren ronduit verwarrend, ik snapte er aanvankelijk helemaal niets van en het maakte mij nog meer van streek. Zij maakten het nog moeilijker voor me dan ik het al had met mezelf.
Vorige levens:
Wat bij mij de oorzaak was: ik had slechte ervaringen met het naar buiten brengen van mijn kennis van geneeskrachtige kruiden, en ook mijn geneeskrachtige handen kon ik alleen in het geheim gebruiken. Als bekend werd dat je die kennis en kracht bezat, werd je op mijn minst voor heks uitgemaakt. Met alle gevolgen van dien. In het daarop volgende leven ging het door, waar het vorige geëindigd was. Weer problemen met het naar buiten brengen van… en weer gesterkt in het idee dat het beter is om niets te zeggen, bang voor de (voor)oordelen uit de buitenwereld.
Nu:
Het leven ging ook nu verder waar ik de vorige keer was geëindigd. Alle voorgaande problemen uit twee levens nam ik mee en liet ik weer mijn leven beïnvloeden. Onbewust natuurlijk, en nog niet bij machte er zicht op te krijgen, laat staan er iets aan te doen. Het nam mijn hele leven in beslag, ik kwam er niet van los.
Tot ik op een dag, net na mijn vierendertigste verjaardag, met mijn rug tegen de muur stond en er iets mee móest doen. Maar hoe en bij wie kon ik terecht? Ik was inmiddels in een zorgelijke toestand beland, kon niet meer reëel denken en was geestelijk en lichamelijk op.
Volgens de oude volkswijsheid komt hulp altijd als de nood het hoogst is. Zo ook bij mij. Je struikelt als het ware over de juiste mensen op het moment dat je ze nodig hebt.
Die universele wet werkt altijd en voor iedereen!
En het mooie is: de afloop is altijd goed… alleen wordt er geen tijd bij vermeld! Bij mij was de afloop ook goed, er gingen ‘slechts’ drie levens overheen!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Herinneringen uit een ver verleden en Montsegur
Na de expositie over Katharen in onze winkel gingen we reizen organiseren. Maar ook veel later -wij waren toen al gestopt met die winkel- heb ik nog geregeld mensen mee gehad naar Occitanië. Ook cliënten die ik als verpleegkundige begeleidde, gingen meer dan eens mee die kant op.
Wij logeerden dan bij vrienden hoog op een berg en ver van de bewoonde wereld. Maar dit keer gaan Olga (natuurlijk niet haar werkelijke naam) en twee vriendinnen van haar mee. Olga had eerder een cursus numerologie bij mijn man Kees gedaan, in de tijd van de winkel. Dat hoorde ook bij de activiteiten die wij verzorgden. Wij hadden nog geregeld contact met elkaar. Op de dag dat wij met elkaar naar de Montsegur gaan, krijgt zij het al benauwd voor we op weg zijn.
Ze ziet er nu al tegenop om straks naar boven te gaan. Toch gaan we met elkaar naar boven, als we eenmaal aangekomen zijn. Doodsbenauwd loopt ze het smalle pad op. Tussen ons in. Als ze dan een keer naar beneden kijkt durft ze niet meer verder. Ze gaat zitten op de grond en klampt zich vast aan de korte grassprietjes langs het paadje. Ze durft zich niet meer te verroeren. Maar ze kan er ook de rest van haar leven niet blijven zitten. Met veel praten, vasthouden, en stapje-voor-stapje komt ze uren later toch beneden.
‘Wat is daar boven gebeurt?’ vraagt een van de anderen. Ze weet het nog precies te vertellen. Als jonge man verplicht naar boven gestuurd op een paard. Omdat hij een bekende was van de Katharen die zich daar veilig waanden. Hij moest hen verraden door een leugen te vertellen, zodat zij daarna, zich veilig wanend, naar beneden zouden gaan. Maar daar zouden zij in de val van de Inquisitie lopen. Daar had hij zo’n moeite mee, dat hij halverwege is teruggegaan en gevlucht.
