Er zijn waarschijnlijk veel vragen voor je als je op zoek bent naar alternatieve geneeswijzen; een aantal heb ik hier op een rijtje gezet en beantwoord.
*Is dit waar je naar op zoek bent?
*Bestaat alternatieve en veilige behandeling voor psychiatrische klachten?
*Zijn diegenen die alternatieve geneeswijzen beoefenen te vertrouwen?
*Zijn ze geregistreerd?
*Zitten ze op een achteraf-zoldertje?
*Worden de kosten vergoed?
*Hoe lang gaat behandeling duren?
Waarschijnlijk heb je zelf nog meer en andere vragen. Laat ik beginnen met deze vragen te beantwoorden:
Is dit waar je naar op zoek bent?
Daar kan ik geen antwoord op geven, maar het zou kunnen. Lees wat ik doe en trek dan je conclusie. Of neem contact op om je vragen op mij af te vuren. Dan pas weet je of je gevonden hebt wat je zoekt.
Bestaat alternatieve en veilige behandeling voor psychiatrische klachten?
Jazeker bestaan die. Magnetiseren is een veilige behandeling waarbij de energie weer in balans wordt gebracht. Zonder gebruik van medicatie.
Zijn diegenen die alternatieve geneeswijzen beoefenen te vertrouwen?
Ga af op je eigen gezond verstand, je gevoel, en liefst ook op ervaringen van anderen. Blijf altijd kritisch, en blijf vragen als je twijfels hebt.
Zijn ze geregistreerd?
Sommigen wel, sommigen niet. Je kunt je pas laten registreren als je bepaalde opleidingen gedaan hebt. Maar met magnetiseren gaat het niet om een schoolse opleiding. Het leven leidt je op, levenservaring is de enige en beste leerschool. En die valt niet te registreren. Overigens is het hebben van een officiele registratie geen garantie dat diegene zijn werk ook goed doet!
Zitten ze op een achteraf-zoldertje?
Sommigen zitten inderdaad op een zoldertje, maar dat zegt natuurlijk niets over de kwaliteit van hun werk. Zelf vind ik het prettig werk en privé gescheiden te houden en huur een royale ruimte in het Zakenstation in Heerhugowaard, waar ik ook workshops kan geven.
Worden de kosten vergoed?
Kosten worden alleen vergoed, als het gaat om geregistreerde therapeuten. Maar, de kosten reizen de pan niet uit. Bij mij staan 15 behandelingen zo’n beetje gelijk met het bedrag van eigen risico zorgverzekering. Dus daar zou ik niet moeilijk over doen, toch? Het is wel eens voorgekomen, dat ik bij iemand ambulante zorg verleende via PGB, die mij vroeg om te behandelen. Kijk, dan is het een ander verhaal. Dan ben ik de gewoon de psychiatrisch verpleegkundige met een extraatje en valt het binnen het werk. Ook goed om te weten.
Hoe lang gaat behandeling duren?
Dat is niet te zeggen. Zoveel verschillende mensen, en ieder reageert anders. Staat te popelen om verbetering kwaliteit van leven, of is nog niet aan die verandering toe en bedenkt allerlei uitvluchten om die verandering uit te stellen. Alles mag, alles kan. Maar als ik zie dat het -misschien tijdelijk- geen zin heeft verder te gaan, zeg ik je dat. Het is dan beter om een poosje te stoppen en te wachten op het juiste moment om de behandeling te vervolgen.
Onderzoek alls, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Maand: januari 2020
Ik heb me vaak geschaamd, dat ik verpleegkundige ben
Me schamen dat ik verpleegkundige ben? Ja, dat is meer dan eens voorgekomen. In situaties dat mensen in de zorg aan hun lot werden overgelaten, onheus bejegend of afgebekt werden.
Ik geef er twee voorbeelden van, dat vind ik eigenlijk wel genoeg…
Zo is er een jonge vrouw, zij woont in een instelling met een bepaalde levensfilosofie; zij is jarig geweest. Het wordt op het huis waar ze woont met medebewoners en familie gezellig gevierd en er hoort ook een dagje uit bij. Dat mag ze zelf kiezen. Maar als zij dan aangeeft dat ze graag met het busje van de instelling met een paar vriendinnen naar de Efteling wil, wordt dat direct van tafel geveegd.
De zorgverlener van dat moment antwoordt:
‘Daar heb ik geen zin in hoor, daar ben ik kortgeleden nog geweest!’
Ik overdrijf niet, dit is letterlijk gezegd, degene waar het om gaat zegt niets…
Of de jongeman in diezelfde instelling, die dwangmatig gedrag vertoont maar verder geen vlieg kwaad doet:
Met twee vuisten bonkt hij op de muren, slaat keurig de brandmelders over, en gaat weer verder met bonken. Ik vraag hem te helpen met de afwas en hij neemt de theedoek aan. Een poosje is hij afgeleid. Dan vertrekt hij weer naar de gang om te bonken.
Een collega schreeuwt hem toe dat hij moet stoppen. Ik neem hem mee terug naar de keuken. Hij gaat mee, maar de drang is te groot en hij gaat de gang weer op om te bonken. Dan komt de collega aanrennen.
Hij valt de jongeman gewoon van achteren aan; met zijn arm om zijn nek trekt hij hem ruggelings op de grond. Dan, na enig tegenspartelen, zit de collega op zijn borst met zijn kruis ongeveer in het gezicht van de jongeman en duwt met veel kracht de armen naast zijn hoofd op de grond. Ik sta perplex en kijk stomverbaasd toe. Ik kan geen woord uitbrengen. De collega kijkt me aan, en niet zonder triomf meldt hij:
‘Zo doen we dat hier. Zo staat het in zijn behandelplan!’
Niet dat ik dat geloofde… maar wàt gênant!
Je begrijpt nu waarom ik me schaamde dat ik verpleegkundige ben. Vanwege het gedrag van collega’s dus!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Mijn eerste boek: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht’ is verkocht!
Vandaag is een superdag: vannacht eerste e-book verkocht:
‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’
Psychiatrie Paranormaal Bekeken
Reïncarnatie, Karma, Burnout en alternatieve Geneeswijzen
Dat het spannend is als je een boek uitgeeft, behoeft geen betoog. Dat kan iedereen bedenken. Ga maar eens terug naar je schooltijd en herinner je hoe je, met gierende zenuwen in je lijf, de meester je opstel zag lezen… en daar verandert weinig aan als je, zoals ik, de pensioengerechtigde leeftijd reeds bereikt hebt! Het is nog steeds spannend om af te wachten of je boek wel verkocht wordt, en hoe het wordt ontvangen.
Dat ligt natuurlijk aan wie het koopt. Is dat iemand die zoekende is naar antwoorden die hij in de reguliere psychiatrie niet krijgt, of is het is een arts die zich in al zijn weten en geleerdheid aangetast- dan wel op zijn edele delen getrapt voelt. De eerste zal er blij mee zijn, bij de tweede zal de stoom uit de oren komen.
Dat is jammer en zeker is het niet de bedoeling om te kwetsen of beledigen, maar dat dit gaat gebeuren staat op voorhand vast. Wat dan wel de bedoeling is? Lees maar wat er onder al mijn blogs geschreven staat!
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!