Weegschaal, in 1952 geboren. Getrouwd, moeder en oma. Spontaan, energiek, creatief, muzikaal, flexibel, enthousiast en geduldig. Vlot met woorden, veel levenservaring, schreef eerder 'ei-gen-wijs-heid:' spreuken en gedichten. In 1971 in opleiding voor Psychiatrisch Verpleegkundige; in 1974 diploma.
Dit blog ben ik begonnen als voorbereiding op mijn boek dat op 1-1-2020 uitkwam: 'Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht.' Ondertitel: Psychiatrie Paranormaal Bekeken. Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen. Zelf vastgelopen door herinneringen aan traumatische ervaringen uit vorige levens, kwam ik terecht in de wereld van alternatieve geneeswijzen, die ook 'mijn wereld' bleek te zijn. Mijn leven ging op zijn kop. Maar wel de goeie kant op en ook ik ging me bezighouden met alternatieve geneeswijzen omdat uiteindelijk dàt bij mij hoort!
1971 en net in de opleiding voor Psychiatrisch Verpleegkundige
vaak gehoord: ‘ZUSTER, uw rokken zijn te kort… ZUSTER, uw jurk sluit niet en uw leerlingenspeld is niet te zien… ZUSTER, uw haar moet vastgebonden op uw hoofd… ZUSTER, u hoort zwarte schoenen te dragen… ZUSTER, mag ik uw nagels even zien… ZUSTER, waar zijn uw nylon kousen? Ook al vielen de mussen dood van het dak…’ En jawel, je kon terug naar je kamer in het Zusterhuis om je te kleden zoals het hoorde!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Het eerste deel van het boek, ‘TROBAR’, speelt in het Middeleeuwse Occitanië. Dat gedeelte van Frankrijk dat ‘Langue d’Oc heette,’ en dat letterlijk ‘de taal van Oc’ (Occitanië) betekent, is weer in ere hersteld. Het draagt sinds 2016 weer de oude naam: ‘Occitanië.’ Ook leerden de kinderen geen woord Occitaans meer op school. Gelukkig is ook dit achterhaald en wordt de Occitaanse taal op sommige scholen weer onderwezen. Een oude cultuur een klein beetje in ere hersteld!
Occitanië, waar het Katharisme hoogtij viert in de Middeleeuwen. Het Katharisme dat geen vreemd geloof inhield, geen sekte was of anderszins geheimzinnigs. Deze Katharen waren gewoon zuivere Christenen. De Katholieke Kerk dacht er anders over en zou deze afvalligen, zoals zij erover dachten wel leren wat het ware geloof was…
Helaas met harde hand, en eindigden er velen als ‘Ketter’ op de brandstapel. De brandstapel die volgens de kerk de manier was om ongelovigen te louteren. Katharen niet bang voor de dood en zij verachtten de handelwijze van de Kerk. Met opgeheven hoofd liepen zij zelf, zingend het vuur in!
Het ‘Katharenkruis’ dat eigenlijk het kruis van de heren van Toulouse is.
In WIKIPEDIA staat over Occitanië:
In de 14e eeuw komt de naam Respublica Occitania ook voor het eerst in documenten voor en beschreef de Languedoc.[2] Na acties van Occitanisten werd in juni 2016 de naam Occitanie door de Regionale Raad gekozen als naam voor de nieuw gecreëerde regio.[3] Deze keuze werd op 28 september 2016 bevestigd in een decreet van de Raad van State; het decreet verkreeg rechtskracht op 30 september 2016.[4]
Dit is het nieuwe symbool, dat overal te vinden is in Occitanië.
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
