Nu ben ik bezig de laatste kreukels in mijn boek recht te trekken, maar ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig of mijn lezers zelf ervaring hebben. Om te beginnen ervaring in de psychiatrie, en zeker niet als laatste ervaring met alternatieve geneeswijzen. Op wat voor manier dan ook.
Zo herinner ik mij bijvoorbeeld een jonge vrouw op een gesloten afdeling, waar ik toen werkte in de psychiatrie, die zichzelf verminkte. Ik heb het over 1973. Zij sneed haar armen open aan het glas van de ramen die zij kapotsloeg. En dat was notabene het dikke glas van de zware tussendeuren naar een isoleergang. De isoleergang was de gang die toegang gaf tot zes isoleers, waar mensen in afzondering werden verpleegd, vanuit de zienswijze dat rust en alleen zijn beter was. Of om de persoon zelf te beschermen, of om anderen te beschermen.
Kun je nagaan wat een agressie die meid in zich had! Begrijpelijk, want zij was al op heel jonge leeftijd slachtoffer geworden van incest. Naast het zichzelf verminken, vond zij zichzelf zó vies, dat zij zich onder de douche langdurig waste met bleekwater, vim, harde boenders en met kokend heet douchewater. Uiteraard mocht zij niet zelfstandig meer onder de douche. Allerlei medicijnen werden er gegeven, maar niets hielp. Op een dag is zij met verlof gegaan voor een weekend, maar kwam nooit meer terug.
Het verhaal ging later dat zij bij een homeopathisch arts geweest was. Die heeft haar -volledig op haar afgestemde- homeopathische middelen gegeven, waardoor zij geestelijk gesterkt werd. Sterk genoeg ook om, met zijn hulp en gesprekken, haar vernederingen en boosheid later het hoofd te kunnen bieden. Wat een geluk voor haar dat dit -hoe dan ook- op haar pad kwam!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Tag: psychiatrie
Uit boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ De agnost en de paragnost
Uit deel 3 van mijn boek ‘Psychiatrie paranormaal Bekeken’
Als de agnost
het niet
meer ziet
Kan hij
altijd nog
terecht bij
De paragnost
die het
helder ziet…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Uit mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Ik hoor een stem
In mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ staat het volgende door mij geschreven nadenkertje. Zouden er mensen zijn die dit herkennen?
Met dien verstande dat een arts nooit en te nimmer uit zal spreken dat zijn of haar patiënt gek is. Maar dat moet je zien als dichterlijke vrijheid. En als je het herkent, voel je vrij om te reageren!
Ik hoor een stem
zegt de man…
Je bent gek
zegt de arts…
Hij zit in me
zegt de man…
Jij krijgt pillen
zegt de arts…
Ik ben zo leeg
zegt de man…
Zo is het goed
zegt de arts…
Hij handelde zoals
hij leerde…
Niet zoals
hij voelde…
Had hij naar
zijn gevoel
geluisterd…
Had hij wellicht
ook een
stem gehoord…
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!