Vroeger toen ik groot was; onverwerkte trauma’s en energetische therapie

Kinderen kunnen je zomaar spontaan -vaak geprikkeld door een situatie- iets over een ver verleden vertellen. Maar hoe vaak wordt dat als fantasie afgedaan of wordt er lacherig over een ander onderwerp overgegaan? Onder het motto: afleiding helpt…
Jammer. Het zou zo leuk zijn om het kind voor vol aan te zien en om hem te vragen naar meer omtrent de opmerking. Je zou dus ook gewoon kunnen vragen of het kind er meer over wil vertellen.
Zo was er het zoontje van een vriendin die ooit, als heel klein jochie vertelde: ‘Vroeger toen ik groot was reed ik op een paard.’ Het werd zeker niet gek gevonden, dat hij dat zei. Maar er werd niet op doorgevraagd. Jammer, het zou zoveel informatie op kunnen leveren.

Want stel dat hij in die tijd van dat paard gevallen was, en zijn nek gebroken had… dan had hij het met zijn leven moeten bekopen. Omdat dat leven dan zou eindigen met een traumatische ervaring die nog niet verwerkt kon worden, zou hij deze meenemen naar ooit een volgend leven. Hij zou dan op zijn minst een onverklaarbare angst voor paarden hebben, laat staan er ooit op gaan zitten!
Tenslotte had een paard hem lang geleden het leven gekost…
Kom er dan maar eens achter, waar die angst vandaan komt! Energetische therapie wil hierbij goed helpen om rust te geven, zo nodig inzicht, en uiteindelijk het trauma te boven te komen.
Soms mogen problemen -bij kinderen- op onbewust gebied verwerkt  worden!

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!


Herinneringen uit een ver verleden en Montsegur

Na de expositie over Katharen in onze winkel gingen we reizen organiseren. Maar ook veel later -wij waren toen al gestopt met die winkel- heb ik nog geregeld mensen mee gehad naar Occitanië. Ook cliënten die ik als verpleegkundige begeleidde, gingen meer dan eens mee die kant op. 

Wij logeerden dan bij vrienden hoog op een berg en ver van de bewoonde wereld. Maar dit keer gaan Olga (natuurlijk niet haar werkelijke naam) en twee vriendinnen van haar mee. Olga had eerder een cursus numerologie bij mijn man Kees gedaan, in de tijd van de winkel. Dat hoorde ook bij de activiteiten die wij verzorgden. Wij hadden nog geregeld contact met elkaar. Op de dag dat wij met elkaar naar de Montsegur gaan, krijgt zij het al benauwd voor we op weg zijn.

Ze ziet er nu al tegenop om straks naar boven te gaan. Toch gaan we met elkaar naar boven, als we eenmaal aangekomen zijn. Doodsbenauwd loopt ze het smalle pad op. Tussen ons in. Als ze dan een keer naar beneden kijkt durft ze niet meer verder. Ze gaat zitten op de grond en klampt zich vast aan de korte grassprietjes langs het paadje. Ze durft zich niet meer te verroeren. Maar ze kan er ook de rest van haar leven niet blijven zitten. Met veel praten, vasthouden, en stapje-voor-stapje komt ze uren later toch beneden. 
‘Wat is daar boven gebeurt?’ vraagt een van de anderen. Ze weet het nog precies te vertellen. Als jonge man verplicht naar boven gestuurd op een paard. Omdat hij een bekende was van de Katharen die zich daar veilig waanden. Hij moest hen verraden door een leugen te vertellen, zodat zij daarna, zich veilig wanend, naar beneden zouden gaan. Maar daar zouden zij in de val van de Inquisitie lopen. Daar had hij zo’n moeite mee, dat hij halverwege is teruggegaan en gevlucht.
Dit dilemma heeft Olga in alle hevigheid opnieuw ervaren; ze raakte er niet over uitgepraat de rest van de dag. De ervaring op zich was niet nieuw voor haar. Het was een gevoelige vrouw die al veel ervaring had op dat gebied en veel herinneringen uit vorige levens voorbij had zien komen.

Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!