Blog

n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Poster uit de Psychiatrie jaren zeventig: Ooit een normaal mens ontmoet? En… beviel het?

Posted on by Marian van Hattem

In de jaren zeventig kon je overal -en met name in de psychiatrie- deze poster zien hangen. Hij kwam bij de Stichting Pandora vandaan. Deze Stichting werd gerund door o.a. ervaringsdeskundigen om mensen met psychische problematiek bij te staan.

Het volgende stukje vond ik op internet over de stichting, maar let op: deze bestaat niet meer!

Stichting Pandora

Stichting Pandora zet zich in voor iedereen die psychische problemen heeft of heeft gehad. De ervaringen van mensen zelf zijn de basis voor al haar acties. Stichting Pandora is een onafhankelijke organisatie en ontvangt geen subsidie of sponsorgelden van de farmaceutische industrie.Alle door vrijwilligers uitgevoerde Pandora-activiteiten, inclusief alle ervaringsdeskundige vrijwilligers worden tegenwoordig uitgevoerd door Geestdrift. Het betreft de Pandora Helpdesk, de Pandora Depressielijn, de Pandora voorlichtingen ‘Ooit een normaal mens ontmoet? …en beviel ‘t?’ en het Pandora Forum. De contact gegevens van deze diensten zijn op deze site al aangepast.
Per 1 februari 2010 zijn de dienstverbanden van de professionele medewerkers ontbonden en is het kantoor gesloten. Deze site blijft voorlopig nog in de lucht.Hiermee is een einde gekomen aan de bijzondere werkwijze van Stichting Pandora: het combineren van ervaringsdeskundigheid, professionaliteit en creativiteit. Juist door deze combinatie kon Stichting Pandora vanuit de praktijk, op onafhankelijke wijze, de kritische rol vervullen van ‘luis in de pels’.

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!

Geestelijk gezonde mensen horen geen stemmen

Posted on by Marian van Hattem

Vandaag gelezen: ‘Geestelijk gezonde mensen horen geen stemmen.’ Gewoon in een boek. Nou kan ik je verzekeren dat ik op een wel heel kritiek/speciaal moment een bijzonder duidelijke stem hoorde! En ik schaar mezelf tot ‘normale’ mensen, met een nuchter en kritisch denkvermogen.

Ik reed richting Pyreneeën, op weg naar vrienden voor een weekje. Dat deed ik wel vaker,  zo in mijn eentje, dat had ik af en toe nodig. Het was aan het eind van de dag, ik moest nog een flink stuk rijden, en nam pauze. Bij een parkeerplaats langs de grote weg ben ik even in het gras in het laatste zonnetje gaan liggen. Er was alleen nog een gezin met kinderen, die daar lekker aan het spelen waren. Dus ging ik niet ver bij hen vandaan liggen. Je moet het niet opzoeken, toch?

Op een moment hoor ik heel duidelijk iemand tegen mij zeggen: ‘Er staat iemand naar je te kijken!’ Was ik me daar toch in slaap gevallen… en er was niemand meer. Zon al ver achter de horizon verdwenen. En inderdaad stond er iemand naar me te kijken! Ik vervloekte de man in onvervalst Amsterdams en mijn ogen schoten vuur.
Hij stond te gebaren, van: ‘Ik doe toch niets?’
‘Wat niets doen, gtvrdegtvr! Laat me met rust!’
Ik vloog overeind, en woest als ik was, ben ik achter hem aan gegaan. Stom, zul je zeggen. Nee, niet stom, ik was zo kwaad, ik kon hem aan! Met gemak. Degene die bang was, was hij! 
Helaas rende hij zo hard voor mij uit, dat hij zich ergens kon verstoppen tussen alle vrachtwagens die verderop stonden geparkeerd. Waarschijnlijk was hij één van de chauffeurs. Ik heb nog rond gekeken, maar zag hem niet meer. Dan maar terug naar de auto.

En die stem die mij gewaarschuwd had? Alsof er iemand naast me had gestaan… maar dat had ze niet. Ik wist wie het was. Dit was mijn moeder die enige jaren daarvoor overleden was.
‘Dankjewel mam,’ heb ik gezegd en ben verder gereden. Uitgerust en wel, om laat in de avond aan te komen bij de vrienden in de Pyreneeën.

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!

n.a.v. mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Herinnering uit de psychiatrie en wie heeft er zelf ervaring met ‘alternatieve psychiatrie?’

Posted on by Marian van Hattem

Nu ben ik bezig de laatste kreukels in mijn boek recht te trekken, maar ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig of mijn lezers zelf ervaring hebben. Om te beginnen ervaring in de psychiatrie, en zeker niet als laatste ervaring met alternatieve geneeswijzen. Op wat voor manier dan ook. 

Zo herinner ik mij bijvoorbeeld een jonge vrouw op een gesloten afdeling, waar ik toen werkte in de psychiatrie, die zichzelf verminkte. Ik heb het over 1973. Zij sneed haar armen open aan het glas van de ramen die zij kapotsloeg. En dat was notabene het dikke glas van de zware tussendeuren naar een isoleergang. De isoleergang was de gang die toegang gaf tot zes isoleers, waar mensen in afzondering werden verpleegd, vanuit de zienswijze dat rust en alleen zijn beter was. Of om de persoon zelf te beschermen, of om anderen te beschermen. 

Kun je nagaan wat een agressie die meid in zich had! Begrijpelijk, want zij was al op heel jonge leeftijd slachtoffer geworden van incest. Naast het zichzelf verminken, vond zij zichzelf zó vies, dat zij zich onder de douche langdurig waste met bleekwater, vim, harde boenders en met kokend heet douchewater. Uiteraard mocht zij niet zelfstandig meer onder de douche. Allerlei medicijnen werden er gegeven, maar niets hielp. Op een dag is zij met verlof gegaan voor een weekend, maar kwam nooit meer terug. 

Het verhaal ging later dat zij bij een homeopathisch arts geweest was. Die heeft haar -volledig op haar afgestemde- homeopathische middelen gegeven, waardoor zij geestelijk gesterkt werd. Sterk genoeg ook om, met zijn hulp en gesprekken, haar vernederingen en boosheid later het hoofd te kunnen bieden. Wat een geluk voor haar dat dit -hoe dan ook- op haar pad kwam!

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!