TIJDENS OPNAME ALTIJD EEN VRAAGBAAK BIJ DE HAND
Tijdens opname in een Psychiatrische Instelling heb je altijd iemand voorhanden voor als je met vragen- of om een praatje verlegen zit. Er is altijd de verpleegkundige die je aan kunt spreken. Soms de psychiater, maar die leest de dagelijkse rapporten en weet waarschijnlijk al veel meer over je dan je denkt, en is eerst begonnen met jou in te stellen op bepaalde medicatie. En dan zijn er de medepatiënten, ook altijd aanspreekbaar.
HET GEEFT EEN SOORT VAN RUST IN DE DRUKKE OMGEVING
Ondanks dat je dag en nacht mensen om je heen hebt tijdens een opname, wat onder andere omstandigheden niet altijd fijn is, geeft het een soort van rust. En vertrouwen, je bent immers nooit alleen, hoewel je zelfs eenzaam kunt zijn tussen veel mensen. Je voelt je ook niet meer de uitzondering. Er zijn er meer zoals jij. Dat steunt je in de twijfels die je hebt ten opzichte van jezelf. Er zijn er zelfs die er erger aan toe zijn dan jij, en dat geeft je dan weer een oppepper.
JE HOOPT OP KORTE OPNAME EN WIL GRAAG SNEL NAAR HUIS
Daar zit je dan, voor je eigen bestwil enzovoort. Je wil weg, maar weet dat dat nog niet kan. Soms mag het niet vanwege een rechterlijke machtiging. Je weet dat het even nodig is, maar je gedachten zijn zo verscheurd en zo dubbel. Meewerken, denk je nog, dat is het beste om zo snel mogelijk hier weer weg te zijn. Ondertussen word je middels je medepatiënten geconfronteerd met allerhande psychische aandoeningen waarvan je het bestaan niet wist. De ene nog vreemder dan de andere, en het stemt tot nadenken.
JE VRAAGT JE AF HOE ZE ERAAN KOMEN
Je vraagt je af hoe ze daaraan komen, snapt er niets van, maar het laat je niet los. In gesprekken zie je duidelijk meer dan dat er verteld wordt aan jou, en je komt tot het besef dat er veel aan vooraf gegaan is. Dat deze opname vanwege de betreffende stoornis niet zomaar uit de lucht is komen vallen. Langzaam aan dringt het tot je door dat je jezelf ook eens kunt gaan afvragen hoe jij aan je psychische problemen komt.
DIT EERSTE INZICHT LEIDT UITEINDELIJK TOT VERWERKING EN GENEZING
Je gaat de komende tijd terug in je herinnering en komt tal van zaken tegen die zijn blijven liggen. Dagelijkse kleine of grotere irritaties, thuis en op je werk, de ruzie in de familie waarvan je dacht dat je afstand genomen had, het geen ‘nee’ kunnen zeggen en daardoor je eigen grenzen voortdurend verleggen tot uitputting aan toe. Je heb dat alles weggestopt, maar het is best veel realiseer je je nu. Je hebt het allemaal opgestapeld voordat je alles in het ‘dit-wil-ik-vergeten-laatje’ van je brein stopte. Je weet dan nog niet dat zo’n laatje niet bestaat, want: ‘Niets wordt vergeten!’
DE TIJD HEELT ALLE WONDEN
Er is een uitdrukking die een belofte lijkt te doen: ‘De tijd heelt alle wonden.’ Alsof, als je lang genoeg wacht, je wonden vanzelf genezen en je problemen voorbij zijn. Maar zo simpel is het nou ook weer niet. Je zult er zelf aan moeten werken om je verleden met alle onverwerkte grote en kleine oneffenheden glad te strijken. Als dat verwerkt is, dan pas heb je ruimte om verder te gaan; en dan niet waar je gebleven was, maar zelfs een stapje hoger op je eigen ontwikkelingsniveau.
ONTSLAG KOMT ERAAN, HELP, KAN IK DAT WEL AAN
Op het moment dat er gesproken wordt over ontslag, krijg je het benauwd.
