Maand: augustus 2019

Workshop bloggen gevolgd bij Bastiaan Vercouteren van Blogtrommel

Posted on by Marian van Hattem

Mocht ik aan het begin van mijn ‘blog-carriere’ nog veel twijfels hebben of ik er wel goed aan deed, en of er wel iemand op mijn blog zat te wachten, ik vind het nu steeds leuker worden. Daarbij: het blijkt ook dat mijn blog gevonden wordt, gezien het aantal pageviews. Ik ben er blij mee. Het stimuleert om door te gaan en geregeld wat te schrijven. 
Gisteren een workshop gedaan bij Bastiaan Vercouteren van ‘Blogtrommel’ waar ik de fijne kneepjes van het bloggen geleerd heb. Bijna een maand aan het bloggen nu, en ik ben dik tevreden met de resultaten. In het vervolg neem ik de tips die ik van Bastiaan kreeg mee in mijn blogs. Dat wil zeggen: voor zover het mij niet beïnvloedt in mijn manier van bloggen! En waar het nou eigenlijk over ging, waarom ben ik met bloggen begonnen? Het ging en gaat nog steeds over het boek dat ik geschreven heb. Een boek waarin je kunt lezen over een geheel andere kijk op de psychiatrie.
De titel is:

        Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht

        Psychiatrie Paranormaal Bekeken

          Reïncarnatie, Karma, Burnout en Alternatieve Geneeswijzen

Daarbij ga ik deel één van dit boek: ‘Trobar’ uitgeven als historische roman. Beide boeken zullen op dezelfde datum het levenslicht zien. 

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!

n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Het Dolhuys Haarlem, museum over de geschiedenis van de psychiatrie

Posted on by Marian van Hattem
oude foto van het museum Duin en Bosch

Heb ik zelf een paar foto’s van hoe het er in de zeventiger jaren uitzag in de psychiatrie, er was op Duin en Bosch ooit een museum. Daar lagen nog eens fotoalbums! Er waren/zijn heel veel foto’s van patiënten  uit lang vervlogen tijden, die ongecensureerd in die boeken zaten. Dat kon toen nog.
Ook foto’s van allerlei therapieën, zoals gedurende een bepaalde periode de vaak voorgeschreven badtherapie (koudwatertherapie), elektroshock, insulinekuren en gebruik van het spanlaken.
Als je er nooit mee te maken heb gehad, geloof je je ogen niet. Ook het gebruik van de dwangbuis, eenzaam in een isoleer, waarbij de handen kruislings over de borst, op de rug werden vastgebonden door extra lange mouwen. De foto’s zijn er allemaal nog uit die tijd.
Ook allerlei oude medische attributen waren te zien in het museum. Antieke rolstoelen, die met de hand voortbewogen konden worden door degene die erin zat, door middel van stangen. Maar ook dwangstoelen, of isoleerstoelen genoemd. Die stoelen zaten aan de muur vast, en er was geen uitkomen aan, als je er eenmaal in zat. Er werd een zware plank, met ruimte voor de benen van boven naar beneden in een rail geschoven, dan ging er een zwaar blad overheen, waaraan dan bijvoorbeeld gegeten kon worden.
Op Willibrord in Heiloo kon iedereen die er interesse in had naar het museum/archief onder een van de afdelingen. Iedereen die er werkte kon er met eigen moedersleutel in. Zo vertelde een collega mij, toen ik er eens als invaller werkte. Dus ook daar heb ik de fotoboeken in kunnen zien van lang geleden, toen daar nog alleen religieuze broeders werkten.
Enige jaren geleden bezocht ik op Willibrord een tentoonstelling over psychiatrie van lang geleden.
Hoe dan ook, het raakt niet in de vergetelheid. Gelukkig worden de oude methodes niet meer gebruikt. Het museum van Duin en Bosch en alle fotoboeken zijn ondergebracht in het Dolhuys in Haarlem. Een museum over de geschiedenis van de psychiatrie.
Dus wie er meer over wil weten, gaat een dagje naar Haarlem. 

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!

n.a.v. boek: Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht! Psychiatrie Paranormaal Bekeken: Insignes B-verpleging

Posted on by Marian van Hattem
insigne voor de B-verpleegkundige: het Zwarte Kruis… dat BLAUW is!

Zoals eerder vermeld, moest iedere (leerling)verpleegkundige de speld te dragen die hoorde bij het opleidingsjaar; daarna de speld die bij diplomering uitgereikt werd.
In het eerste jaar van de opleiding tot B-verpleegkundige droeg ik een zilveren kruis.
In het tweede jaar van de opleiding tot B-verpleegkundige droeg ik een gele speld met soort van zilveren esculaap.
In het derde jaar van de opleiding tot B-verpleegkundige droeg ik een rode speld met een soort van zilveren esculaap.Allemaal prima insignes en voor iedereen duidelijk. Als B-verpleegkundige had je het ‘Zwarte Kruis’ gehaald.
Kijk, en dat heb ik nou nooit gesnapt. Het zwarte kruis is helemaal niet zwart, maar blauw.
Kan iemand mij vertellen waarom het blauw is?

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!