Blog

Uit boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken.’ De agnost en de paragnost

Uit deel 3 van mijn boek ‘Psychiatrie paranormaal Bekeken’

Als de agnost
het niet
meer ziet

Kan hij
altijd nog
terecht bij

De paragnost
die het 
helder ziet…

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!


Boekenwijsheid gaat niet verder dan de oppervlakte van andermans woorden

Boeken over hoe het leven in elkaar zit worden geschreven door mensen met levenservaring. Dat mag je tenminste aannemen. Hoewel ook geschreven wordt door uit een reeks reeds bestaande boeken kleine stukjes te ‘lenen’ en die dan op een aardige manier aan elkaar te plakken. Maar dat is  toch een klein beetje ‘vals spelen.’ Tenzij je vermeldt dat je het op die manier gedaan heb. Eerlijkheid boven alles, nietwaar!

Leven-s-wijsheid
Let vooral op de s in dit woord. Die s is niet zomaar een verbindings-s maar is een meervouds-s. Deze geeft dus logischerwijs aan dat je ervaringen hebt opgedaan in meerdere levens; dat je al die ervaringen hebt doorleefd. Dit in tegenstelling tot het lezen van boeken, waarbij je je dan wel kunt voorstellen hoe het zou zijn, als je meemaakt wat op dat moment leest. Maar je een voorstelling ervan maken, hoe levensecht dan ook, speelt zich alleen maar af in je hoofd!

Boekenwijsheid
Je kunt ongelooflijk veel leren uit boeken, bijvoorbeeld over geschiedenis, schilderkunst, computers, enzovoort. Maar bij boeken over ‘het leven’ ligt het vaak toch net even anders. Want je kunt wel oplepelen wat je gelezen hebt, maar verder dan dat gaat het niet. Soms wel, en komt er kennis naar boven, juist door wat je net leest. Dat boek prikkelt je dan en doet oude kennis boven komen.
Maar vaker dan dat geldt: Boekenwijsheid gaat niet verder dan de oppervlakte van andermans woorden!

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!


Uit mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ Ik hoor een stem

In mijn boek ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’ staat het volgende door mij geschreven nadenkertje. Zouden er mensen zijn die dit herkennen? 
Met dien verstande dat een arts nooit en te nimmer uit zal spreken dat zijn of haar patiënt gek is. Maar dat moet je zien als dichterlijke vrijheid. En als je het herkent, voel je vrij om te reageren!

Ik hoor een stem
zegt de man…
Je bent gek
zegt de arts…

Hij zit in me
zegt de man…
Jij krijgt pillen
zegt de arts…

Ik ben zo leeg
zegt de man…
Zo is het goed
zegt de arts…

Hij handelde zoals 
hij leerde…
Niet zoals
hij voelde…

Had hij naar 
zijn gevoel 
geluisterd…

Had hij wellicht
ook een 
stem gehoord…

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!