DE NOOD HET HOOGST IS, IS DE REDDING NABIJ
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Een oud gezegde dat we op school allemaal leerden. maar waar slaat het eigenlijk op? Slaat het op een lange wandeling, waarbij je aan het eind met de tong op je schoenen loopt? Slaat het op financiëel slechte tijden; wanneer de bodem van je geldkistje al te lang onbedekt is?
EEN UNIVERSELE WIJSHEID, OP ALLES TOEPASBAAR
Een universele wijsheid, op alles toepasbaar. Of het nu gaat om geldzorgen, teveel hooi op de vork genomen, spanningen… het maakt niks uit.
Als de nood op zijn hoogste punt is, kan het niet nòg erger worden.
ALS EEN WISKUNDIG GEGEVEN LEIDT DEZE UNIVERSELE WET ONS
Als een wiskundig gegeven leidt deze universele wet allen, maar staan we daar wel altijd bij stil? Geven we niet allerlei ingrepen van buitenaf de eer?
EEN MAN MET HOGE KOORTS
Een man met hoge koorts wil geen medicatie gebruiken. Zijn goed recht en hij heeft een groot vertrouwen in zijn eigen zelfgenezend vermogen. Hij is in huis bij familie en men praat op hem in. Hij moet toch echt iets gaan slikken om de koorts te laten zakken. Het duurt nou ‘al’ een paar dagen. Allerlei enge gevolgen worden hem lichtelijk dreigend voorgehouden.
EEN BEVRIEND ARTS WORDT ERBIJ GEHAALD
Een bevriend arts wordt erbij gehaald om de voorstanders van medicatie te sterken. De wil van de familie om medicijnen te geven wordt door hem aangemoedigd. De familie is gesterkt en schermt nu met de arts: ‘Dokter heeft ook gezegd…’
WAAR GAAT HET HIER EIGENLIJK OM
Waar gaat het hier eigenlijk om? Om het gelijk te halen van de familie, of de persoon die ziek is te steunen op zijn eigen unieke wijze? Het laatste gaat zeker níet gebeuren. Zij zijn zo dwingend in hun medicijngericht denken, dat de zieke zwicht. Terwijl het natuurlijk proces dan eigenlijk al gekeerd is.
HET NATUURLIJKE GENEZINGSPROCES IS INGEZET
Het natuurlijke genezingsproces was al ingezet, nog voor het moment dat de medicijnen werden gegeven. De koorts was al beginnen te zakken. Toch gaat de familie door met aandringen. Voor je eigen bestwil enzovoort, zeggen we dan maar. Hoe zou de zieke zich gevoeld hebben? Daar heb ik hem tot op dit moment nog niet naar kunnen vragen.
ZIE JE NOU WEL, ZEGGEN DE VOORSTANDERS VAN MEDICIJNEN
‘Zie je nou wel,’ zeggen de voorstanders van de medicijnen triomfantelijk.
‘Maar goed dat je naar ons geluisterd heb. Nu gaat het beter met je!’
Helaas tijdens hun op-de-zieke-inpraten hebben zij het ziekteproces niet gevolgd. De koorts was immers al aan het zakken. De zieke -toch degene waar het allemaal over ging- was inmiddels murw van het op-hem-inpraten.
DE MEDICATIE KRIJGT ALLE EER VOOR HET GENEZEN
De medicatie krijgt alle eer voor het genezen. Het tegendeel is echter waar. Het lichaam had al genoeg strijd geleverd en was bezig de ziekte onder controle te krijgen. Maar dat wordt -uit pure onwetendheid- van tafel geveegd. Alle eer voor de medicatie en degenen die doorgedramd hebben. Vinden zij zelf.
DE NOOD -HOGE KOORTS- WAS AL OP ZIJN HOOGST, ERGER KON NIET
De nood -de hoge koorts- was al op zijn hoogst, erger kon niet. Dan gaat het natuurlijk proces in werking, het tij keert. Zoals altijd. Dat is de universele wet waaraan we allemaal onderhevig zijn.
ALS DE KEELPIJN OP ZIJN ERGST IS, GAAT MEN NAAR DE DOKTER
Als de keelpijn op zijn ergst is, gaat men naar de dokter: ‘Het is nú zo erg, ik hou het niet meer, ik moet naar de dokter.’ En er wordt een afspraak gemaakt. Dokter bekijkt de zere keel, ziet de enorm grote amandelen en mompelt iets onverstaanbaars. Dat de amandelen braaf hun werk doen, en dáárom zo groot zijn, zegt hij niet. Men wil met een receptje de deur uit. Daar is dokter toch voor?
MAR, TUSSEN ONS GEZEGD EN GEZWEGEN
‘Mar, tussen ons gezegd en gezwegen, de mensen willen gewoon een recept mee.’ Dit zei mijn huisarts tegen mij tijdens mijn eerste zwangerschap. Mijn HB was aan de lage kant. Ik een kreeg recept mee voor staalpillen, maar vergat die pillen te halen. Bij de volgende controle was mijn HB hersteld, en ik vertelde dat dit zonder de pillen was. De huisarts zei daarop dat dit bij de zwangerschap hoort, en de natuur zich weer herstelt. Maar ook dat men van een arts verwacht een middeltje mee naar huis te krijgen, omdat ‘dat zo hoort.’
GEEF JE LIJF EENS DE KANS
Geef je lijf eens de kans om zichzelf te herstellen tijdens ziekte. Binnen de redelijke grenzen dan h“è. Als je been in drie bochten verwrongen naast je ligt, is het toch heus handig om hulp in te schakelen om te zorgen dat het zo goed mogelijk gezet wordt om te genezen. Ook als je bang bent na slechte ervaringen moet je niet het onmogelijke van jezelf vragen. Maar denk er eens over na, om je lijf het natuurlijke proces te laten ingaan om zelf te genezen.
En mocht het je niet lukken, kun je altijd nog aan de bel trekken en om -medicinale- hulp vragen. Of een andere, alternatieve manier kiezen om je ziekte onder de knie te krijgen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!