Het voelt dubbel; je bent blij want het betekent dat je sterk genoeg bent, maar de angst slaat je om het hart vanwege je twijfels. De veilige omgeving wordt straks van je af gepakt, en ook je vraagbaak is daarmee verdwenen. Je zult alles weer op eigen kracht moeten doen. Zelfdiscipline ontwikkelen en op tijd opstaan, je dag indelen, je eigen vragen beantwoorden en je eigen boodschappen moeten doen.
ZEKER NIET DE ENIGE
Gelukkig ben je ook daarin niet de enige, hoewel je aan die wetenschap bar weinig heb op dat moment. Het grote gat dat valt als je weer in je eigen huis bent komt; vroeg of laat, je kunt er bijna op wachten. Dat is heel normaal, niets om je zorgen over te maken. Maar wel goed om te weten, zodat je niet hoeft te schrikken als die dag zich aandient.
EEN GEWAARSCHUWD MENS TELT VOOR TWEE
Een gewaarschuwd mens telt voor twee! In dit geval betekent het dat je goed op kunt letten, zodat je niet zo diep hoeft te vallen in dat gat. En wie weet, ben jij zo sterk, en spring je er zo overheen!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Blog
EHBO: Eerste Hulp Bij Overgevoeligheid
Op 26 oktober gaan mijn workshops weer van start, te beginnen met:
EERSTE HULP BIJ OVERGEVOELIGHEID
In deze workshop komen een aantal zaken aan de orde betreffende overgevoeligheid, of zo je wilt: hoogsensitiviteit. Hoe je het noemt maakt niet uit, je kunt er veel hinder van ondervinden. Sterker nog, je kunt het gevoel hebben dat je er stapelgek van wordt. Of dat je jezelf volledig kwijt raakt door alle prikkels van buitenaf, die bij je binnenkomen.
En ken je ook dat gevoel, dat je heel druk van een ander kunt worden, maar aan de andere kant, dat een ander je alle energie kan ontnemen?
Dat is waar deze workshop om draait.
Dagindeling:
09.30 – 10.00 start in de Restauratie van het Zakenstation met koffie of thee.
10.00 – 12.00 eerste blok workshop bij Ramira op nr. 189
12.00 – 13.00 lunch in de Restauratie
13.00 – 15.30 tweede blok workshop bij Ramira op nr. 189
15.30 – 16.00 afsluiting met koffie of thee in de Restauratie
Kosten workshop: € 145,- inclusief koffie, thee en lunch.
Adres Zakenstation: Stationsplein 99; 1703WE Heerhugowaard.
Op 5 minuten loopafstand van bus-en trein station.
Er kunnen maximaal vier personen deelnemen aan deze workshop. De afstand van 1,5 meter tussen elkaar is geen probleem; maar gebruik gewoon je mondkapje als je dat prettiger vindt. Als de omstandigheden dat eisen, gaat de workshop niet door en verschuift deze naar een andere datum.
OPGEVEN GAAT ALS VOLGT:
Meld je aan per mail: info@ramira.nl
Vermeld om welke datum/workshop het gaat. Aanmelding gaat op volgorde van binnenkomst van de mail, maar is pas definitief na betaling.
Als je vragen heb, of je wilt met je eigen groepje van vier personen op een andere datum, daar is altijd wel een mouw aan te passen.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
De grootste angst als jíj wil stoppen met je medicatie, is de angst van je omgeving
ALS JIJ WILT STOPPEN MET JE MEDICATIE
Als jij wilt stoppen met je medicatie, wil dat zeggen dat je er aan toe bent; je heb er lang over nagedacht, je hebt de voors- en tegens tegen elkaar afgewogen. Dat neemt al een hele tijd in beslag. Maar dat heb je in je uppie allemaal verwerkt en bedacht. Je naasten heb je daar -zeker vanuit je eerste gedachten- niet mee lastig gevallen. En daar had je vast een reden voor!
JIJ LOOPT EEN AANTAL STAPPEN VOOR
Je omgeving heeft ‘al zoveel met je meegemaakt!’ Je omgeving is bang dat je weer in je oude patronen zal vervallen. Je omgeving heeft zeker niet het vertrouwen in jou dat je zelf geleerd heb wel te hebben. Je omgeving houdt niet van veranderingen, nog niet wetend dat die zeker verbeteringen zullen gaan opleveren. Maar dat weten ze nog niet.