Dit dilemma heeft Olga in alle hevigheid opnieuw ervaren; ze raakte er niet over uitgepraat de rest van de dag. De ervaring op zich was niet nieuw voor haar. Het was een gevoelige vrouw die al veel ervaring had op dat gebied en veel herinneringen uit vorige levens voorbij had zien komen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Herinnering uit een ver verleden en eetverslaving
Oorzaak en gevolg. Wij hebben in de jaren 90 een New Age winkel gehad. Het bruiste er van de activiteiten en één van de activiteiten was een wisselende expositie. Op dat moment over de Katharen. Deze maakte bij sommigen iets los, en deed herinneringen boven komen. Zo was er een bezoekster die aan behoorlijk overgewicht leed. Met recht leed, want zij vond het verschrikkelijk. Bij het zien van een bepaalde foto begon ze spontaan te huilen. Dat versterkte huis op die foto kende zij. Nadat ze een beetje tot rust was gekomen, hebben we erover gepraat. Wat herinnerde zij zich over dat huis? Ze kreeg het benauwd, en had het gevoel dat ze in een kleine ruimte opgesloten was. Eten kreeg ze daar niet, en zij had sterk het gevoel dat ze daar is overleden aan uitputting door een tekort aan eten en drinken.
Dan is ze een poosje stil en kijkt me vragend aan. ‘Zou het kunnen dat ik -omdat ik toen doodging van de honger- nu alles maar eet dat in mijn buurt is? Ik ben mijn leven lang bang geweest, dat ik op een dag geen eten meer zou hebben. Dus alles moet naar binnen, nu het nog kan!’
Ik denk inderdaad dat deze mevrouw een spontane regressie heeft gehad. Met een direct inzicht in de herkomst van haar eetverslaving. Het zal een stuk gemakkelijker zijn om daar wat aan te gaan doen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Hoofdgebouw Psychiatrische Inrichting
Geen superkwaliteit, deze foto uit 1971. Toch wel mooi.
Het hoofdgebouw van Duin en Bosch.
Tegenwoordig ingedeeld voor ZZP-ers die er ruimtes kunnen huren. De rest van de gebouwen zijn bijna allemaal weg, inclusief Zusterhuis. Er staan tegenwoordig grote en dure huizen. Het ziet er heus mooi uit allemaal, maar het is wel anders…
Er is jaren eerder al een afdeling omgebouwd tot apartementen. Daar wonen nu mensen op een plek waar jarenlang, en dag-in-dag-uit, mensen in isoleers verbleven. Maar hopen dat wie er nu wonen niet hoog sensitieve zijn! In het voormalige mortuarium en anatomiegebouw woont een gezin met jonge kinderen. Ook voor hen geldt: hopelijk zijn ook die kindertjes niet hoog sensitief…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: anatomiegebouw, duin en bosch, hoog sensitief, mortuarium, psychiatrische inrichting, zusterhuisWaarom een boek met een link tussen Psychiatrie en Paranormaal
Ja, waarom eigenlijk? Waarom moest ik zo nodig dat boek schrijven? Zoals eerder gezegd was het voor mij een gedrevenheid. En dan heb je niet zoveel te willen, he! Het moet gewoon.
Nadat ik zelf een crisis doorgemaakt had, net 34 jaar oud, gingen mijn ogen open. Letterlijk!
Ik zag ineens heel scherp wat er in de psychiatrie gebeurde, en vroeg me af of de patiënten wel daadwerkelijk geholpen werden met de medicijnen die zij kregen. Ik ging uit van mezelf. Wat als ik pillen had moeten slikken? Ikzelf was er zeker niets mee opgeschoten. Mijn probleem lag op een ander gebied, dan psychiatrisch. Ik moest leren omgaan met mijn paranormale vermogens en dat gaat je nou juist niet lukken door pillen te slikken.
