In mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ staat het volgende door mij geschreven nadenkertje. Zouden er mensen zijn die dit herkennen?
Met dien verstande dat een arts nooit en te nimmer uit zal spreken dat zijn of haar patiënt gek is. Maar dat moet je zien als dichterlijke vrijheid. En als je het herkent, voel je vrij om te reageren!
Ik hoor een stem
zegt de man…
Je bent gek
zegt de arts…
Hij zit in me
zegt de man…
Jij krijgt pillen
zegt de arts…
Ik ben zo leeg
zegt de man…
Zo is het goed
zegt de arts…
Hij handelde zoals
hij leerde…
Niet zoals
hij voelde…
Had hij naar
zijn gevoel
geluisterd…
Had hij wellicht
ook een
stem gehoord…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!