JE OMGEVING IS ER VAAK NOG NIET AAN TOE
Je omgeving gaat met de hakken in het zand. Raadt je af te stoppen, onder het motto: ‘Het gaat nu toch allemaal goed? Wat een risico, je weet wat je heb, niet wat je -weer- krijgt. Waarom dan veranderen?’ Maar elk antwoord op die vraag dat jij zult geven, zal in alle toonaarden worden weerlegd! Jammer, geen steun. En was het maar alleen ‘geen steun.’ Want ze gaan hun eigen mening aan je opdringen, gaan je onderuit halen, omdat het toen- en toen ook al niet goed ging. Zijn daarin zeer aanhoudend, doordringend en bovenal overtuigend!
AANVANKELIJK LAAT JIJ JE MOOI WEER OMPRATEN
Op dat moment zul je je wellicht om laten praten, want het is inderdaad al eens goed fout gegaan nadat je meende te kunnen stoppen met je medicatie. Maar dat het toen een ondoordachte stap was, dat zijn ze vergeten. Het was een impuls, voortgekomen uit boosheid vanwege de bijwerkingen van de medicatie.
GEEN IMPULS MAAR EEN WELOVERWOGEN BESLUIT
Nu staat je besluit vast, en niemand kan je er van weerhouden. Toch zal het een lastige klus worden, want iedere slechte, dan wel minder goede dag zal gekoppeld worden aan het minderen/stoppen van je medicatie. Iedere keer zullen ze je eraan herinneren. Er zal met argusogen naar je gekeken worden, en elke misstap zal worden uitvergroot; voorbij gaand aan hun eigen dagelijkse kleine, of grotere schommelingen in emotie en energie.
GEEN VERTROUWEN
Jammer, dat je omgeving niet het vertrouwen in jou heeft als jij zelf met vallen en opstaan eindelijk in jezelf heb gekregen. En je heb er nog wel zo lang over gedaan. De eerste dreun heb je in ieder geval alweer binnen, maar probeer het te zien als een eerste oefening om bij jezelf te blijven en sterk te zijn in je overtuiging dat jij het kunt. Zie het als eerste overwinning, als je de eerste keer die strip durft te laten liggen.
STEEDS NIEUWE OVERWINNINGEN
Zie iedere dag als een overwinning, elke keer een ander facet dat jij onder de knie gaat krijgen. Dat is eerst stoppen met innemen, dan confrontaties aangaan zonder de steun van je medicijnen, en uiteindelijk zelfs niet meer die strip in je broekzak stoppen voor-je-weet-maar-nooit.
TERUGVAL ZEKER GEEN AFGANG
Er zal voor de meesten wel een dag komen, dat het helemaal niet gaat, en je het liefst terugvalt op je medicijnen, omdat je het zonder op dat moment nog niet redt. ‘Goedzo!’ zou ik zeggen, want het getuigt van inzicht in jezelf. Knap dat je durft toe te geven dat het even niet wil. Eis niet teveel van jezelf, slik een paar keer die pillen en ga dan -als jij voelt dat het kan- weer verder waar je gebleven was. Afgang? Zeker niet, ook een overwinning!
HOE JE HET DOET MAAKT NIET UIT
Hoe jij het afbouwen en uiteindelijk stoppen met je medicatie gaat doen, maakt helemaal niets uit. Het enige dat echt belangrijk is, is dat jij zelf achter je keus staat. Zonder je eigen overtuiging ga je het nooit redden. Dat geldt overigens voor alles. Dus kies voor gewoon op eigen kracht stoppen, kies voor steun in de vorm van energetische behandeling, kies voor mildere medicatie als tussenstap; als jij je er maar prettig bij voelt. En als dat alleen kan, door te verzwijgen dat je gaat stoppen, dan is ook dat jouw goed recht!
ZELF DOEN
En was het ook niet zo, dat je uiteindelijk alles, maar dan ook werkelijk alles, zelf moet doen?
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!