Nu ik deze blog aan het bijhouden ben, komt er van alles weer bovendrijven. Dat wil ik graag met je delen vóór mijn boek uitgegeven wordt. Noem het en kijkje achter de schermen. De foto van mij, die ik in de vorige post plaatste en waar ik net in de opleiding zit, is gemaakt op het terrein van het Ziekenhuis; gebouwd in een duin- en bosrijk gebied. Het heette dan ook toentertijd nog Duin en Bos. Hoe toepasselijk. Later een naamsverandering naar Dijk en Duin.
Natuurlijk heb ik er ook een geweldige tijd gehad, veel lol en alles dat niet mocht was leuk. Iedereen was in die tijd verplicht intern. Zo mocht er absoluut geen herenbezoek op je kamer in het Zusterhuis -door de broeders de ‘Hunkerbunker’ genoemd- komen. Het hoofd van het Internaat was daar erg ‘streng’ in. Het was een ontzettend aardig mens; zij wees je wel op hoe het hoorde maar met een knipoog. Ik kan me de keer nog herinneren dat mijn -toen nog- vriendje op mijn kamer was. Met een: ‘Broedertje, broedertje, je bent in overtreding!’ kwam ze mijn kamer binnen. En ja, zonder kloppen. Met een belerend vingertje zwaaiend in de lucht… en een grote lach! Zij kon geen kwaad doen. Bij niemand!
Laat op de avond kwamen de Parkwachters voor hun controle ronde door het Zusterhuis stampen op hun zware laarzen. Door ons werden ze ‘de Gestapo’ genoemd. Niet aardig natuurlijk, maar hun handelen was net zomin aardig. Moesten ze anno nu eens proberen! Zij kwamen dus zoals gezegd het Zusterhuis binnen, stampten over de trappen en gangen en daar waar zij herenbezoek vermoedden, stapten zij binnen. Natuurlijk werden zij geregeld op de hak genomen. Dat moge duidelijk zijn. Zo kenden wij al van die leuke apparaatjes waarbij je wat in kon spreken om dan daarna het bandje af te luisteren… dus namen we bandjes op met erotisch getinte geluiden. En dan maar wachten tot de Parkwachter binnenkwam om hem daarna, als hij eenmaal binnen was, met een groepje meiden vanuit de donkere kamer vierkant uit te lachen. De rest van de gang hing direct met hun hoofd om de deur om mee te genieten van de afgang van de Parkwachter! Dit wilde niemand missen!
De mannelijke collega’s hielden er wel eens weddenschappen op na, wie er ’s avonds in het zusterhuis in bad durfde. Maar owee als zij betrapt werden; ontslag zou zo maar kunnen. Ook gingen er ooit aan het begin van de nacht collega’s van één van de afdelingen met touwen uit de zolderramen naar beneden. Gewoon voor de lol. Ahhhhhhhh! Betrapt door de Parkwachter, en op staande voet met ontslag! Maar och, als je dan nog in de opleiding zat ging je of naar Santpoort of naar Heiloo. Mogelijkheden genoeg in die tijd, en werk zat!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Zuster in opleiding voor Psychiatrisch Verpleegkundige
1971 en net in de opleiding voor Psychiatrisch Verpleegkundige
vaak gehoord:
‘ZUSTER, uw rokken zijn te kort…
ZUSTER, uw jurk sluit niet en uw leerlingenspeld is niet te zien…
ZUSTER, uw haar moet vastgebonden op uw hoofd…
ZUSTER, u hoort zwarte schoenen te dragen…
ZUSTER, mag ik uw nagels even zien…
ZUSTER, waar zijn uw nylon kousen?
Ook al vielen de mussen dood van het dak…’
En jawel, je kon terug naar je kamer in het Zusterhuis om je te kleden zoals het hoorde!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: psychiatrisch verpleegkundige, zusterhuisn.a.v. mijn boek: Psychiatrie Paranormaal Bekeken Occitanië bestaat officieel weer sinds 2016
Het eerste deel van het boek, ‘TROBAR’, speelt in het Middeleeuwse Occitanië. Dat gedeelte van Frankrijk dat ‘Langue d’Oc heette,’ en dat letterlijk ‘de taal van Oc’ (Occitanië) betekent, is weer in ere hersteld. Het draagt sinds 2016 weer de oude naam: ‘Occitanië.’ Ook leerden de kinderen geen woord Occitaans meer op school. Gelukkig is ook dit achterhaald en wordt de Occitaanse taal op sommige scholen weer onderwezen. Een oude cultuur een klein beetje in ere hersteld!
Occitanië, waar het Katharisme hoogtij viert in de Middeleeuwen. Het Katharisme dat geen vreemd geloof inhield, geen sekte was of anderszins geheimzinnigs. Deze Katharen waren gewoon zuivere Christenen. De Katholieke Kerk dacht er anders over en zou deze afvalligen, zoals zij erover dachten wel leren wat het ware geloof was…
Helaas met harde hand, en eindigden er velen als ‘Ketter’ op de brandstapel. De brandstapel die volgens de kerk de manier was om ongelovigen te louteren. Katharen niet bang voor de dood en zij verachtten de handelwijze van de Kerk. Met opgeheven hoofd liepen zij zelf, zingend het vuur in!
Het ‘Katharenkruis’ dat eigenlijk het kruis van de heren van Toulouse is.
In WIKIPEDIA staat over Occitanië:
In de 14e eeuw komt de naam Respublica Occitania ook voor het eerst in documenten voor en beschreef de Languedoc.[2] Na acties van Occitanisten werd in juni 2016 de naam Occitanie door de Regionale Raad gekozen als naam voor de nieuw gecreëerde regio.[3] Deze keuze werd op 28 september 2016 bevestigd in een decreet van de Raad van State; het decreet verkreeg rechtskracht op 30 september 2016.[4]
Dit is het nieuwe symbool, dat overal te vinden is in Occitanië.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: katharisme, occitanie, psychiatrie paranormaal bekeken, trobarUit boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ Menerba heet tegenwoordig Minerve
uit deel 1 van mijn boek
en kijken vol herinneringen uit over hun geliefde Menerba…
waar het gezin lange tijd verscholen woonde voor de Inquisitie;
het dal was bijna ontoegankelijk wanneer het water de doorgang versperde…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: inquisitie, katharen, menerba, middeleeuwen, Minerve, occitanie, psychiatrie paranormaal bekekenN.a.v. mijn boek: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’… een heel proces om dat ei uit te broeden
Over mijn boek: ‘Psychiatrie Paranormaal bekeken’…
Een boek schrijven is een heel proces. Er is ergens een gedachte, of zoals in mijn geval een gedrevenheid. Maar om die gedrevenheid te vatten in woorden… daar gaan een paar jaar overheen. En wel meer dan een paar ook. Zo vaak heb ik het in een hoek gesmeten, en zo vaak een poos of soms een paar jaar erna, het weer opgepakt. Er zit namelijk een groot gedeelte van mijn eigen leven, ziel en zaligheid in dit boek. En dat is het lastigst, geloof mij!Maar goed, af zàl het een keer. En daar ben ik nu mee bezig, met de afronding.
Ik ben van de soort die liefst alles zelf doet, en dan bedoel ik ook echt: ‘hélemáál selluf!’Toch heb ook ik mensen nodig die mijn teksten eens lezen op snapbaarheid. Maar ook om me te wijzen op die kleine stomme foutjes zoals een komma op de verkeerde plek, het vergeten van een punt achter de zin of een d-t spellingsfout, en soms was er een deel van een zin gewoon weg. Zelf ben ik na zoveel keer diezelfde tekst gezien te hebben daar stekeblind voor geworden. Ook al ben ik, geloof ik, redelijk taalgevoelig.
Al zo lang bezig met het boek, maar geregeld slaan nog steeds de twijfels toe: Is het wel goed wat ik doe?
Moet ik zonodig mijn nek uitsteken?
Ben ik niet heel stiekem ook bang voor reacties?
En dan natuurlijk niet de positieve maar de negatieve?
Ben ik daar wel tegen opgewassen?
Of: heb ik daar wel zin in?
Wat maak ik los met dit boek? Ik herinner me de arts die de deur van het kantoortje hard dichtknalde nadat hij duidelijk te kennen had gegeven dat alternatieve geneeswijzen: ‘ ZIJN WETENSCHAP NIET WAREN!’
Of voorzie ik in een behoefte aan een andere kijk op de psychiatrie? Waarbij wellicht velen zullen verzuchten: ‘Hèhè, eindelijk iemand die me begrijpt!’
Maar dan mep ik de twijfels weer van tafel, en weet dat er in de psychiatrie velen zijn die, net als degene van het grote compliment na die lezing, zitten te wachten op ‘die andere kijk’ op psychiatrie.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: alternatieve geneeswijzen, burnout, karma, paranormaal, psychiatrie, reïncarnatieDáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Vandaag open ik voorzichtig deze blog om je mee te nemen in de voorbereidingen van mijn boek. Dit boek zal de titel dragen:
‘DAAR HEB IK MIJN LEVEN LANG OP GEWACHT!’
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen
Het boek bestaat uit drie delen.
Deel 1. TROBAR
Trobar speelt zich af in het Middeleeuwse Occitanië. Als Kathaars jong meisje komen Beja en haar familie dagelijks problemen tegen die hun leven tekenen, vaak over de schouder doen omkijken en argwanend maken tegenover iedere onbekende. Met haar familie gevlucht voor de Inquisitie gaat ieder zijn eigen weg, maar zeker als jonge vrouw is Beja haar leven niet zeker. Onherkenbaar moet zij verder op haar pad. Toch komt zij in die periode de juiste mensen tegen die haar op weg helpen. Op weg naar haar bestemming?
Deel 2. HET TOGAARDERS HUISJE
Eind achttienhonderd in een klein Noord Hollands plaatsje woont een tolgaarder met zijn vrouw en dochter. De ouders begrijpen hun eigenwijze en fantasierijke kind niet. De dokter wordt erbij gehaald en uiteindelijk komt zij na een leven vol valkuilen en onbegrip op een plaats terecht die je niemand gunt.
Deel 3. OPGELEID
Een leven vol herinneringen aan een ver verleden. Die herinneringen kunnen met niemand gedeeld worden en Alida sluit zich -uit zelfbehoud- af voor iedereen. Tot zij op een kwaaie dag zichzelf zolang heeft verloochend, dat ze niet verder meer kan en geestelijk en lichamelijk aan het eind is van haar Latijn. Er moet iets gebeuren, dat is haar wel duidelijk. Maar wat? Het is erop of eronder!
De titel: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht’ is gebaseerd op een opmerking die iemand maakte aan het eind van de lezing: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ Hij zei letterlijk:
‘Ik ben zelf opgenomen geweest in de psychiatrie,
maar wat ik hier vanavond van jou gehoord heb,
dáár heb ik mijn leven lang op gewacht…’
Een groter compliment kun je je toch niet wensen!
Deel 1 van dit boek kan ook gelezen worden als een op zichzelf staande Historische Roman, en komt te zijner tijd op dezelfde dag uit onder de titel:
‘TROBAR’
De spirituele weg van een Kathaarse jonge vrouw
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tags: alternatieve geneeswijzen, burnout, inquisitie, karma, katharen, middeleeuwen, occitanie, paranormaal, psychiatrie, ptss, reïncarnatie, trobar